Smiddag kreeg ik van mijn moeder een klein cadeau’tje, omdat ik veel fotos maak van Diva, kreeg ik een mini-digi/cam.
Daarna snel naar Diva, ik had gisteren mijn nieuwe knalroze regendeken binnen gekregen. Gepast en wát een leuke deken.
Ze ging lekker naar buiten met haar nieuwe deken en een plak hooi.
Samen met Fabientje (6 jaar ofzo) haar stal uitgemest, ze wou helpen, schade inhalen die ze tekort gaf aan haar eigen pony.
Wat ik daarna ging doen weet ik niet helemaal meer.
Iets later was ik met Cinnepin @ bokt aan het praten bij de stallen.
Ik hoorde wat, keek om de hoek richting Diva, rende er naar toe.
Ze zat vast in het touw, hoe ze erin kwam, geen idee.
Toen ik er was, had ze zichzelf los gemaakt.
Het bloed spoot eruit, het was haar rechtachterbeen.
Ik riep keihard Cindy, en zei meteen bel de Dierenarts
Eerst mij geholpen om met Diva bij de stallen te brengen, en meteen gebeld.
We mochten niet bij haar achterbeen komen (logisch) dus we konden het bloeden niet afknellen.
Het wachten op de Dierenarts leken uren.
Hij had er verband omgedaan (praam om).
Ze moest naar de kliniek, maar wij hebben geen trailer, dus A.D hengstenhouderij kwam met zijn vrachtwagen om ons naar de kliniek te brengen. Eenmaal na 10 malen proberen haar in de vrachtwagen in te krijgen gelukt.
Opweg naar de Kliniek wat herinneringen met Cindy opgehaald, om een beetje ´vrolijk´ te blijven.
Daar aangekomen moesten we wachten in de wachtruimte, gespannen probeerde ik een bekertje koffie leeg te drinken, ze waren nog met een operatie bezig.
Toen we naar binnen mochten met d´r en de verband af ging stroomde het alweer vol bloed, het spuitte tot haar voorbeen.
De Dierenarts zei na het afhalen van het verband ´Oh god´.
Na wat overleg met een andere Dierenarts werden we apart genomen om wat dingen te bespreken.
Hierbij liet hij ons de kansen zien, dat was weinig tot niks.
Het weinige was dat ze pijn bleef houden.
Ik wil niet dat ze met pijn leeft, dus de keuze werd al snel niks.
Ze is ingeslapen, we hebben ongeveer driekwartier in stal gezeten omdat ze snel een operatie met een veulen moesten ondergaan.
Als we even weg gingen bij d´r, om de vriend van Cindy te halen, en terug kwamen, hinnikte ze, ze probeerde het elke keer.
Dat deed me wel goed, ik wou nog even haar lieve hinnik horen.
Die ik onwijs erg moet missen, maar het beste voor haar was.
Toen ik de papieren voor DA in had gevuld gingen de assistente en ik haar halen, ze was gaan liggen in haar stal, maar hinnikte weer, wat een lieverd.
Overeind gehaald en gehinkt naar de plek kreeg ze haar sufheid spuitje.
Naar de rubberen stal en de wand ertegen zodat ze niet omviel.
Ze ging zo vredig, ik heb haar laatste adem/bries van erg dichtbij gehoord.
Ik lag naast haar.
Ik vind dat veel mensen van mening verschild zijn over de manieren, maar dit vond ik zeker een goede manier om afscheid te nemen, en het ging erg netjes, ze stribbelde geen moment tegen.
Ik zal haar zó erg gaan missen, ze werd over 25 dagen pás 4 jaar.
Hoezo zo vroeg, zo oneerlijk...
Hoezo had ik haar niet in stal gelaten, in de andere wei gezet.
Zoveel dingen, maar het helpt niet.
Daarna nog langs haar oude eigenaar geweest, pf die plek.
Ik kon de ex-eigenaresse niet bereiken, dus gingen we vragen of haar ex-man waar ze stonden en woonde wist of ze een nieuw nummer had.
Nee, hij zou haar smsen.
Uiteindelijk haar ex-eigenaresse mij nog gebeld, ze stond echt versteld van het slechte nieuws.
V/d week belt ze me nog een keer op om langs te komen en samen want dingen bespreken.
Ik wil iedereen die mij vandaag geholpen of gesteund heeft bedanken, vooral Cindy en Fokko.
Ik snap het niet, ik liep haar stal weer in, en riep automatisch Diefjee.
Maar geen hinnik of hoofdje.
Ik heb een stukje van haar manen en staart afgeknipt en haar halster bewaar ik.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik kreeg veel vragen op msn van bokkers.
Diefje, ik zal je nóóit vergeten.
En de eerste paar maanden worden moeilijk, maar ik ben blij met mijn beslissing, je hebt geen pijn

Gisteren