Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-08-22 20:46

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 10-08-22 20:46

Je moet vooral ook luisteren naar je eigen gevoel (iets wat ons juist wordt afgeleerd in onze maatschappij).

Maar over het inslapen... hoe veel (sport) paarden worden wel niet afgemaakt wanneer ze een blessure hebben. En echt niet alle blessures zijn zo ernstig dat ze niet als weide paard verder kunnen. Maar een paard moet natuurlijk wel wat opleveren. Dieronterend.

**Geplaatst**: 10-08-22 21:59

Geplaatst: 10-08-22 21:59

Ts, als jij onderzoek hebt laten doen en ziet dat het op is, dan is het oké.
Dan mag je zeggen, omdat je je paard kent, ik hou van jou en ik laat je bijtijds gaan.

Zelf heb ik recent bij mijn 20+ pony een forse blessure gehad en de dierenartsen etc. zeiden geef het tijd.
Dit komt goed maar hoe erg is het dat hij geen werk meer kan verrichten?
Hij is neurologisch nu niet 100%, maar hoe erg vind je dat als hij er geen last van heeft straks?
Ik: niet, een pijnvrije blije pony is alles wat ik wil de rest boeit me niets!
Het ging niet lekker thuis, maar hij moest erdoor en hij was nog lang niet klaar.
En ik heb toen zijn fokker gebeld, met de vraag of zij hem op kon vangen voor revalidatie.
Ik heb hem volgestopt met buut, en voor 150 km op de trailer gezet.
Ander management, hele grote stal, en hij raced weer rond nu daar!
Mijn gevoel zat tussen doodsbang, en ik weet dat hij beter gaat worden in.
Maar uit liefde heb ik hem de kans gegeven op een geschiktere plek te herstellen.
En die prognose was ook goed opzich alleen weet je nooit wat 100% zeker.

Jouw gevoel nu zegt dat je paard fysiek op is.
Ontelbaar veel dieren eten we op terwijl ze niets mankeerden.
Waarom zou jij dan niet naar je gevoel mogen luisteren nu?
Ik weet een paard wat in mijn ogen veelal doods staat te staren, en enkel bij de eigenaar opfleurt.
Dat hoort niet, maar dat je paard blij is als jij er bent, en verder moeite heeft met haar lijf, geloof ik zeker dat dat kan.
Ik heb het zelf gezien.

De reading: als dat voor jou bevestiging geeft dat het goed is, dan is dat oké.
Jij ziet dat de levenslust weg is.
Je zou nog kunnen kijken wat ze kunnen met onderzoek geen idee wat gedaan is.
Maar als jij ziet dat je paard op is, en je gevoel zegt dat je haar moet laten gaan…
Volg je gevoel…!

Ik heb mijn pony op gevoel vol buut verhuisd met een resultaat waarvan ik dromen kan.
Maar misschien had een ander een andere keus gemaakt geen idee.
Maar ik heb hiervoor gekozen, en mijn gevoel heeft goed gezeten.
Toen zei een stalgenoot nav een filmpje: zo zie je maar dat je op je eigen gevoel moet vertrouwen.
Niet op wat anderen vinden of onder druk laten zetten.

**Geplaatst**: 11-08-22 08:06

Geplaatst: 11-08-22 08:06

sevke schreef:
Annebeth95 schreef:
Uit de reading van vrijdag kwam dat Zaaf ontzettend moe is, eigenlijk gewoon op. Ze houdt eigenlijk alleen nog vol voor mij, omdat ze bang is wat er met mij gebeurd als zij er niet meer is. Ze heeft gelukkig geen ondragelijke pijn, maar wel veel pijntjes. Ze had zelf nooit gedacht dat ze 'zo oud' zou worden, maar ze weet niet hoe lang ze dit nog kan volhouden.

maar DIT is wel ongelooflijke k*l. Een prachtig voorbeeld van het toeschrijven van menselijke gevoelens aan een dier.
Een paard gaat niet staan filosoferen over zijn heengaan, en wat er met zijn nabestaanden zal gebeuren. De dood is voor een dier iets wat 'is', net als eten, drinken en geboren worden.

