8 jaar terug kocht mijn nichtje een haflinger, ik had nog nooit op een paard gezeten en mocht er een rondje op stappen en draven. En verliefd dat ik was toen ben ik begonnen met paardrijden, ongeveer 6 jaar later kreeg ik de haflinger van mijn nichtje (naam Marnix btw), ik heb hem een jaar (precies 1 jaar) gehad, hij overleed aan ouderdom. Daarna heb ik een haflinger gekocht, Angel. Ik heb haar nu iets langer dan een half jaar
Toen ik klein was vond ik ze al geweldig,maar van mijn moeder en vader mocht ik er geen omdat ze ''te eigenwijs'' waren!Nu heb ik er toch een gekregen omdat ik heel bang was en die van mij is echt een schatje!!
ik reed op de manege graag op een haflinger, genaamd lisa. en mijn vorige verzorgpaardje is ook een haflinger, geweldig beest
FFJill
Berichten: 261
Geregistreerd: 03-12-09
Geplaatst: 23-02-12 16:47
Ik reed jonge paardjes in bij een handelaar, toen er plots een haflingermerrie van 2.5 toekwam, haar manen vol prikkelbolletjes , haar staart helemaal kapot. & ik die altijd verliefd word op de zieligste pony's Heb haar meteen helemaal verzorgd & achter een half jaar ook zadelmak beginnen maken, ze was lui, koppig, ... Maar ik was zo verliefd op haar! En als de klik er is, of het nu om een haflinger gaat of een ander paard, dan maakt het uiterlijk me helemaal niets uit! Haar karakter is nu veranderd, open, deugniet, maar doet alles voor je, actief, oooooooooooooooh, jaja haflingers aan de top hoor! Vooor haar, zei ik altijd, een haflinger wil ik niet, wat een vergissing! :p hier de eerste keer dat ik haar zag ; & nu
mooie haflinger heb je! En SienenIvo ben je al minder bang?
parador
Berichten: 855
Geregistreerd: 23-06-10
Geplaatst: 23-02-12 17:28
na een ongeluk met een kwpn,er , heeft een haflinger mij het vertrouwen weer een beetje teruggegeven om te durven rijden..het gaat steeds beter....en nu is de haflinger van mij ...Nikkels
Bij de zorgboerderij waar ik werk kwam een klein half jaar geleden een haflinger te staan. Deze moet geschikt worden gemaakt voor het aangepast paardrijden, wat er wordt gegeven op de zorgboerderij. De eigenaresse was toen der tijd 4 dagen in de week op stage en had niet genoeg tijd om hem te rijden. Daarom ging ik dat doen. Vergeleken met het paardje wat ik gewend was (welsh K) was dit toch een hele uitdaging! Eigenwijs, wat hij niet wou gebeurde ook niet. Maar wat mij het meeste opviel was dat het een ongelovelijk betrouwbaar dier is, hoe ondeugend, eigenwijs en vol grapjes die soms vervelend kunnen zijn hij ook is, hij zou nooit iemand kwaad doen. En dat heeft mij besmet met dit "virus". Als ik ooit een eigen paard kan aanschaffen komt er zeker een haflinger! Ik rijd deze haflinger overgens nog steeds, hij is nog steeds eigenwijs maar begint nu mijn regels te snappen
Mijn oude verzorgpaardje werd verkocht en iemand op de manege had een haflingerruin en die zocht iemand om bij te rijden zodoende kwam ze bij mij te recht. Ik heb altijd haflinger heel mooi en leuk gevonden maar door Stefano (de naam van de haf) werd dat steeds meer bevestigd en inmiddels is het een enorme verslaving geworden hahaha. Ook al plak ik Almiro met liefde geregeld achter het behang ik zou nooit meer een ander ras willen denk!
Rianne_
Berichten: 5410
Geregistreerd: 18-09-07
Woonplaats: Friesland
Geplaatst: 26-02-12 19:07
Een paar jaar geleden vond ik Haflingers nog vreselijk.. KWPNers en Friezen, dat waren de goede paarden. Tot ik een paard van iemand kon gaan rijden. Dat paard was op dat moment nog hoogdrachtig dus ik werd door de eigenaresse gevraagd of ik tot die tijd haar Haflinger merrie wou rijden. Prima, zo gezegd zo gedaan. En dat terwijl ik zei: "Dat wil ik wel, maar ik ben niet zo van de haflingers hoor.."
Een maand gereden op die haflinger en toen hoorde ik dat ze verkocht werd. Nou ja, als je eenmaal iets met een Haflinger hebt kom je daar niet meer van af is mijn ervaring ( ) dus ik heb haar gekocht. Dat liep uiteindelijk mis en na iets meer dan een jaar is zij weer weg gegaan. Nu sinds augustus weer een haflinger, ik hoef niet anders meer!
njiloj
Berichten: 1303
Geregistreerd: 18-09-09
Woonplaats: Vlissingen
Geplaatst: 27-02-12 01:29
Als kind was ik al weg van paardjes. En toen ik een jaar of 6 was, mocht ik op een pony "rijden" van de lerares van mijn zus. dit was dus een haflinger. ik was er dus al vroeg bij.
Toen ik 8 was mocht ik op paardrijles, en mijn lievelingspony was ook weer een haflinger(kruising). Na enkele jaren manege ben ik gestopt met rijden. M'n lievelingetje werd verkocht, en ik had er geen plezier meer in. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en zodoende kreeg ik weer paardenkriebels. Via via kwam ik te horen dat er vlakbij een paardje te lease werd aangeboden. Ik ging kijken, en jawel, het was weer een haflinger. Hem heb ik een aantal jaar verzorgd, maar na onenigheid met de eigenaar (Hij wilde geen hoefsmid op het terrein, we mochten niet zelf bijvoeren, en toen hij erachter kwam dat ik de dierenarts voor hem had gebeld, was het einde verhaal...) ben ik daar gestopt. Na 2 weken werd mij alweer een andere pony om te verzorgen aangeboden. Jawel, een haflinger. Na een paar jaar rondhobbelen op haar, ben ik wegens gezondheidsproblemen en tijdgebrek met haar gestopt.
Maar gelukkig ben ik weer in de paardjes terecht gekomen. Ik rijd nu weer op het paardje waar ik 22 jaar geleden voor het eerst ben opgezet. Ook rijd ik op 1 van haar dochters, en mag ik haar achterkleinkind als mijn eigen beschouwen.
op de een of andere manier kom ik altijd weer bij de haffies uit.
Ik heb nu een gouden vent eraan maar heb hem van zijn 4,5 tot zijn 8ste regelmatig achter het behang willen plakken hoor wat een draak is het geweest..... vond het op een gegeven moment echt niet leuk meer hoor maarja... hij maakt nu alles weer goed en als ik mazzel heb komt ie rond zijn 16ste weer in de pubertijd ... en dan zien we wel weer.