Geplaatst Ons verhaal samen begon op 22 mei 2020. Het allermooiste en gaafste paard wat ik ooit had gezien werd van mij. Als 3 jarige hengst maakte hij meteen indruk op mij en werd ik onwijs verliefd. Al snel opende ik een fototopic wat later een volgtopic werd. Veel zullen Autan hier van kennen:
[PP] [volg] Mijn nieuwe knappe vriendje: Autan Lastuques S!
Al snel liepen wij tegen verschillende problemen aan. Autan liep met zijn mond open, zwiepte met zijn staart en wilde niet doorlopen. Bij het been geven ging hij 3 passen vooruit en zakte dan weer in een lager tempo terug. In principe niet iets waar je je meteen zorgen over maakt, een jong groot paard is soms nog wat zoekende naar balans. Toch zat het mij niet lekker en heb ik van alles geprobeerd om hem er bovenop te krijgen. Hij is naar de tandarts geweest, naar de osteopaat, we hebben veel les genomen en hebben een bloedonderzoek uit laten voeren. Na een spuit tegen leverbot en wormen knapte hij weer wat op. Echter zakte hij een tijdje later weer in en qua tempo werd hij slomer en slomer.
Het enige wat ik mij nog kon bedenken was dat hij het bakwerk echt niet leuk vond, omdat hij op buitenrit altijd wel enthousiast was. Ik besloot met pijn in mijn hart om een plekje voor hem te zoeken waar hij lekker veel buitenritjes kon doen en niet hard hoefde te werken. Ik wilde het beste voor hem en vond het niet eerlijk om meer van hem te vragen dan dat hij leuk zou vinden of aan zou kunnen.
De eerste geïnteresseerden meldden zich snel en kwamen kijken. Hij was erg traag bij het proefrijden en liep ook niet helemaal rad. Een vriendin van mij die hem voorreed vond hem ook anders dan anders. Daarop besloot ik dat ik eerst wilde uitsluiten of er wat aan hem zou mankeren. Ik vroeg mijn dierenarts om langs te komen om wat bloed af te nemen. Ik noemde bij haar dat hij niet helemaal rad was de laatste keer en daarom wilde ze hem aan de longe zien lopen. Zij vond hem linksvoor ook licht kreupel. Na het uitverdoven van de hoef was het meteen raak. Hij liep beter. Diezelfde middag hebben we meteen röntgenfoto's laten maken en daar werd de grond onder mijn voeten weggeslagen.. Op Autan zijn straalbeen zat een grote haak en zijn straalbeen was duidelijk onregelmatig. Conclusie: een klasse 4 op het straalbeen. Op 2-jarige leeftijd was dit nog een klasse 2. De haak was daar ook duidelijk niet aanwezig.
Na wekenlang wikken en wegen, overleg met de dierenarts, 5 verschillende meningen van klinieken, contact met mensen waar hij als recreatiepaard zou kunnen dienen en alle topics op Bokt te hebben gelezen wat betreft hoefkatrolontsteking heb ik de knoop doorgehakt. Autan verdiende het niet om op 4-jarige leeftijd van kliniek naar kliniek te rijden, nog 25 jaar als weidemaatje door het leven te gaan of naar een ander plekje te gaan met het risico om in de handel te komen. Waar anderen misschien zouden dokteren, heb ik in overleg met mijn dierenarts besloten om het traject niet in te gaan. Het beeld dat het straalbeen in twee jaar tijd al heeft gegeven gaf een zeer slechte prognose voor de toekomst waarin het zo goed als zeker was dat mijn lieve vriendje meer pijn zou gaan krijgen. In combinatie met het feit dat hij al pijn had heb ik de moeilijkste keuze gemaakt die er is.
Autan is vanmiddag ingeslapen. Hij is heel rustig heengegaan. Ik heb afscheid genomen van hem in zijn box en samen met de dierenarts, mijn staleigenaresse en mijn vader is hij in het land naast zijn vriendjes ingeslapen. Ik ben er kapot van. Ik heb de hele tijd geroepen dat ik met hem niet dezelfde klik had als met mijn vorige merrie, maar het voelt alsof er een gigantisch stuk uit je hart is gerukt. Wij hebben nooit een eerlijke kans gehad om samen onze kansen te benutten. In de korte tijd die hij bij mij is geweest heeft hij mij zoveel vertrouwen gegeven. Hij is nooit gemeen geweest en heeft ondanks zijn pijn zich altijd van zijn beste kant laten zien.
Lieve Autan, het spijt mij dat ik niet meer voor jou heb kunnen doen. Ik hoop dat ik jou veel pijn bespaard heb en denk ondanks dat het de moeilijkste keuze ooit was, dat ik de beste keuze voor jou heb gemaakt. Bedankt voor alles wat je mij hebt gegeven en dat je ondanks alles altijd braaf bent gebleven. Ga maar lekker andere paarden pesten in de eeuwige groene weides. Ik ga je missen vriend.
Spoiler:
Ik herinner hem nog uit het paard kopen-topic. Wat ontzettend zuur dat jullie maar kort elkaar mochten kennen. 
