Geplaatst ras: KWPN/EASP
Geboren: 28 juni 2002
Overleden: 12 augustus 2007
Onze lieve Valley is niet meer....hij mocht maar 5 jaar worden, het verdriet is groot en heeft nog geen plekje kunnen krijgen....We zijn er echt kapot van, ik wist dat het pijn doet om een dier waar je van houdt te moeten laten gaan, maar dat het zoveel pijn zou doen...
We hebben toestemming voor dit topic.
Hij is 3 jaar van ons geweest, we hebben hem als 1 jarige, heel mager, schimmelinfectie, slechte hoeven, weggekocht bij een fokker, we kwamen voor een ander paard, maar zagen deze kleine zwarte man staan, zijn ogen waren zo aandoenlijk en mooi, we hebben hem erbij gekocht...na heel wat opstartproblemen i.v.m. zijn lichamelijke gezondheid, veel dierenartskosten, groeide hij uit tot een heel mooi en groot zwart/bruin paard, hij was wel een leuke ondeugd, maar nooit vals of trappen/stijgeren, hij was een schat van een paard.
Ik had een enorme klik met dit paard, helaas is hij naar een vriendin van mij gegaan omdat mijn dochter vanwege gezondheidsproblemen niet meer zelf kon rijden.
Maar we volgende Valley nog wekelijks, hij stond niet ver van ons en als mijn vriendin geen tijd had verzorgden wij hem, ook gingen wij naar zijn wedstrijden kijken. Hij was nog voor een heel groot deel in ons leven, dat hadden we ook afgesproken bij de koop, we wilden Valley niet uit het oog verliezen, daarvoor was hij te belangrijk en ook aan ons gehecht..
Hij deed het heel goed met springen, dressuur ook, maar springen was zijn passie....
Toen werd hij plotseling dit voorjaar verplaatst naar een stal in Overijssel, mijn vriendin kon Valley niet meer betalen omdat haar relatie voorbij was, en de man waar hij naar toe ging *als tijdelijke oplossing* heeft zelf een paar paarden en zijn dochter rijdt wedstrijden.
Hij bood aan om Valley totdat hij verkocht zou worden, bij hem zou kunnen blijven staan.
Zijn dochter is voor een paar maanden met Valley verder gegaan en hij deed het goed op springwedstrijden....
Maar ik was er toen al niet happy mee....onze lieve Valley zo ver weg, dan rijdt je daar niet even naar toe...ik baalde er dus al enorm van...maar het was net anders.
Enfin het was een tijdelijke oplossing en Valley zou verkocht worden, op de dag dat dit gebeurde, 9 augustus (hij was ntb de dag daarvoor nog klinisch en rontg. goedgekeurd, zij het wel met een 2-tje voor zijn benen), kreeg hij daar (hij stond toen in Noord Holland) een zware koliekaanval, wat de rede daarvan is, is nog onduidelijk.
Hij had daarvoor nog nooit koliek gehad, maar het zag er ernstig uit, dus de mensen daar met hem in de trailer naar de kliniek in Utrecht, daar hebben ze hem binnen een paar uur geopereerd, hij bleek een darmverdraaiing te hebben....
Hij heeft toen nog 3 dagen geleefd, ik, mijn dochter en mijn vriendin zijn elke dag naar hem toegegaan, hebben uren in de stal gezeten, met hem gepraat, geborsteld, vertroeteld en hij vond het fijn...je zag hem genieten en opknappen als wij kwamen.
Hij stond daar op de IC en aan een infuus met darmverslappers, pijnstilling en antibiotica, ook moesten ze elke dag 10 tot 20 liter vocht uit zijn maag halen, zijn darmen wilden niet meer op gang komen....en toch merkte je bijna niets aan hem...
Als wij kwamen was hij weer die ondeugende Valley, knabbelen aan je kleren likken van je handen etc. en vooral veel kroelen, je merkte wel dat hij niet zichzelf was, maar dat hij het zo zwaar had was niet aan hem te merken...wij waren eigenlijk de laatste dag positief over zijn herstel.
De dierenarsten vertelden ook dat hij van karakter zeer sterk was, echt een bikkel, de meeste paarden laten in dit soort omstandigheden veel meer merken dat ze zoveel pijn hebben....en dat had hij ook...mijn arme jongen heeft ontzettend veel pijn gehad....
Volgens de DA heeft hij gewoon puur op karakter die laatste dagen nog geleefd...
We waren net die zondagmiddag weg toen we een telefoontje kregen dat het slecht ging hij had weer een aanval gehad, het was nu erop of eronder...
Of nog een operatie om het eventuele afgestorven stuk darm eruit te halen, maar dat was een groot risico aangezien Valley lichamlijk al erg verzwakt was door de pijn en zijn eerste operatie....of inslapen...
Mijn vriendin was net 2 dagen niet meer de eigenaar dus kon de beslissing niet nemen, alhoewel ik persoonlijk nog wel die operatie had laten uitvoeren, er was immers een hele kleine kans dat hij het zou halen...maar de vrouw waar hij dus net 1,5 dag stond heeft hem na overleg met de artsen in Utrecht toch besloten hem in te laten slapen....
Het verdriet hier en ook bij mijn vriendin was heel groot, toen we hoorden dat hij zou worden ingeslapen....ik had die middag gelukkig wel een stukje van zijn staart meegenomen wat ik nu als aandenken heb, en zijn talloze foto's en video opnames...
Het is vandaag precies een week geleden en ik ben er nog steeds stuk van
...ik had hem zooooo heel graag een goed leven gegund, hij was nog zo jong en levenslustig, ik zit ook nog met zovel vragen, hoe en waarom...hij had nooit wat aan zijn buik gehad, hij was na een moeilijke lichamelijke start zo opgebloeid tot een mooi groot en krachtig paard van 1.73.Rust zacht, lieve, lieve Valley...waar je nu ook bent....we zullen je nooit vergeten.
Ik hoop dat je bij je andere familieleden ergens in de paardenhemel heerlijk geniet van je vrijheid en het samenzijn....
Je was veels te jong om heen te gaan, we missen je allemaal ontzettend, maar het is niet anders...
Je bent voor altijd in mijn hart....
