Volgende maand wordt ze alweer 19. Wat gaat de tijd toch snel...
TiSento is nu 1.5 week van ons weg. Het blijft zo onwezelijk...
Rond mij worden overal veulens geboren. Het veulen van één van de beste vriendinnen wordt normaal volgende week geboren.
Ik ben superblij voor haar, ik kijk er imméns naar uit, maar wat speelt mijn moederhart op.
Kletterende eierstokken voor een paardenbaby...
Ik kan niet wachten tot het hummeltje er is, om dat even graag te zien als onze TiSento.
En wie weet, sluit ik ooit nog een eigen veulentje terug in mijn hart.
Eind mei rij ik richting NL om de mama van TiSento te bezoeken, alsook zijn halfbroertje en een 'neefje'.
Dat veulentje, heeft aan papa's kant zelfde bloed als Ti, dus het voelt voor mij ook een stukje TiSento dat daar aanwezig is

Wat zijn we uiteindelijk toch allemaal stuk voor stuk watjes he...