Geplaatst Een 1m75 grote, donkerbruine ruin, 10 jaar oud, een Grafiet x Joris xx. Hij had nog geen naam en grote oren, dus de eerste opmerking van mijn ouders: “Hij heeft Nijntje-oren.” En hij had een naam Nijntje C, ook wel Nijn voor intimi.
De eerste paar maanden gingen zeer voorspoedig, lekker gereden en veel plezier gehad, ook heerlijk naar het bos geweest. Hij wilde alleen niet dikker worden en was toch echt iets te schraal.
Na een maand voor de eerste keer op wedstrijd, ik was er net achtergekomen via de KNHS dat hij in het verleden M2 met winst was geweest (en hij had een naam; Nagano). Die eerste wedstrijd, meteen de eerste prijs met 183 punten (oude telling) en de tweede proef nummer 2 met 165 punten dus dat waren veel winstpuntjes!
Helaas ging hij na een maand of drie bokken en staken. Het zou aan mij liggen, prima. Eerste eigen paard, begint zich op zijn gemak te voelen, waarom niet?
Maar jammer genoeg werd het in plaats van minder erger (ook met 2x per week privé les).
27 december 2005 ben ik toen voor het eerst naar dierenkliniek Emmeloord geweest met hem. In de sneeuw. Rugproblemen. Helaas. Vier maanden rust.
Zo gezegd zo gedaan. Na drie maanden een nieuwe start gemaakt, na eerst weer bij de kliniek langs te zijn gegaan en een groen licht gekregen voor het weer opbouwen, zijn wij aan de slag gegaan met een behandeling door de fysiotherapeut, een weekje gelongeerd en daarna de eerste keer erop was om een nieuw zadel te kopen.
In de periode die volgde heb ik hem samen met de fysiotherapeut en een nieuwe instructrice (een DA) aan de slag gegaan. Helaas kwam hij er niet helemaal doorheen ik voelde vooral met het rijden dat de hals en de overgang lendenen/bekken problematisch waren, zo voelde dat ook voor de fysio. Dus op 6 juni 2006 weer terug naar de kliniek. Opnieuw foto’s laten maken, nu van de hals, C5/6/7 duidelijk artrose. Nijn is toen op de kliniek gebleven en is de dag erna in de hals ingespoten tijdens de echografie. Nou was zijn hals echt lelijk, twee kale rechthoekige plekken aan beide kanten van zijn hals één plek.
Na een week of twee weer begonnen met opbouwen. Er leek aardig wat vooruitgang in te zitten. Maar helaas kreupel. Na wat rust weer verder gegaan met opbouwen.
En we zijn nooit echt verder gekomen. Iedere keer weer opbouwen, duurde meestal een week of zes, met een dag training, dag hersteltraining, dag rust, dag opbouw en zo verder. Dan kregen wij hem op een B niveau, vooral rechte lijnen en wat voltes. Dat langzaam proberen iets uit te bouwen en dan ging het weer niet goed na een paar weken. Dan had hij weer pijn en begon het gestaak weer. Toen hebben wij besloten dat hij eerst dan maar stabiel proberen te houden op dat B niveau, maar zelfs dat kon niet. Met de hersteltrainingen, rustdagen, bosritjes, het ging gewoon niet. Hij wilde ook niet meer naar het bos. Toen was het helder voor mij, hier houdt het toch echt op.
Juf & fysio, jullie zijn engels. Ik ben jullie onwijs dankbaar voor jullie tijd, energie en doorzettingsvermogen. Ik heb heel veel geleerd van jullie beide, dat neemt niemand mij meer af.
Ik heb hem toen begin juni 2007 uit de training gehaald, half juni laten afkeuren en daarna lekker full-time op de wei gezet.
En weer helaas, hij ging langzaamaan achteruit. En vorige week zag hij er zo slecht uit dat ik vorige week vrijdag de knoop heb doorgehakt. Het stopt hier nu echt.
Afgelopen maandag is hij opgehaald en bij de tussenpersoon (familie Kroon) op de wei gezet. Vanochtend was het dan zover, hij is naar v/d Veen in Nijkerk gebracht. Ik ben vanochtend om kwart voor zes opgestaan samen met mijn vriend zodat wij om zeven uur in Nijkerk zouden zijn. Daar aangekomen, net even voor zeven uur, werd ik ontzettend fijn ontvangen door meneer v/d Veen en meneer Kroon. De laatste gaf zelfs meteen aan dat hij de staart van mijn paard had ingevlochten en liet zien dat hij een schaar bij zich had. Ik had namelijk, toen zijn zoon maandag Nijn kwam halen, tegen mijn vriend gezegd dat ik vrijdag niet moest vergeten dat ik een schaar mee zou nemen om zijn staart af te knippen. Ontzettend attent. Na een kopje koffie boven zijn wij met zijn allen naar beneden gegaan om afscheid te nemen en Nijn uit te laden. Nog snel een knuffel en wat lekkers gegeven en daar ging hij, de schietruimte in. Vantevoren wilde ik er eigenlijk bij zijn, maar meneer Kroon gaf aan dat het vallen geen fijn gezicht is. De deur werd dichtgeschoven, je horde PANG en een enorme PLOF. De deur ging weer open, daar lag hij dan. Mijn eerste eigen paard. Het is zo snel gegaan, voor mijn gevoel zit er tussen het moment dat hij naar binnen liep en de PLOF 10 seconden. Daarna ben ik heel hard huilend samen met mijn vriend weer naar boven gegaan. Even later kwamen meneer Kroon en v/d Veen ook. Nijn zijn gevlochten staart netjes in een plastic zak. We hebben nog even koffie gedronken met elkaar. Nazorg
.Ik ben beide heren erg dankbaar, echte paardenmannen. Zij hebben goed voor mij en mijn paard gezorgd. Mocht ik nog een keer voor deze keus staan, dan ga ik direct weer naar meneer v/d Veen. Mijn paard is zo waardig heen gegaan, met zorg en liefde. Zonder stress en heel snel.
Nijn was een superpaard. Sensibel, eerlijk en een ontzettend fijn, leuk en lief paard. Eén die op wedstrijden er echt voor ging en genoot, maar die je ook alleen mee naar het bos kon nemen, langs/over drukke wegen en de tram.
Ik ben nu al enige tijd op zoek naar een opvolger, maar dat is heel moeilijk. Ik wil er één zoals hij, maar dan zonder zijn pijntjes en als het even kan een stuk jonger.
Nijn het ga je goed, geniet van de eeuwige weides en waak over mij en jouw opvolgers. Al zal er nooit één zijn die jou kan vervangen.
Een lang verhaal, maar fijne therapie. Lucht op.
Onderstaande foto’s zijn een dag voordat hij full-time de wei op ging, gemaakt door Louiza Mei King (louiza hier op bokt). Ook al staat er geen copyright op de foto’s, die is er wel!
Bedankt Louiza! Een heel mooie, blijvende herinnering aan mijn Nijn.
. Prachtig paard ook om te zien 
) keuze..
) 
