Iedereen bedankt voor het reageren. Het geeft heel veel steun tijdens deze rot dagen. Vandaag ging het eigenlijk wel redelijk, totdat ik even ging kijken op bokt naar de reacties. En toen keek ik weer naar een van de laatste foto's van Gizmo en toen kwamen weer de waterlanders. Heel even had ik het verdrongen. Vanmiddag was ik de stal aan het opruimen en mijn kast en toen ging alles goed. Maar om nu weer even naar die foto te kijken is toch wel heeeeeel moeilijk. Ineens realiseer je je dat je haar nooit meer zal zien en kunnen knuffelen. Ik heb Summer en Gipsy gelukkig nog, maar dat zijn toch wat grotere lobbessen en niet zo lekker klein als Gizmo was.
Nooit meer die hinnik als ik op stal kom, nooit meer die hinnik als ik fluit.
Nooit meer in mijn jas bijten als je de kans krijgt, nooit meer knagen aan mijn been als ik je uiers schoonmaak. Nooit meer mijn liefie zien. Het dringt nu weer ineens tot mij door. Wat is het toch moeilijk.