Geplaatst Toen je werd geboren ging het al haast mis, je lag verkeerd in de buik van je mama.
Ik heb je toen zelf goed moeten leggen en heb je daardoor levend op de wereld gekregen.
Je start is moeilijk geweest maar je knapte snel op.
En je groeide langzaam uit tot een schitterende zwarte hengst, die zo uit de verhalenboekjes kon komen.
Ik wist al dat ik je nooit zou kunnen houden en was op zoek naar een hele goede baas voor jou, bij wie je zou kunnen blijven tot je oud zou zijn en rustig naar de weilanden zou kunnen vertrekken.
Het lot heeft beslist dat dit al eerder moest gebeuren. Heel vroeg, je bent nog geen eens drie jaar geworden.
Je wijze maar ontzettend vriendelijke en nieuwsgierige blik zal me altijd bijblijven. Je gehinnik als ik bij je kwam kijken, zelfs toen je een paar uur oud was, zal ik nooit vergeten. De blijde verassing die ik in je ogen zag als ik bij je kwam terwijl je tussen je vriendjes stond.
Je duwde ze aan de kant en leek te zeggen, die is van mij!
Dat was ook zo, ik was van jou en jij was van mij.
Lieve Tino, ik weet dat je nu eeuwige rust hebt en dat het gebeurd was voor je er erg in had.
Ik ga je missen..... en jij mij vast ook....
Maar ooit, ooit zien we elkaar weer en kunnen we toch doen wat we in die korte tijd die we gehad hebben altijd deden.
Knuffelen en kusjes geven.
De laatste foto die ik van je heb:
Die lieve kerel! Die binnenkort naar huis zou komen heeft nu hopelijk rust gevonden! 
