Op haar 18e heeft ze zware hoefbevangenheid gekregen waarna ze direct op rust is gekomen. Ze liep toen nog intensief in de springsport met mijn zusje. De afgelopen vier jaar heeft ze op verschillende plaatsjes met vriendjes gestaan. ongeveer een jaar geleden is ze op de weide van mijn schoonouders komen staan. Ze stond hier perfect en heeft echt kunnen genieten van haar (laatste) oude dagen. Ze is altijd een sterke pony geweest die geen pijn vertoonde. Eind mei '08 had ze ineens klachten van koliek. Na veel proberen en DA erbij hebben we haar naar de kliniek gebracht zie topic; [MD] hardnekkige verstopping... hulp hard nodig!
Ze knapte weer helemaal op en heeft weer bijna twee weken heerlijk op de weide kunnen staan. Woensdagavond 4 juni '08 vertoonde ze weer krampen. Ik in alle snelheid en ongerustheid weer naar de kliniek. Resultaat; weer een kleine verstopping. De DA vond het toen al wel raar dat ze meer pijn vertoonde als ze verwacht zou hebben, het was maar een heel kleine verstopping. Besloten haar daar nog een nachtje te laten staan met infuus en medicatie.
Het meest vervelende was dat ik donderdag voor vier dagen naar Istanbul zou gaan voor een "zakenreisje". Heb erg getwijfeld wat ik moest doen en wilde eigenlijk thuis blijven. Donderdagochtend had ze echter weer netjes gemest en was ze weer veel beter. Na veel navraag en twijfel ben ik toch op het vliegtuig gestapt.......

Twee dagen ging het goed.... vrijdagavond belde mijn vader dat het weer niet goed ging met mijn kleintje. Ze had weer erg veel pijn. Op de kliniek constateerde ze dat ze geen verstopping meer had, de pijn zou waarschijnlijk komen van een tumor, eventueel met uitzaaiingen.... De DA kon het niet met zekerheid zeggen maar de opties waren nihiel en kans op genezing of behandeling vrijwel niet.
Ik had haar graag nog op pijnstilling gehad totdat ik zondagavond thuis zou komen. Helaas had mijn meisje zoveel pijn dat de DA het niet humaan vond te wachten. Ze kon niet garanderen dat ze pijnvrij zou zijn....... Ze had in haar stal gaten staan graven van de pijn en had wondjes op haar hoofd van het rollen en liggen....

Ze is vrijdagavond 6 juni '08 ingeslapen zonder mijn aanwezigheid......


Gelukkig was mijn goede vriendin erbij aanwezig en mijn beide ouders.....
Ik ben zondag vanaf schiphol gelijk in de auto gesprongen om nog even afscheid van haar te gaan nemen op de kliniek... (ze lag daar nog) Ik heb nog even bij haar gezeten en haar hoofd nog geaaid en daarna weer netjes toegedekt.
Ik voel me enorm schuldig dat ik er niet bij was en dit was toch ook een soort "laatste groet".
Gelukkig lag ze er vredig bij en ze heeft eindelijk geen pijn meer.....
Mijn lieve kleine meisje is er niet meer... Na bijna 14 jaar heb ik haar moeten loslaten....
Ik probeer mezelf te troosten door te denken aan het feit dat ze voelde dat ik erbij was met mn gedachten. Mijn vader zei dat ze misschien wel expres heeft gekozen om het "op te geven" op een moment dat ik er niet bij was omdat ze me de pijn wilde besparen. Dit wil ik graag geloven en het geeft me wat rust.
Lieve Angelique, jouw loslaten is de moeilijkste keuze die ik heb moeten maken in mijn leven. Ik hoop dat je me kunt vergeven dat ik er niet was toen je me het meest nodig had. Hopelijk galopeer je nu op de oneindige groene velden samen met Unbreakalbe. Let goed op hem en weet dat ik van je hou voor altijd....

Een paar mooie foto's van de periode na de eerste maal kliniekopname



ik weet dat dit gedicht al vaak gebruikt is maar het voelt zo toepasselijk....
Als twee bruine ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En ze krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je haar niet kan missen,
Egoïstisch zijn?
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder haar naar huis toe moet,
Met een halster in je hand,
En je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is ze zelf niet een keer,
Egoïstisch geweest.
Ik kon hellaas geen afscheid nemen
Ik kan hellaas niet bij je zijn
Maar ik denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn …