Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-06 10:13

Dag mooie, lieve Patty

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-06 10:13

Het ging al lang niet zo goed meer met je. Steeds kreupel, dan weer goed.
De benen waaraan je kreupel was wisselden steeds, linksvoor, rechtsvoor, linksachter en soms 2 of 3 benen tegelijk.
Steeds weer die onderzoeken, steeds werd er niks gevonden.
Je werd steeds vaker kreupel, steeds erger en het duurde ook steeds langer.

Ook de hoefsmid en de fysiotherapeut wisten niet wat er mis met jou was.
We hebben hard ons best voor je gedaan, speciaal beslag, anders rijden, supplementen, ontstekingsremmers, boxrust, weiderust, maar helaas hielp het allemaal niet, al leek het soms weer even een periode beter met je te gaan.
Inmiddels was je al vanaf augustus weer kreupel en mijn eigen dierenarts wist het niet meer en gaf je eigenlijk op.
Ik wilde daar nog niet aan, je was nog zo jong en buiten je kreupelheden mankeerde je eigenlijk nooit wat.

Op voor een second-opinion dus. Tot mijn grote verbazing werd er dit keer wel iets gevonden, eindelijk iets concreets! Je bleek een zware blessure te hebben aan je interosseus, een hoge pees. Ondanks dat de prognose niet al te best was, was ik blij dat er eindelijk iets concreets gevonden was, iets tastbaars. Tot gisteren.

De 3 maanden boxrust zaten erop en gisteren moest je terug naar de dierenarts om te kijken in hoeverre je pees vooruit was gegaan qua herstel.
Bij het monsteren aan de hand bleek dat je niet alleen kreupel was aan het been met de peesblessure, maar ook aan 2 andere benen.
De dierenarts was verbaasd hoe slecht je liep en ik zelf eigenlijk ook.
Je had duidelijk zoveel pijn!

Op dat moment heb ik in overleg met de dierenarts besloten dat het genoeg voor je was geweest. Het ging duidelijk alsmaar slechter met je.

Ik heb nog overwogen om je verder te laten onderzoeken, maar je had al zoveel onderzoeken gehad en je was gewoon jezelf niet meer. Wat zou jij eraan hebben gehad? Niets, wat we ook hebben geprobeerd, het mocht niet helpen en ik geloof ook niet dat we nog iets voor je hadden kunnen doen.
Je mocht je nog even uitleven in een bak op de kliniek en heel even was daar de oude Patty weer. Zo vrolijk en blij was je. Als snel was het weer over omdat je benen opspeelden. Je rolde nog even en toen wilde je eigenlijk al niet meer lopen. Je kwam nog even met me knuffelen.
We hebben je toen naar een box gebracht en je ontzettend veel eten gegeven, zodat je je nog even bezig kon houden met je favoriete bezigheid.
Nog even wat dingen afgehandeld en toen gingen je we halen voor je laatste gang.

Toen ik je naam riep hinnikte je weer naar me, zoals je altijd deed.
Je kreeg een verdovend middel en besefte toen eigenlijk al niet meer zo goed wat er om je heen gebeurde. Daarna de narcose. Je hebt er niet tegen gevochten, al duurde het wel even voor je sliep. Je hart en hoofd wilden nog wel, het was zo jammer dat je lijf niet meewerkte.
Ik kon nog even afscheid van je nemen en toen gaf de dierenarts je de euthaniserende prik.
Ik hoop dat je op de plek waar je nu bent je lekker weer kan doen wat je altijd zo leuk vond, rennen en spelen, dat je geen pijn meer in je benen hebt en dat je weer vrolijk bent, niet meer chagrijnig omdat je overal pijn hebt.

Ik koester de herinneringen aan je en probeer aan je te denken zoals je was op de momenten dat het wel goed met je ging. Ik ben blij dat ik mezelf jouw baasje mocht noemen. Ik heb ontzettend veel van je geleerd en genoten van de momenten die we samen hebben meegemaakt.
Ik zal je ontzettend missen. Ik heb veel verdriet bij het idee dat jij er niet meer bent, maar ik hoop dat je weet dat ik het deed uit liefde voor jou, een leven vol pijn had ik je niet gegund en had je ook niet verdiend.

Dag mooie, lieve Patty.