Nou, dit weekend was het zover... Dagmar ging weg (Even een kleine samenvatting waarom: Ze heeft een heel scheef bekken waardoor we niet meer kunnen rijden, alleen een beetje recreatief. JoyceB hier op bokt heeft een nieuw huis gekocht met heeeel veel land en zocht een maatje voor haar pony die spat heeft. Aangezien we niet zoveel land hebben, was dit de beste oplossing.)
Ik was nog niet wezen kijken bij Joyce, maar had op de foto's al gezien dat het er geweldig uit zag. De dagen voordat ze weg ging dacht ik er niet echt over na dat ze straks echt weg zou. De laatste dag zei ik tegen haar dat dit haar laatste nachtje zou worden en dat ze maar afscheid moest gaan nemen van haar vriendinnetje, Tessa. Ik von het toen wel heel jammer, maar verheugde me er voor Dagmar ook erg op dat ze in een heel groot land mocht lopen met een maatje. 's Nachts toen ik op bed ging dacht ik er even na en werd al een beetje verdrietig, maar ik was erg moe dus ik viel al snel in slaap.
'S ochtends om half 8 ging ik de pony's al voeren omdat ik moest werken. Ik heb Dagmar extra veel hooi gegeven en nog even geknuffeld. Op het werk was het heel erg druk, dus heb ik er niet echt aan gedacht. We gingen nog even gauw wat halen bij een winkel en toen snel naar huis om me om te kleden.
Ik verheugde me er toen best wel op, ik was heel blij voor Dagmar dat ze daarheen mocht. Toen ik haar uit het land haalde had ik het wel even moeilijk. Ze hinnikte toen ik er aan kwam en wilde graag mee. Ik zei dat ze nu echt afscheid moest nemen van Tes. Ik liep het hek door naar de trailer, Tessa hinnikte naar Dagmar. Ze liep gelukkig meteen de trailer op. Onderweg hoorde ik haar steeds hinniken. Toen we er bijna waren reden we per ongeluk de verkeerde afslag in en aangezien we niet achteruit kunnen rijden moesten we door rijden tot we ergens konden keren.
Om 10 over 3 kwamen we aan, Joyce was ook net gearriveerd met Dagmar's nieuwe vriendje: Andrew. We hebben de pony's gelijk van de trailer gehaald en ik ben achter Joyce en Andrew aangelopen met Dagmar naar het land. Dag liep heel braaf mee, normaal sleept ze me van hot naar her, maar nu niet. Toen we beide in het land stonden lieten we ze tegelijk los en we liepen gauw weg. Nou... het gras was kennelijk erg lekker, want ze begonnen allebei meteen te eten. Geen geruzie en getrap, dus daar was ik heel erg blij mee. Dagmar begon wat te lopen en Andrew liep voorzichtig wat achter haar aan. We hebben nog even gekeken en wat foto's gemaakt en toen moesten we weg. Joyce en ik spraken af dat ik de volgende dag weer zou komen om te rijden en te helpen. 's Avonds had ik een erg druk programma (naar mijn opa en een verjaardag) dus heb ik er niet echt meer aan gedacht. Ik had heel erg zin om weer op Dagmar te rijden, aangezien dat wel 2 maand geleden was.
De volgende dag was ik om 12 uur bij Joyce. Mijn moeder en ik gingen snel kijken hoe het met Dagmar en Andrew was; ze stonden samen te slapen in een hoekje en kwamen er gauw aanrennen toen ze ons zagen. Toen gingen we de pony's borstelen en zadelen. Dagmar was een beetje druk en draaierig, maar al gauw was ze gekalmeerd. In de bak hebben we 10 minuutjes gestapt. Ik was zo trots op haar; ik pakte de teugels eerst wat op omdat ik niet wist hoe ze zou zijn en ze liep gelijk nageeflijk! Daarna aan een lang teugeltje verder gestapt. Toen zijn we het land helemaal omgestapt met z'n viertjes; dat was echt geweldig. Dagmar genoot en ik al helemaal! Daarna afgezadeld en ze weer in het land gezet. De rest van de dag hebben we wat klusjes gedaan in het land en toen kwamen mijn moeder en zusje me ophalen. Mijn zusje vond het ook geweldig hoe goed Dagmar en Andrew met elkaar op konden schieten. Andrew is de baas en Dagmar is echt zijn merrie; hij leidt haar na een tijdje grazen het land in stap door. Heel schattig!