Dit is geen kul.

**Geplaatst**: 11-08-22 10:24

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 11-08-22 10:24

Paarden kunnen wel degelijk emoties herkennen voelen en begrijpen. Alleen veel bassaler.
Als je de merrie van mijn vriendin gedag zegt krijg ik een "warme deken" als antwoord terug.
Haar jonkie voelt altijd wiebel de wiebel en blij ei.
Die wist trouwens ook dat ie nog maar een kans had om een goed baasje te vinden en heeft al zijn moed bij elkaar gesprokkeld bij het proefrijden. Ze kocht een left brainer introvert waarbij het emmertje al een tijdje geleden was overgelopen. Nu na meer dan twee jaar durft en mag ie vertellen dat iets eng is maar dat baas weet dat het niet eng is en dat stout zijn en personal space wel degelijk in beeld zijn.
En een lange dressuurzweep dus een gouden uitvinding is.

**Geplaatst**: 11-08-22 11:31

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 11-08-22 11:31

TS, wat vreselijk herkenbaar dit. Ik heb mijn dravermerrie met 15 in moeten laten slapen omdat ze op was.
Wat voor mij vrede gaf (naast het enorme gevoel dat het goed was zo, dat ze echt klaar was met leven), is dat ik een duidelijk beeld van de problemen had. Ik heb haar rug en hals op de foto laten zetten en een rectale echo van het SI gewricht laten maken. Daar kwam uit dat er echt niks meer aan te doen was, dat ze met medicatie nog een paar jaar relatief pijnvrij en paardwaardig als grasmaaier kon functioneren. Na een paar maanden gaf ze echter al aan dat het genoeg was en heb ik haar laten gaan.
Als ik die foto's en echo's niet had laten maken, had ik denk ik wel nog altijd de vraag of ik er wel goed aan had gedaan in mijn achterhoofd gehad. De twijfels "had ik nog iets kunnen doen?" en die had ik nu helemaal niet.

Ook ik raad dus aan om echt in beeld te brengen wat de problemen zijn. Je dierenarts heeft al aangegeven waar de problemen waarschijnlijk zitten, dus je kan heel gericht gaan zoeken. Als daar inderdaad uitkomt dat er niks meer aan te doen is, geeft dat hopelijk rust en vrede en is de keus ineens een stuk makkelijker gemaakt.

**Geplaatst**: 11-08-22 11:38

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 11-08-22 11:38

Ik zou persoonlijk niet gaan doctoren om "bewijs" te hebben dat het paard op is. Ik vind het veel belangrijk om te zien en voelen hoe het paard in zijn dagelijkse leven is. Als eigenaar zie je jouw paard dagelijks en merk je het op als het minder gaat. Ook voel je goed aan of het een tijdelijk dipje is, of dat het echt klaar is.
En zoals ik het lees heeft ts echt een goede band met haar paard, dus dan is een reading meer een bevestiging van haar gevoel.

Ts: ga tijd doorbrengen met je paard, ga goed voelen of het een vermoeidheid is van te weinig slaap door niet te durven liggen of dat het helaas gewoon echt op is. Dat verschil voel je wel, heb je geen dokter voor nodig!
En ga dan genieten!! Genieten van der geur, der aanwezigheid, der zachtheid, der grapjes etc. Dat zijn herinneringen die je gaat koesteren en dan komt vanzelf in je op wanneer het tijd is om de dierenarts te bellen voor de laatste fase. En dan knip je een deel van staart/manen af zodat je iets tastbaars houdt.

Heel veel sterkte komende periode!

