Geplaatst Op 10 juni kreeg ik een telefoontje van de staleigenaresse. "Skinny ligt heel vredig in de wei, maar hij ademt niet meer"... In de ochtend was er nog niks aan de hand, lekker zijn brokjes gegeten en daarna zoals gewoonlijk al dansend de wei in. Het ene moment lekker aan het grazen, het andere moment lag hij dood in het gras. Waarschijnlijk een hartstilstand. Hij heeft gelukkig totaal niet geleden en lag er bij alsof hij even in het zonnetje een dutje wilde gaan doen. Een mooiere manier om te gaan is er niet. Maar het gat dat in mijn hart achter blijft is enorm.
Hij is 26 jaar geworden, een mooie leeftijd, maar hij was nog zo super fit, dat we eigenlijk geen twijfel hadden dat hij zonder problemen de 30 zou halen. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn. Ik heb nog bijna 9 jaar van hem mogen genieten, alles hebben we gedaan, dressuur, springen, wedstrijden, crossen, buiten rijden. Maar ook vooral heel veel knuffelen.
Het is nog steeds heel onwerkelijk dat hij er niet meer is.
Bedankt voor alles, my sweetest friend. Ik hou zo veel van je en ik mis je vreselijk.
