Pinjo..

Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Noemy

Berichten: 617
Geregistreerd: 28-01-04
Woonplaats: Tilburg

Pinjo..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-06 20:06

Het is inmiddels alweer bijna een jaar geleden, maar toch wil ik hier het verhaaltje wat ik toen der tijd heb getypt plaatsen.. (op een site met meeste niet-paarden mensen)

----------------------------------------------------------------------------------------------
Hm.. het is allemaal een beetje vaag maar oke..

een tijdje geleden (anderhalve week ofzo) werd Pinjo (pony van m'n zusje en mij) ziek.. hij had koliek.. hevige buikpijn om een of andere reden.. we dachten dat hij iets verkeerds had gegeten.. de dierenarts was erbij gekomen.. hij had al een spuitje tegen de pijn gekregen en daarbij kreeg hij nog eens via zijn neus een paar liter olie en water binnen om zijn darmen goed te doorspoelen..

maargoed.. de dagen erna leek het steeds beter te gaan, hij begon langzaamaan wee te eten en hij mestte ook weer.. dus iedereen blij.
het leek er dus op dat alles goed ging en dat hij binnen een paar dagen weer de oude zou zijn..

afgelopen donderdag ging ik een weekendje naar frankrijk met jp.. was kei leuk en gezellig en alles
maar toen waren we vamorgen rond half 1 weer onderweg naar terug.. ik was een beetje autoziek en misselijk.. maakte verder niets uit.. maar rond half 3 ofzo kreeg jp een smsje van mijn zusje (ik heb geen telefoon) en het enigste wat erin stond was "Pinjo is dood" ik schrok me dus helemaal kapot en probeerde haar te bereiken.. ik had haar aan de telefoon.. wij allebei helemaal in tranen, ze vertelde dat pinjo sochtends weer heel erg ziek was geworden.. en dat ze haar belden om toestemming te vragen om hem een spuitje te geven.. ze had bijna geen keus en moest wel ja zeggen.. als ze nee had gezegd had hij alleen maar heel veel pijn geleden en was hij na 2 uur uit zichzelf doodgegaan..

de rest van de terugweg heb ik bijna alleen nog maar zitten huilen, ik wist echt niet wat ik ermee moest..

toen ik weer thuiswas heb ik op mijn zusje zitten wachten .. na het eten zijn we naar de paardjes gegaan voor ons paard (leonardo) en om te kijken hoe het allemaal zat met Pinjo.. onderweg allemaal heel melig en blij en ver in mijn achterhoofd besefte ik al hoe moeilijk het zou gaan worden.. maar toen probeerde ik het nog even van me af te zetten..

eenmaal aangekomen waren we alledrie (ik,yara en jp) een beetje stil, we zagen bij de zaagselberg een plastic zijl ergens over liggen.. we wisten natuurlijk al dat het pinjo was.. even later hebben we het zijl een beetje opgetild.. en heel lang bij Pinjo gezeten.. ik heb om zijn nek liggen huilen, constant door.. het was zo moeilijk.. en ik kon maar niet beseffen dat hij echt dood was..

ik ging nardo maar rijden.. voor wat afleiding.. ondertussen waren mijn vader en mijn nicht aangekomen.. ik lekker gereden, mijn nicht er even op, daarna yara rijden.. en daarna weer huilen, huilen en huilen..

we stonden voor een opzich niet moeilijke keuze.. Pinjo moest weg.. we konden hem begraven een stukje verderop.. maar dat mag eigelijk niet en heel is heeeel veel werk om zo'n diepe grote kuil te graven en om dan zo'n shetlander er uberhaupt in te krijgen.. de 2e keus was hem op te laten halen, met de grote hoop, dode koeien, varkens.. noem maar op.. die werden lomp bij elkaar gegooid en uiteindelijk verbrand..

ik ging al meteen voor de eerste optie, en mijn zusje netzogoed..
dus even een steekschop geleend bij de buurman, en met zijn 6en ofzo bezig geweest met graven.. veel werk.. maar uiteindelijk was de kuil groot en diep genoeg.. toen moest hij er nog in maar hij lag een heel stuk verder.. de buurman was al bezig om de pony aan zijn achterbenen aan de auto te binden en dan naar de kuil te slepen.. het was eng, ik heb niet gekeken.. ik mocht niet eens van jp.. was maar goed ook..
toen de pony naast de kuil lag moest hij er nog in..met z'n 3en hebben we hem erin gekregen.. toen bloemen erop en de kuil weer dicht.. ik heb met alles meegeholpen.. huilend.. het is zoooo moeilijk en zooo pijnlijk om een pony waar je ontiegelijk veel van houdt en waar je zoveel mee mee hebt gemaakt, te begraven..

ik kan het nog steeds niet beseffen, onze lieve Pinjo.. zomaar weg..

hij was nog maar 15 jaar.. en dat hij ziek werd.. shetlanders zijn normaal heel sterk en worden bijna nooit ziek..

nu ben ik jarig vandaag.. gezellige verjaardag.. heel dat jarig zijn intresseert me op het moment vrij weinig.. ik ben kapot en ik wil Pinjo terug..

De koliek was uiteindelijk een tumor in zijn darmen..

------------------------------------------------------------------------------------------------


Afbeelding


Lieve Pinjo, we missen je jochie.. Vriendjes zijn?

Olympia

Berichten: 55602
Geregistreerd: 17-11-03
Woonplaats: Delluft

Re: Pinjo..

Link naar dit bericht Geplaatst: 05-07-06 22:28


Anoniem

Re: Pinjo..

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-07-06 08:43

bedankt voor de link