**Geplaatst**: 11-08-22 18:33

Geplaatst: 11-08-22 18:33

hahahatsjoe schreef:
Dit is geen kul.

aub zeg. Stop eens met een dier zo te vermenselijken. Een dier kan aangeven dat het genoeg is, dat zijn leven geen kwaliteit meer heeft, dat hij er geen zin meer in heeft, enz. Maar ze gaan niet staan filosoferen over wat er na hun dood is. Dat is iets wat enkel mensen doen. Een dier verstaat ook niet wat wij er allemaal tegen vertellen. Ze kunnen bepaalde woorden en/of handelingen herkennen, bv "voet" of "op" of reageren bv op een handbeweging.
Wat ze niet begrijpen is : "hey paard, morgen kom ik niet bij jou, want ik heb een extra drukke dag op het werk, dus iemand anders zal je dan in het land zetten en als ik tijd heb kom ik 's avonds nog even langs, maar anders zal het pas overmorgen zijn". Daar begrijpt een paard niks van. Dat paard vraagt zich de volgende dag af waarom opeens iemand anders hem in het land zet, maar hij denkt niet: oei, misschien is mijn baasje iets overkomen? Of zou ze gewoon een drukke dag op het werk hebben?
Enkel de mens beschikt in zijn brein over het gedeelte 'rationeel denkvermogen', wat wil zeggen dat wij bij alles wat we doen (bewust of onbewust) de gevolgen gaan afwegen, en onze daden daarop gaan afstemmen. Dieren doen dit niet. Die stellen de handelingen waar ze, door ervaring geleerd, het meeste baat bij hebben, of de fijnste gevolgen van hadden. Ze kunnen ook emoties erkennen en begrijpen, idd. Mijn hond voelt het bv feilloos aan als ik mij niet goed voel, en zal zich dan anders gedragen dan normaal. Maar diezelfde hond vraagt zich niet af: wat zou er met mijn baasje gebeuren als ik ooit doodga? Wie zal dan het huis bewaken? Dat is onzin en het teveel toedichten van menselijke denkwijzen aan een dier.

**Geplaatst**: 11-08-22 19:18

Geplaatst: 11-08-22 19:18

Inderdaad zijn we het verhaal van Sylvia millecam allemaal vergeten ?
Als iemand zegt dat je zelf beter een eind aan je leven kan maken omdat het licht je roept doe je dat dan ook?Dat dier wil ook leven hij kan dubbel zo oud worden zelfs met een pijnlijk voetje.

**Geplaatst**: 11-08-22 19:49

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 11-08-22 19:49

Als je als eigenaar je paard goed kent, dan weet je wanneer het genoeg is en tijd om los te laten. Als je dat niet helemaal zeker weet is onderzoek nog zinvol, maar als het 100 procent duidelijk is heb je geen bevestiging meer nodig, niet van een reader en niet van een medicus IMO.

**Geplaatst**: 11-08-22 19:58

Geplaatst: 11-08-22 19:58

office schreef:
Inderdaad zijn we het verhaal van Sylvia millecam allemaal vergeten ?
Als iemand zegt dat je zelf beter een eind aan je leven kan maken omdat het licht je roept doe je dat dan ook?Dat dier wil ook leven hij kan dubbel zo oud worden zelfs met een pijnlijk voetje.

Blijf het bijzonder vinden dat dit er bij gehaald wordt, net of andere mensen met borstkanker die wel de hele medische molen in gaan allemaal overleven.

Als eigenaar weet je of het genoeg is voor je paard, ik had dat met mijn vorige paard, had besloten dat het klaar was. Vijf minuten later komt de stalhouder dat ik er toch eens over na moet denken. Veearts gebeld, die kwam een paar dagen later, keek naar het paard en ga me gelijk. Geen uitgebreide onderzoeken meer, het was op. Je wordt niet allemaal 100 en je hoeft een leven niet te rekken tot het echt niet meer gaat. Beter een paard inslapen die nog rechtop staat dan dat het in paniek moet omdat ie niet meer overeind kan komen.

