Ongeveer een maand geleden is Darco gestorven.
Darco was mijn aalerbeste vriend , en we gingen echt goed vooruit.
Ik had hem nog maar van oktober , daarvoor ben ik ook al een paardje verloren.
Maandagavond gingen we naar de wei om te rijden.
De dag ervoor waren we nog meegeweest op koetsentocht me onze andere paarden.
papa was toen thuis gebleven en had gemerkt dat de buren gras ( afgereden van het gazon) aan mijn jongen hadden gegeven.
Hij was er al flink van aan't eten en onze andere merrie ook.
Hij had het snel weggegooid en dacht dat het wel geen kwaad meer kon.
Die avond lag Darco dus neer in de wei , hij was echt aan't kreunen van de pijn , zijn ogen leken te wenen en te zeggen ' help me'.
We hebben hem rechtgetrokken en zijn beginnen stappen.
Ik bleef maar zeggen tegen hem dat het allemaal goed ging komen , we zouden er ons wel doorslaan , we moesten blijven vechten , maar diep vanbinnen wist ik dat het ging gebeuren.
Ik moest hem echt kort houden want hij wou steeds liggen.
Dierenarts zei dat het een typische gaskoliek was en dat het morgen weer over zou zijn , heeft hem wat medicijnen gegeven en zei dat ik maar es naar huis moest.
Ik wou hem niet geloven en ben hele avond gebleven.
Pas toen is het echt beginnen slechter gaan , hij ging steeds liggen in zijn stal en kreeg stuiptrekkingen.
Ik kon echt niets doen en hij keek me ook zo zielig aan , echt verschrikkelijk.
ik heb hem wat gemasseerd op z'n buik en dat deed duidelijk deugd.
Toen ben ik naar huis gegaan?
Ouders zijn 's nachts gaan kijken en ze zagen dat stal helemaal afgebroken was.
Ze zagen zijn hoofd en benen uit de stal steen en ze dachten dat het al te laat was.
Hij had zich helemaal vastgeklemd in een hoekje en is in paniek geraakt , heeft balken losgeklopt en zo zat hij daar.
Ouders hebben hem met man en macht eruit gekregen.
's Middags ging het beter maar naar de namiddag toen begon het weer.
Papa heeft hem toen naar de veeartsenijschool gebracht waar hij constant verzorging kreeg.
Ze zagen dat het beter ging maar wouden hem toch nog houden.
Snachts werden we opgebeld dat het erg slecht ging en ze vroegen een operatie ,we hebben niet getwijfeld.Na tien minuten belden ze weer ofdat we nog verder wouden gaan , darmen waren helemaal kapot en ze gingen ze helemaal moeten vervangen.
Papa zei dat hij er alles voorover had.
Na een kwartier belden ze weer om te zeggen dat het echt geen nut meer had , darmen helemaal kapot , knopen ,darmwand uitgerokken tot zeer dun velletje door het gistingsproces.
Ze hebben hem dan maar een spuitje gegeven.
Ik ben echt zo verdrietig.
Hij was zo lief , had alles voor me over.
Ik kan echt niet zonder hem...