Bokt.nl

anoniempje1 schreef:

Hoe oneerlijk kan het zijn....

Vorig jaar het moeilijke besluit moeten nemen om mijn 14 jarige pony te moeten laten inslapen door het EHV 5 virus en ontwikkelde hierdoor longfibrose... 8 jaar lang zo intens van hem genoten, maar als je moet vechten om lucht en niet meer kan genieten met je vriendjes in de wei dan is het leven lijden en mag je niet egoistisch zijn...
Zoveel verdriet gehad, maar na een paar maanden ging het toch wel weer kriebelen.

Langzaam op zoek en daar was mijn nieuwe grote vriend. Een 3 jarige, net zadelmak. Totaal niet wat we zochten en eigenlijk veel te jong , maar de klik die was er. En we waren op slag verliefd. Wat een lieverd, maar oh zo ondeugend. We waren lekker rustig aan het trainen voor onze eerste dressuurwedstrijd en wat deed je altijd goed je best!! We hadden nog zoveel plannen met je...

Helaas na 6 maanden kwam helaas het Rhinovirus bij ons op stal. Vele paarden raakten besmet, maar jij gelukkig niet. Ruim een anderhalve week na de laatste besmetting werd jij ziek. Je kreeg hoge koorts. Na ruim een hele week hele hoge koorts te hebben gehad, had je van de een op de andere dag geen koorts meer, maar kreeg je neurologische verschijnselen. Zwalken met je achterhand en niet zelf kunnen plassen. Met veel moeite je de trailer ingekregen en direct naar de kliniek gereden. Wat was de rit afzien en wat waren we bang, maar we hadden geen andere keus. Dit was je enige kans. De komende 48 uur was kritiek werd ons verteld... je kreeg een infuus, katheter en hing in een sling aan het plafond. Je was in goede handen. We hadden er vertrouwen in, mijn jonge lieverd vond het allemaal ontzettend spannend maar gedroeg zich voorbeeldig.

De eerste 48 uur waren voorbij. Je mocht uit je sling, maar helaas was je die nacht gaan liggen en kon je zelf niet overeind komen. Opnieuw werd je opgetakeld. Ondanks alles bleef je vrolijk en genoot je van al het lekkers en de aandacht die je ruimschoots kreeg. Na ruim een week in de sling te hebben gehangen mocht je eruit en wederom ging je liggen. De volgende ochtend werden we gebeld. Hij was zelf overeind gekomen! Dat was een hele grote stap vooruit! Wat waren we blij!

Een paar uur later ging het vreselijk mis. De telefoon ging... het ging niet goed, hij had veel pijn maar ze wisten nog niet goed wat er aan de hand was en waren hem vollop aan het onderzoeken.
Het bleek om een zeldzame complicatie te gaan van het virus wat zorgde voor een perforatie van zijn maag/darm en acuut orgaanfalen. Wat was het vreselijk om je te zo te zien en wat had je veel pijn. Direct de beslissing gemaakt om je in te laten slapen.
Mijn allerliefste vriend heeft maar 3 jaar mogen worden...

In 1 jaar tijd mijn twee grote liefdes verloren aan een EHV variant... het voelt zo oneerlijk... er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan ze denk. Mijn lieve vriendjes, ik mis jullie ...