**Geplaatst**: 11-08-22 21:07

Geplaatst: 11-08-22 21:07

Jomanda gaf een verkeerd advies met de dood van Sylvia als gevolg.En Jomanda had heel veel aanzien .Dat bedoel ik.Je moet een dierenarts raad plegen geen Jomanda s hooguit bij gedrags problemen maar niet bij zaken van leven en dood.
Mensen bekappen elke week hun paard en laten het dan inslapen omdat het gevoelig loopt.
Of prima paarden die tijdelijk kreupelen en na nare foto s direct ingeslapen worden.Paarden krijgen soms de tijd niet om natuurlijk te verbeteren.Dat irriteert me nog het meest.Ziektes kunnen soms door de tijd stabiliseren en verbeteren.Dat heb ik al zo vaak gezien.

**Geplaatst**: 11-08-22 22:28

Geplaatst: 11-08-22 22:28

office schreef:
Jomanda gaf een verkeerd advies met de dood van Sylvia als gevolg.En Jomanda had heel veel aanzien .Dat bedoel ik.Je moet een dierenarts raad plegen geen Jomanda s hooguit bij gedrags problemen maar niet bij zaken van leven en dood.
Mensen bekappen elke week hun paard en laten het dan inslapen omdat het gevoelig loopt.
Of prima paarden die tijdelijk kreupelen en na nare foto s direct ingeslapen worden.Paarden krijgen soms de tijd niet om natuurlijk te verbeteren.Dat irriteert me nog het meest.Ziektes kunnen soms door de tijd stabiliseren en verbeteren.Dat heb ik al zo vaak gezien.

Genoeg artsen die verkeerd advies geven, daarvoor zijn het mensen. Ben een hond verloren aan verkeerde medicijnen, mijn moeder bijna verloren aan medicijnen die ze niet mocht als diabeet zijnde.

Lijkt me dat TS haar paard het beste kent, ze schrijft ook dat haar gevoel bevestigd is door de reading. Niet veel mensen laten hun paard zomaar inslapen. Denk dat je teveel aan de zijlijn hebt gestaan ipv echt van de hoed en de rand te weten.

**Geplaatst**: 11-08-22 23:06

Geplaatst: 11-08-22 23:06

Heel lastig TS, maar jij kent jouw paard het beste.
Persoonlijk zou ik, denk ik, extra bevestiging willen krijgen van een dierenarts.
Maar blijf vooral bij jouw eigen gevoel.
Sterkte!

**Geplaatst**: 12-08-22 12:14

Geplaatst: 12-08-22 12:14

sevke schreef:
hahahatsjoe schreef:
Dit is geen kul.

aub zeg. Stop eens met een dier zo te vermenselijken. Een dier kan aangeven dat het genoeg is, dat zijn leven geen kwaliteit meer heeft, dat hij er geen zin meer in heeft, enz. Maar ze gaan niet staan filosoferen over wat er na hun dood is. Dat is iets wat enkel mensen doen. Een dier verstaat ook niet wat wij er allemaal tegen vertellen. Ze kunnen bepaalde woorden en/of handelingen herkennen, bv "voet" of "op" of reageren bv op een handbeweging.
Wat ze niet begrijpen is : "hey paard, morgen kom ik niet bij jou, want ik heb een extra drukke dag op het werk, dus iemand anders zal je dan in het land zetten en als ik tijd heb kom ik 's avonds nog even langs, maar anders zal het pas overmorgen zijn". Daar begrijpt een paard niks van. Dat paard vraagt zich de volgende dag af waarom opeens iemand anders hem in het land zet, maar hij denkt niet: oei, misschien is mijn baasje iets overkomen? Of zou ze gewoon een drukke dag op het werk hebben?
Enkel de mens beschikt in zijn brein over het gedeelte 'rationeel denkvermogen', wat wil zeggen dat wij bij alles wat we doen (bewust of onbewust) de gevolgen gaan afwegen, en onze daden daarop gaan afstemmen. Dieren doen dit niet. Die stellen de handelingen waar ze, door ervaring geleerd, het meeste baat bij hebben, of de fijnste gevolgen van hadden. Ze kunnen ook emoties erkennen en begrijpen, idd. Mijn hond voelt het bv feilloos aan als ik mij niet goed voel, en zal zich dan anders gedragen dan normaal. Maar diezelfde hond vraagt zich niet af: wat zou er met mijn baasje gebeuren als ik ooit doodga? Wie zal dan het huis bewaken? Dat is onzin en het teveel toedichten van menselijke denkwijzen aan een dier.

