Geplaatst 4 jaar geleden werd bij jou Kissing Spines ontdekt, de dierenarts zei dat het aan ons was. Je kon toen al afgekeurd worden, maar we zijn doorgegaan. We hebben gevochten, jij hebt gevochten.
4 jaar lang hebben we 's zomers heerlijk gereden, maar ook hele zware winters gehad. 2 jaar geleden kwam de grootste dip. Je kreeg een peesblessure. Het herstel ging redelijk en moeders mocht weer op je stappen. Tot op een dag het misging en je haar eraf gooide.. Ze brak een rugwervel en ging een lange tijd van revalideren tegemoet.
Toen het eenmaal zomer werd, mocht jij een half jaar lang op het land om te kunnen herstellen, bij de veulens. Geweldig vond je het. Na dat half jaar konden we weer gaan opbouwen en kwamen we zelfs de winter redelijk door. Afgelopen zomer mocht je weer bij de veulens staan en je voelde je super. We zijn wedstrijden gaan rijden en haalden zelfs weer prijzen.
Helaas mocht het niet zo zijn, je werd achter weer slechter. En en paar weken later liep je zowel achter als voor steenkreupel. We zijn uiteindelijk maar naar de dierenarts geweest. En weer een peesblessure, maar nu je andere achterbeen en véél zwaarder. Ook zat het linksvoor niet goed en beide achter kogels niet. En laat staan je rug.
We hebben de beslissing genomen en vorige week werd je officieel afgekeurd. Toen ging het heel snel en sinds gisterenmiddag 5 uur is onze sterke meid er niet meer.
De regenboog is een kleur armer, de zon een vlam gedoofd, mijn boek heeft nu een hoofdstuk minder.. Ik heb in sprookjes nooit geloofd, maar 'er was eens' kreeg ineens zijn ware betekenis.
Na een strijd, moeizaam gestreden, ging je heen, niet onverwacht. Niemand wist hoeveel jij had geleden, onuitputtelijk was je kracht. Maar ook hieraan kwam een eind, het deed je zeer ons te laten staan. Maar hiermee hebben wij vrede, omdat je nu kunt rusten gaan.
