ik ben echt heel erg bang dat hij met heel slecht nieuws komt...
En dat wil ik niet (uiteraard). Vooral omdat hij echt bij mij hoord zeg maar...
en ik ben bang dat als hij er een eind aan maakt dat ik hem helemaal kwijt raak. En dan ben ik niet alleen mijn vriend kwijt maar ook mijn steun en toeverlaat. Mijn maatje, mijn vriendje, mijn alles zeg maar...
En het klinkt heel kortzichtig, maar ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten. En ik weet het, ik vind dat wel weer iemand anders, maar toch. tjah ik weet niet...
diep van binnen ben ik heel erg bang, heel erg gestresd, en heel emotioneel, heel erg alles.
en dan moet ik ook nog eens ongesteld worden (donderdag) en omdat ik zo gestresd ben zal het misschie uit blijven. En dan raakt ik alleen nog maar meer in paniek. Bang dat ik zwanger ben (die kans is er best ookal gebruik ik gewoon de juiste middelen), ben wat zwaarder geworden de laatste weken namenlijk, dus daar maak ik me ook wat zorgen om... En wat als dat zo zou zijn... En zijn zo veel dingen die door mijn hoofd spoken...
het is gewoon heel moeilijk...
Nathalie83
Berichten: 1375
Geregistreerd: 07-09-08
Woonplaats: Marum
Geplaatst: 23-12-09 01:45
Jeetje meis.. Kan me goed voorstellen dan dat je in de rats zit.. Ik wou dat ik kon zeggen dat het wel goed komt.. Maarja ik ken hem niet, dus kan dat ook niet zeggen.. Ik hoop natuurlijk voor je dat het allemaal goed komt en meevalt..
Ik weet zelf hoe het is om iemand waar je zoveel omgeeft kwijt te raken (heb ooit relatie gehad van 5jr) Ik hoop en zal duimen voor je dat het meevalt en er een andere verklaring is waarom hij je dit gevoel geeft.. Sterkte meis, en als ik ook maar iets voor je kan betekenen zeg het dan!!
Nathalie, dat werkt super he skibroek doe ik ook steeds aan als ik naar buiten ga
Gail, jeetje meid wat een gedoe sterkte.
joopiexx
Berichten: 788
Geregistreerd: 01-07-07
Woonplaats: Nootdorp
Geplaatst: 23-12-09 11:10
Gail, ik ga heel erg voor je duimen meis, en hopen dat het allemaal goed komt! Dat stresserige dat herken k zo, en dat is heel erg irritant zeker nu je deze onzekerheid er ook nog is bij hebt! Ik denk aan je vanmiddag hoor!
Ik zou eigenlijk vanmiddag voor het eerst na de operatie weer op Madeira gaan. Maar mijn vader zou vroeg vrij zijn maar hij is er nog niet.. En om 5 uur moet mijn moeder bij de schoonheidsspecialist.. dus wordt vanavond. Maar verheug me er nog steeds op
Peelie
Berichten: 13593
Geregistreerd: 28-01-06
Woonplaats: Nederland
Geplaatst: 23-12-09 16:45
Marien is net weg...
ik zal na het wrkeven utgebreid verslag doen... ik denk dat julle het wel willen horen, had julle al zo mee getrokken inmijn verhaal
Het is negtief nieuws maar het is positief nieuws..
ik ben iig heel erg blij dat we het er gewoon over gehad hebben:)
We waren naar mijn kamer gegaan en mijn moeder was stiekem achter ons aan gekomen. Hij zei dat hij het niet meer zag werken. Ok, dat wist ik al... en hij liep een beetje de 'psygoloog' uit te hangen en ik kwam dus eigenlijk niet uit die situatie... het ging alleen maar om hem... ik ik ik...
Dus op een gegeven moment kwam mijn moeder omhoog (gelukkig). Die heeft me toen zo geholpen. Marien liep nogal met zijn neus in de lucht zeg maar, toen stelde mijn moeder de zelfde vragen als die ik stelde (want hij wilde ze niet beandwoorden, draaide er alleen maar omheen) en toen gaf hij wel redelijk andwoord.
Hij snapte niet dat dingen bij mij 100x langer duuren om door te dringen (ik heb dislexie ben daarbij licht autisties, lekkere combo dus ). Hij snapte niet dat dat het zelfde werkt als dat hij niet reageerd als we tegen hem praten. Hij snapte niet dat het tijd kost zoiets te verandere (als je dat wil) en dat wij bij hem dus maar gewoon geaccepteerd dat hij zo is... Maar hij blijft zich er aan ergeren dat ik nogal kritiesch ben (ik weet dat hij dat niet leuk vind en ik werk er dus ook aan, maar het duurd gewoon wat langer en ik val soms wel eens terug in mijn oude patroon) Dat snapt hij nu. Daar ben ik heel erg blij om. Ik kon he hem nooit vertellen omdat hij het niet begreep. Hij verwachte van mij die ik mijn kritische 'gedrag' in 1x aan de kant zou schuiven en dat er dan niks meer aan de hand zou zij. Maar dat werkt niet zo bij mij (en ook niet bij hem)...
Hij zei dat hij het er vaker met mij over had moeten hebben en ik smeekte hem (bewijzen van) op mijn knieen dat hij mij vertelde wat er aan de hand was... maar ik nam genoege met het minste en geringste andwoord... Eigenlijk ook niet goed van mij natuurlijk. geef ik eerlijk toe Ik zei dat hij ander is gaan doen door school... Dat ontkende hij al die tijd... En nu, ik vraag aan hem, hoezo heb jij het idee dat we uit elkaar aan het groeien zijn.. Zecht hij, ik ben volwassener geworden (ik piste bijna in mijn broek) en ik zit een beetje met school... Ik dacht bij mezelf,,, duh, zie je nou wel... ik ben niet achterlijk...
Het komt er op neer dat hij me wel nog graag wil zien. Als vrienden en dat hij er heel misschien later wel op terug komt... (dat weet ik vrijwel zeker) We blijven gewoon danspartners en als ik ergens mee zit kan ik hem gewoon bellen. Ik kan aan hem vragen of hij zin heeft om langs te komen. Dan wil hij dat ook wel (alleen nog niet nu) en als ik langs wil komen bij hem mag dat ook.
Tjah verder? uhm... Ik heb hem verteld dat ik met het zelfde gezeten heb... Toen we een jaar verkering hadden begon het opeens toch wel ergens op te lijken, dan ga je aan de 'toekomst' denken en toen raakte ik een beetje in paniek zeg maar. Toen heb ik ook heeeeeeel lang getwijfeld of ik er wel mee door wilde gaan. Ik gaf idd nog heel veel om hem, maar houden van deed ik op dat moment niet echt meer... Daar schok hij toch wel een beetje van... maar daardoor weet ik zeker dat hij nog een keer terug gat komen op dit gedoe...
tjah toch een beetje eind goed al goed. want ik blijf hem gewoon zien. ik kan nogsteeds met hem praten over dingen die mij dwars zitten... hij kan nogsteeds hier langs en ik bij hem ik zal me wel aan moeten pasen op de nieuwe situatie, maar dat gaat wel lukken
dat was het wel zo ongeveer volgens mij... vragen? gil maar