Jij maakt er iets van wat het niet is. Ik zou zeggen verdiep je er eens in, dan begrijp je het misschien.

**Geplaatst**: 12-08-22 12:16

Geplaatst: 12-08-22 12:16

office schreef:
Mensen bekappen elke week hun paard en laten het dan inslapen omdat het gevoelig loopt.
Of prima paarden die tijdelijk kreupelen en na nare foto s direct ingeslapen worden.

Ik vraag me serieus af met wat voor rare mensen jij om gaat als je dat meegemaakt hebt. Dit heb ik in de 30 jaar dat ik paarden heb nog NOOIT meegemaakt.

**Geplaatst**: 12-08-22 12:27

Geplaatst: 12-08-22 12:27

Dat lees je op bokt .Ik ga ze niet benoemen maar vrij recent nog zelfs .

Laatst bijgewerkt door office op 12-08-22 12:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-08-22 12:30

Geplaatst: 12-08-22 12:30

office schreef:
Dat lees je ook op bokt .

Lijkt me sterk, dan zal er vast iets achter zitten. Als jij van een paard houdt maak je het niet dood om niks.

**Geplaatst**: 12-08-22 12:33

Geplaatst: 12-08-22 12:33

Het is dus de vraag hoe diep de paarden liefde zit als mensen niet meer kunnen (wedstrijd) rijden.Dan komt er een mooi topic over hoe erg het paard lijd hoe moeilijk ze het hebben foto s over as in hangertjes en een topic over hun leuke nieuwe paard.

**Geplaatst**: 12-08-22 13:27

Geplaatst: 12-08-22 13:27

Annebeth95 schreef:
Misschien klinkt het in mijn topic een beetje te kort door de bocht.. Zoals ik benoemde er is zeker ook een dierenarts bij geweest, meerdere keren. Ze heeft op pijnstilling gestaan om haar klachten te verminderen en verschillende kreupelheidsonderzoeken gehad. Het gaat waarschijnlijk om slijtage in haar heupen/bekken/SI gewricht. Ouderdom dus, wat niet meer opgelapt gaat worden.

Ik snap dat jullie na het lezen van dit topic je afvragen of het een juiste beslissing is, maar ik kan ook alleen maar eerlijk zijn naar haar.

Daarnaast is ze niet een beetje 'moe', maar is ze (toen ik een weekje op vakantie was) meerdere keren in haar slaap omgevallen. Er is niet 24/7 op stal, dus de kans dat dit vaker gebeurd (is), is reëel.

Ligt ze wel snachts...
Paard gehad wat jaren om viel tijdens dutten en dan was ze weer wakker..

**Geplaatst**: 15-08-22 22:42

Geplaatst: 15-08-22 22:42

Ik heb ook regelmatig gebruik gemaakt van een reading bij mijn paard. Eerst ook tikje sceptisch maar uiteindelijk de sleutel naar een volgend level geweest. Mijn ervaring is dat een reading een soort bevestiging moet zijn op je eigen gevoel. Dan valt vaak alles op zijn plek. Probeer qua voer management wat voor jullie goed voelt. Vraag rond bij de mensen die je vertrouwd. En luister vooral naar je eigen gevoel.

