Enkele jaren geleden kreeg men pony hoefgewrichtartritis dat op te lossen was door speciaal beslag...Veearts maakte een verslag hoe het allemaal moest gebeuren, maar de hoefsmid had een 'beter' idee...we hebben de hoefsmid laten bellen naar de veearts, die op die moment niet bereikbaar was...hoefsmid deed n hele uitleg waarom dat beslag beter zou zijn dan dat van de veearts, en omdat we niet beter wisten lieten we ham dat maar doen...2 dagen later kon men pony amper op zen benen staan...hoefbevangen op zijn 2 voorhoeven. we wilden hem kost wat koste erbovenop krijgen om hem een verdiend pensioen te geven later op de weide en later wandelingen gaan maken enzo, en ik kreeg er een pony by om gewoon mee te rijden...met men pony pipo ging het met ups en downs en hadden we af en toe nagedacht over inslapen maar hem telkens weer een kans gegeven...toen ik op kamp ging (waar ik helemaal geen zin in had...) zorgden men ouders heel goed voor pipo, en hij had die donderdag nog staan bokken...vrijdags kwam ik thuis...mankte hij op 3 benen 
echt verschrikkelijk...en hij kreeg al 4 pijnstillers/dag. die avond hebben we de beslissing nog genomen dat het zo niet meer verderkon en hebben we hem naar de veearts gebracht om hem te laten inslapen. We hebben gewacht tot de veearts er was, dan afscheid genomen (was verdomme zwaar!!!), en toen ik weg moest, stak ik men hand nog ees door de stal naar hem een deed die nog alle moeite om nog ns te komen ruiken...
Bedankt om dit lange verhaal te lezen...hier nog enkele foto's van men schatje...
*...Pipo...*
Een geest zo sterk als een beer...
Een lichaam uiteindelijk toch zo teer...
Een wijsheid,niet te evenaren...
Een wilskracht,niet te bedaren...
Maar het vuur in je ogen is uitgeblust...
ik heb je voor de laatste keer gekust...
en nu ik weet dat je er nooit meer zult zijn...
doet me dat ongeloofelijk veel pijn...
*...Slaapzacht Pipotje...*
Geplaatst 
