Geplaatst Vandaag is Roos weg gebracht naar de kliniek. Ze was het paard die er altijd al stond. Ik sta nu 3 jaar bij die stal, en altijd heeft zij er ook gestaan. Ik hoorde dat ze er al 15 jaar staat. Ze is een merrie van 17 jaar oud.
Elke zomer had ze al dat ze tegen het hoefbevangen aan zat, maar dit jaar is het mis gegaan en goed mis ook!
De gene die Roos verzorgde heeft haar met zijn andere paard al sinds mei buiten staan. Nou zou je zeggen geen probleem, maar het land stond nogal vol met heerlijk jong groen gras. Ze bleven dag en nacht buiten, dus Roos was al voor de zomervakantie heel erg dik. Normaal is ze aan eht eind van de zomer pas echt goed dik, en wordt ze net niet hoefbevangen. Nou dit jaar werd ze dat dus wel, doordat ze al zo vroeg buiten stond. We zijn een aantal keer naar die man geweest om te zeggen dat hij haar binnen had moeten zetten, zodat ze neit hoefbevangen zou worden. maar hij deed niks
!! We lieten het maar zo, we hadden namelijk niet verwacht dat het zo erg zou worden.
Op een dag wou een meisje van de stal Roos pakken, maar ze kon niet lopen, dus gelijk de dierenarts er bij, en die zei dat ze hoefbevangen was, en niet zo'n beetje ook! Ze had het erg tepakken! Ze moest in de modderblijven staan en alleen wat hooi eten, ze kreeg heel veel pijnstillers om de pijn verdragelijk te houden. Zo heeft het hele tijd geduurt. Tot die man weg ging van onse stal, toen ging er iemand anders voor haar zorgen. Die pakte het veel serieuser aan. Roos ging met sprongen vooruit. We kregen allemaal weer hoop, zelfs de dierenarts wist bijna zeker dat ze beter zou worden. Tot vorige week vrijdag, een enorme terug slag! Ze kon niks meer nie tmeer lopen, en ze stond weer op heel veel pijnstillers. De DA er bij, die zei dat ze maar foto's moesten komen maken. Dat is vandaag gebeurt.......... Ik heb nog geholpen haar op de trailer te krijgen. 2,5 uur later kwamen ze weer terug van de kliniek, met een lege trailer! Wat vond ik dat erg! Ik had niks bijzonders met het paardje maar toch is het wel het paardje dat er altijd al stond, de buurvrouw van Giorgio. Hartstikke lief voor iedereen, deed niemand wat kwaad.
Ik baal zo dat dit helemaal niet had hoeven te gebeuren! Dat wij er gewoon neit wat aan gedaan hadden. Maar we kunnen de tijd niet terug draaien, en we moeten er maar mee leven.