**Geplaatst**: 16-08-22 07:59

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 16-08-22 07:59

Ik heb net afscheid genomen van een van m’n paarden. Hij mankeerd niks, is verkocht en vertrokken naar het buitenland.
Ik vraag me ook af, zal hij het me niet kwalijk nemen!?
Maar ik weet ook dat hij elders zich ook weer gaat vermaken. Hij het wel best vind wie hem ook voeren zal als hij z’n natje en z’n droogje maar krijgt. Hij weer nieuwe vrienden maakt..
ze leven in het nu en maken er niet zo een drama van zoals wij eigenaren dat kunnen doen.

**Geplaatst**: 16-08-22 08:10

Re: Afscheid nemen, hoe doe je dat?

Geplaatst: 16-08-22 08:10

Met mijn eerste paard had ik geen keuze. Bij haar was grass sickness geconstateerd en ze kon niet meer staan. Het enige juiste wat je dan kan doen is in laten slapen. Zij was pas 7 jaar. Maar het was heel duidelijk dat dit de enige juiste beslissing was. Achteraf hadden we die beslissing eerder moeten maken, maar geen kennis van grass sickness en je vaart mee op de adviezen van een dierenarts.

Mijn 2e paard had ik veel meer een band mee, ook omdat ik haar vanaf veulen af aan kende en we letterlijk samen volwassen zijn geworden. Zij was net 13 toen ik haar in heb laten slapen. Meerdere onderzoeken door een dierenarts laten doen, maar in beide achterbenen had zij last van chronische en recente peesblessures. Ook hadden ze iets gevonden in het kogelgewricht,maar dat moest verder uitgezocht worden. Dit laatste heb ik niet eens meer laten doen. Als de uitkomst slecht was, was inslapen de enige optie, als het meeviel dan was er een kleine kans dat het bijv weer helemaal zoals van ouds zou worden. Net niks doen stond ze al steigerend in stal of paddock, het land sprong ze uit was ook geen optie. En daarop heb ik besloten dat het genoeg was dat ik dit mijn paard niet wilde aan doen en heb gekozen om haar in te laten slapen. Daarbij kwam ookndat ze pijn had en ook wel steeds zichtbaarder kreupel ging lopen

**Geplaatst**: 05-11-22 18:06

Geplaatst: 05-11-22 18:06

Hoi TS, het is al even geleden dat je dit topic startte. Hoe gaat het nu met je?

Je vraag; afscheid nemen, hoe doe je dat? stelt elke paardeneigenaar zichzelf een keer, denk ik.
Mijn dochter en ik hebben gister afscheid genomen van onze (veel te jonge) pony. We zijn 1,5 jaar bezig geweest om hem beter te krijgen. Helaas liep hij de afgelopen weken slechter, ipv beter.
Wij hebben ons de afgelopen maanden ook meerdere keren afgevraagd wanneer voelt zo'n beslissing gerechtvaardigd? De DA op de kliniek heeft het een paar keer met ons besproken als mogelijkheid.
Wij zagen nog mogelijkheden vonden het nog te vroeg.
Tot hij vorig week zo ontzettend slecht liep en niet meer wilde rennen met vriendjes in de wei. Toen wisten we allebei tegelijkertijd dat het genoeg was geweest.

We hebben een week de tijd gehad om afscheid van hem te nemen, nog dingen met hem te doen. We hebben besloten om hem op de kliniek in te laten slapen. Door de DA die ons al die tijd heeft begeleid. De hoefsmid die ons 1,5 jaar heeft geholpen bleef erbij, wat een enorme steun was voor mijn dochter.

En nu? Heb ik nog dat ik me afvraag of ik wel de juiste beslissing heb genomen. Of ik hem niet nóg meer tijd had moeten geven, niet nog een 3rd opinion had moeten vragen etc etc. Ik denk dat je dat blijft houden. Ik hoor het ook van stalgenootjes die hun paard hebben moeten laten inslapen.

Het antwoord op je vraag is denk ik dat je het op een gegeven moment voelt. Maar tegelijkertijd is het zo moeilijk, het is ook zo'n verantwoordelijkheid, dat je je het mss altijd wel blijft afvragen.