's Avonds zijn we thuis wat met de andere pony's bezig geweest en toen zijn we op bed gegaan. Toen had ik het wel even heel moeilijk; ik had haar pas sinds een half jaartje achter huis staan en nu was ze weer een stuk verder weg. Ik was echt even verdrietig en vroeg me af wat ik gedaan had. Ik wilde haar weer terug halen! Mijn moeder beloofde dat we de volgende dag weer zouden gaan kijken en ik ben in slaap gevallen.
Vanavond zijn we dus weer heen gegaan. Ze kwamen even een snoepje halen en graasden daarna meteen verder. Mijn moeder en ik zijn op een stoeltje naast het land gaan zitten en hebben een uur gekeken naar ze. Het voelde weer heel goed, Dagmar ziet er vreselijk gelukkig uit en Andrew is heel lief voor haar. Toen we bijna weg zouden gebeurde iets wat ik nog nooit gezien had. Andrew probeerde voorzichtig Dagmar wat op haar schoft te knabbelen.. (Dagmar heeft op een manege gestaan waar ze altijd verstoten werd door de paarden en is sindsdien wat bang). Eerst liep ze weg, maar daarna stonden ze elkaar uitgebreid te kriebelen. Als Andrew stopte begon Dagmar weer en zo hebben ze een hele tijd gestaan! Nou, ik vond dat wel het teken dat dit echt de juiste keuze is geweest en ik moet het nu maar gewoon accepteren dat ze niet meer vlakbij staat... Woensdag gaan we weer heen
Sorry het is een heel lang verhaal geworden, maar wel even lekker om dit van me af te schrijven. Hieronder nog wat foto's van de eerste ontmoeting!
Oh ja: Ze is erg vies en heeft hele lange manen, maar dat laat ik zo. Ze is nu een natuurpony
@Taaclover: Ja, ze is nog wel van mij, maar het voelt eerlijk gezegd een beetje alsof ik haar verkocht heb, omdat ze nu zoveel verder weg staat als eerst.. @Moonlightje: Ja, dat vond ik ook het belangrijkst dat het klikte tussen Dag en Andrew. Een hele zorg minder! @Reinou: Ja inderdaad, het is echt super daar!!! Vlakbij het bos enzo en genoeg gras voor Dagmar!
Volgens mij heb je een goede keus gemaakt en heb je nu voldoende tijd voor je nieuwe paardje terwijl Dagmar zich uitstekend vermaakt bij Joyce.
Schuldig hoef je je niet te voelen want dit is gewoon het beste voor je paard en volgens mij kan Dag zich niet beter wensen met een maatje als Andrew en de zorg van Joyce !
joyce B
Berichten: 16380
Geregistreerd: 06-08-01
Woonplaats: Net buiten een gehuchtje bij het bos ;)
Hallo Nynke, had je topic nog niet gezien... Ik had wel door dat je het enorm moeilijk vond, en was al bang dat je haar gelijk weer op zou halen en Andrew alleen had moeten staan. Ik kan je gevoel heel goed begrijpen... Ik wilde zelf nooit "afstand" doen van Andrew en heb hem dus ook aangehouden en kan hem nu gelukkig bij huis hebben zodat hij geen aandacht tekort komt.
Ik was ook erg blij dat Andrew en Dagmar het zo goed konden vinden met elkaar...
Heel veel sterkte tijdens de moeilijke momenten, en ik hoop dat je nog heel erg van Dagmar kunt genieten, ookal staat ze nu wat verder weg...
wat fijn dat ze het zo naar haar zin heeft met andrew... je hebt ene goede keuze voor haar gemaakt en, als je haar nog zo af en toe opzoekt komt het vast allemaal wel goed
Dank je nog Joyce en Maccie voor de reacties. De buitenrit zondag was echt geweldig! Heb echt genoten.. Het is al een stuk minder moeilijk.. Elke keer als ik haar zie staat ze te knuffelen met Andrew, ze is echt zó gelukkig!
Wat een leuk idee! Dus JoyceB heeft haar droomhuis toch gevonden en neemt meteen asielzoekers aan! Gaaf mensen, wat fijn dat jullie elkaar zo kunnen helpen.
Heel veel succes! En Nehmadagmar, neem van mij aan dat een goed plekje voor Dagmar heel snel rust geeft aan jou! En je maakt Andrew er ook nog blij mee!
Ja, ze staan op een buikenkwekerij Ze staan nu al 4 weken op een stukje van 45 bij 90 meter en als ze straks een hoekje erbij hebben gehad ga ik proberen of het praktisch is om strookbegrazing toe te passen en ze zo de boel kort te laten krijgen. Er staat zoveel gras dat ik de grasdrogerij al had gebeld, maar die hadden het nog te druk op dat moment