Bokt.nl

Celiien schreef:

muahha, moet het max of min of echt 300 woorden zijn?

een afgerond verhaal? of zonder plot?

tell me moree tell me moree

ben al op 150 woorden

Celiien schreef:

ooooooooohhhwwben nu op 227

Celiien schreef:

JA, wacht maar tot ik huklp ndoig heb bij frans

Hitime schreef:

Franss..

Vanny_ schreef:

Hoe bedoel je bergop galopperen

http://img169.imageshack.us/img169/1669 ... gopvg4.jpg

Citaat:

Citaat:

Het hoofd van zijn vader steunde op de eetkamertafel. De ogen waren gesloten. Michael sloop op zijn tenen dichterbij. Hoelang sliep zijn vader hier al? Het kopje was nog halfgevuld met thee. Het porselein voelde lauw aan. Siem, de kat sprong luid miauwend op tafel. Zijn vader leek het niet te horen. Het werd plotseling ijzingwekkend koud in de kamer. Michael voelde een rilling over zijn rug lopen. Toen keek hij in de vlammende ogen van Siem..

Ze bleven elkaar aan kijken. langzaam maar zeker overwon Michael zijn angst, en liep langzaam langs Siem de keuken in. Hij had de kat van zijn vader nooit gemogen. Plotseling voelde hij een hand op zijn arm. Verschrikt draaide hij zich om, en keek in de verdrietige ogen van zijn vader. 'Het spijt me',fluisterde zijn vader. 'Je wilt niet weten hoe erg het me spijt'. Hij zag het meteen. ‘Nee, niet doen!’ wilde Michael zeggen, maar er kwam niks uit zijn keel. Plots draaide zijn vader zich om. Hij rende de kamer uit, de trap op. Michael kwam opeens in beweging. Hij rende naar de deur, maar die was op slot. Hij draaide zich om. Toen hoorde hij een harde schreeuw, en een doffe klap. Een klap, zo misselijkmakend, dat Siem ervan begon te mauwen.
Een paar uur later zat hij in het ziekenhuis. Overal hoorde hij mensen tegen zich praten, maar wat ze zeiden verstond hij niet. Hij bleef maar denken; ‘als.. als.. als..’. Hij voelde een arm op zijn schouder. Zijn oma keek hem zwijgend aan. ‘Oma… ‘ fluisterde hij. ‘Ik kon er niks aan doen, hij rende weg, en toen…’. ‘Stil maar, rustig maar kindje’, zij zijn oma. ‘Alles komt goed’. Michael slikte en keek zijn oma recht in de ogen aan. ‘Wat nu? Wat gaat er nu gebeuren?’. Hij begon opeens te trillen. Beseffend wat er was gebeurd, sprongen de tranen in zijn ogen. Hij zag het weer voor zich. De klap, het raam, zijn vader roerloos op de grond. De tranen bleven maar opwellen en hij begon te snikken. Steeds heviger en heviger. Uiteindelijk begon zijn Oma ook te snikken. Elkaar vastklampend, zakten ze op de grond. ‘rustig’, snikte Oma. Langzaam kwam het verhaal eruit. Over dat zijn vader elke avond dronken in de bar zat. Over dat hij altijd het huishouden moest doen. Dat hij nooit met zijn vrienden kon afspreken, omdat hij thuis dingen moest doen. Over dat school slecht ging. Dat hij zijn vader had uitgescholden, en dat ze een afspraak hadden gemaakt. Dat hij thuis kwam en een dranklucht had geroken. Dat hij zijn vader had gevonden bij de eetkamertafel met Siem. Zo kwam alles er langzaam uit. Uiteindelijk kwam alles los, en begon hij hartverscheurend te huilen. Zodra hij gekalmeerd was, haalde zijn oma een kop thee. ‘Het is niet de schuld van jou’, zei ze. ‘het is niemand zijn schuld. De enige die de schuld heeft, is Terrence zelf. Hij ging aan de drank’. Langzaam begon Michael weer te snikken.
Ze hoorden een zachte stem.’U kunt even komen kijken’. Ze keken beide op, en zagen de grote, vriendelijke blauwe ogen van de dokter. ‘kom maar’. Ze liepen mee naar de kamer. Toen zag Michael zijn vader. Helemaal in het verband, met rare slangetjes uit zijn neus komen. De dokter zei tegen Michael’s Oma; ‘Het komt allemaal goed’.
Maar niemand had gedacht, dat het helemaal niet goed zou komen.

Hitime schreef:

Ik had een 7.9 voor m'n leestoets Frans..