Geplaatst 
Eindelijk kan ik mijn verhaal kwijt. Geweldig dat deze forums er zijn. Loop al bijna een half jaar met verschikkelijke gevoelens over mijn overleden paard Rosalie. Ik heb haar, merrie als tweejarige gekocht bij een handelaar in duitsland. Ze had goede papieren en ik zag wel wat in haar. Als driejarige heb ik haar voor de keuring gedaan bij het KWPN en was zo trots als een pauw dat ze "ster" merrie was geworden. Vooral haar springen ging toen echt supergoed. Als vierjarige heb ik haar pas zadelmak gemaakt. Ze leerde erg snel en twee maand na haar eerste rit, hebben we al een oefenwedstrijdje gereden in het B-springen. wij zijn toen nog zevende geworden! Dat zal ik nooit vergeten. Vanaf die dag ben ik met haar ook naar de club gegaan en lesden wij alle lessen trouw mee. Zowel dressuur als springen. In de zomer van 2002 kregen we les van Ben Schroder en begon ze ineens kreupel te lopen. Wij zijn de volgende dag naar de dierenarts geweest en ze hebben foto's gemaakt. Drie dierenartsen hebben de foto's van haar knie bekeken en ze waren alledrie ervan overtuigd dat ze OCD zou hebben en dat ik haar maar het beste af zou kunnen laten maken, ik had haar immers goed verzekerd. De hele weg naar huis heb ik in een roes gereden, want je kunt je beste maatje toch niet in laten slapen?????? 
Wat denken die dierenartsen wel niet????Via via kwamen we in contact met een man in duitsland die Roos wel zou willen behandelen. Hij zei dat ze in ieder geval geen OCD had, maar ze had al haar banden van haar knie verrekt. Na 2 maand reed ik alweer een concours werd mij verteld. Roos ging met de dag steeds beter lopen en na een heel lang tijdrovend schema is ze vier maand daarna weer gestart in de dressuur, waar ze erg van genoot. In het jaar daarop ben ik weer met haar gaan springen en dat ging super. Zowel in de resionale in de klasse B geplaatst als in de L met 28 winstpunten! Nog een concours en dan zou ze naar het M moeten, wat ook mijn streven was i.v.m. een sportpredikaat. Ik wou haar erg graag in 2007 bij de hengst doen en dat had ze in 2008 een veulen.
Maar ik wijk van mijn verhaal af....
In dat laatste parcours in de L gleedt ze uit en vloeg op haar flank door de hindernis. Sindsdien is ze heel bang geworden en ben uiteindelijk weer in de B begonnen. Na heel veel weigeren kreeg ik haar gelukkig wel weer rond. Ook deed ik mee aan SGW wedstrijden, maar werd altijd uitgebeld bij de waterbak. Ze had gewoon een fobie voor water. Elke andere rare hindernis sprong ze, maar water vreesde ze echt.
Toen kreeg ik in mei een nummer van Bit waarin ruiters gevraagd werden om met hun paard te gaan zwemmen. Ik direkt vier kantjes geschreven en op de post gedaan. In juli kreeg ik een telefoontje van de redaktie of ik die zondag ook kon. Wij gingen namelijk zwemmen. Natuurlijk!!!! Zo'n kans laat je niet voorbij gaan. Dus wij 's ochtends heel vroeg met het paard naar de gemeente Utrecht waar we bij Gert Boonzaaijer les kregen. Eerst wou Roos het water helemaal niet in, maar na een paar pogingen wou ze uiteindelijk toch. Roos genoot zo erg van het zwemmen. Gewoon niet te beschrijven!! Zoiets moet je meegemaakt hebben.
Een aantal pagina's van dit zwemmen staan ook in Bit nummer 137 van oktober 2006. Voor als je benieuwd bent naar ons.
Twee weken erna heb ik haar op die bewuste dag nog gereden en hoewel we nog maar in de klasse L1 reden, deed ze oefeningen voor een Z proef. Echt alles wat ik vroeg deed ze!! Heel geweldig, vooral omdat ze wel een paard met gebruiksaanwijzing was. Als je opsteeg, dan moest ze eerst 5 minuten bokken en gek doen voordat je haar echt kon rijden. Dat vond ik altijd geweldig!!! Maar goed die 14e was ze gewoon super leergierig. En ook als ik mijn andere paarden reed was ze altijd jaloers op mij en beet ze naar me, maar toen ik Joris, een jong paard, reedt, begon ze zachtjes te hinneken. Heel erg raar en ik moest er ook wel om lachen. Ik dacht echt: Roos je bent helemaal gestoord, vannochtend super gereden en nu weer zo, er zal wel een steekje los zitten.
's Middags heb ik ze alledrie buiten gezet en was voor in de wei bezig om een parcourtje te bouwen. Ineens begon lady, een d-pony te rennen en Roos had zoiets van ik moet mee! Joris stond bij mij en wou ook mee, maar omdat hij blind is aan een oog, twijfelde hij en kwam pas later naar achteren rennen. Op dat moment komen Lady en Roos weer uit de bak rennen en op dat moment komt Joris er ook aan rennen en knalt met volle vaart met zijn borst tegen Roos haar achterbeen.
Dat moment zal ik nooit vergeten. Ze galoppeerde op drie benen verder en na 100 meter gaat ze ineens stilstaan om gras te eten. Ik was helemaal doorgedraaid en heb schreeuwend mijn ouders gewaarschuwd. Ik was compleet over de rooie. Mijn moeder is naar Roos gegaan en mijn vader heeft Lady en Joris op stal gezet. In de tussentijd heb ik de veearts en de verzekering gebeld. Want de dierenarts moet toestemming hebben van de verzekering om haar in te laten slapen.
Hij heeft diverse klinieken gebeld, maar Roos was helaas niet meer te redden. Ze had zo'n gecompliceerde beenbreuk dat het voor haar een lijdensweg werd, ze zou dan minstends een half jaar in een brancard moeten hangen en dan zou ze helemaal doordraaien. ze was altijd al zo'n heethoofd, dus ik moest maar voor haar beslissen. Dus alle moed maar bij elkaar geschraapt en toen hebben we haar vredig in laten slapen.
Ik heb er zo ontzettend veel nachten van wakker gelegen en dat doe ik nog steeds. Ondertussen is Joris in haar stal gekomen en staant hij naast Lady. In het begin was ik heel boos op hem en gaf ik hem ook een beetje de schuld, maar hij deed zo zijn best met alles dat ik hem dat heel erg snel vergeven heb.
In mijn eigen huis heb ik helemaal een fotowand ingericht, allemaal met mooie foto's van haar. Want alle bekenden die het horen die zeggen altijd: het was altijd Roos met karin en Karin met Roos.
Gelukkig heb ik nu Joris nog, want anders was ik helemaal compleet doorgedraaid. Zou niet weten wat een leven zonder paarden voor mij zin heeft.
Pffffff. Wat ben ik blij dat ik mijn hart hier kon luchten.
Ik heb als herinnering Roos haar staart bewaard. Weet iemand een goed adres, waar ik er wat van kan laten maken?? Of heeft iemand hier ertvaring mee??
Alvast bedankt.
Knuffels kaatje.
