Geplaatst 14 jaar is zij onderdeel van ons leven geweest. De aller, allereerste keer dat ik op haar reed was in Engeland om mee te rijden in een jacht. Binnen 15 minuten lag ik er al naast
. Niet veel later hadden we haar gekocht en kwam ze naar Nederland. 
De Dais bleek een heel lief, veelzijdig paard. Buitenrijden vond ze geweldig, met Dais wist je zeker dat je een mooie rit had en ook veilig weer thuis kwam. Dat wil zeggen: mits je niet te veel loslopende AH-tassen, vuilnisbakken die buiten stonden op de verkeerde dag, struikgewas in een verkeerde kleur groen of, in het voorjaar: krokussen tegen kwam. Groot verkeer, wegwerkzaamheden, lawaai, scooters/brommers of andere echt serieus gevaarlijke zaken waren daarentegen geen enkel probleem voor de Dais.
De Dais bleek zo veelzijdig dat ze na haar 'jachtpaard carriere' in de UK hier in Nederland met de wederhelft L1 dressuur wedstrijden reed en met mij uiteindelijk L2 dressuur, B-springen en B-SGW. Een jaar of 6 geleden zijn we gestopt met wedstrijden en reden we voornamelijk buiten.
De Dais was daarnaast echt een 'people magneet'. Zowel als je met haar aan de hand wandelde of aan het rijden was, altijd kwamen er mensen vragen of ze even mochten aaien. Zij vond dat echt geweldig en als ze er genoeg van had dan liep ze ook weer verder.
De Dais was ook een goede vriendin voor onze andere paarden, Chip en JB. Ze heeft de jongens uitgelegd dat verkeer niet eng is en achter de Dais geparkeerd konden zij zo hun eerste buitenritjes doen. De Dais was wel van mening dat zij voorop moest en dat de rit volgens haar regels moest gebeuren
Zo door de winter viel het ons op dat Dais vaker ging liggen en een viezere stal had dan normaal. Ook had ze af en toe wat koliekklachten. Dat was niet alarmerend, vaker liggen kan komen doordat het een ouder paard is en daarnaast was de bodembedekking veranderd, dus misschien dat ze daar het minder goed op deed.
In het voorjaar had ze vaker een vieze staart. Ze kon haar staart moeilijker optillen waardoor ze in haar eigen staart plaste en moeite had met mesten. Dit werd steeds erger waardoor de Dierenarts ons voor nader onderzoek heeft doorverwezen naar de kliniek.
De Dais bleek een grote tumor in haar achterhand te hebben die drukte op de zenuwbanen waardoor ze haar staart niet meer kon bewegen en ook niet meer kon mesten of plassen. Daarnaast had ze ook een tumor in haar uier. De beslissing was duidelijk.
Rust zacht meisje, we zullen je missen
heel veel sterkte met het verlies. Helaas heb je soms als baasje geen andere keuze dan deze rotbeslissing te moeten nemen uit liefde voor je dier. 
