Mijn lieve, knappe prinsessenmerrie is er niet meer.
De wereld is 4 november even stil blijven staan. Na een proces van maanden waarin we alles uit de kast hebben getrokken om ervoor te zorgen dat mijn meisje beter zou worden zijn we erachter gekomen dat Fietje een neurologische afwijking had.
Het voedsel wat ze binnen kreeg bleef in haar maag staan, omdat haar maag niet genoeg peristaltiek (samentrekking) vertoonde om het voedsel af te kunnen voeren naar haar darmen. Hierdoor hoopte het voedsel herhaaldelijk op in haar maag en raakte haar maagwand ontstoken, waardoor haar maag nog minder deed.
Mijn knappe merrie heeft zoveel moeten doorstaan. Een rare gaskoliek, 2 gastroscopieën bij onze eigen kliniek, een maagimpactie, nog meer gastroscopieën bij de Lingehoeve, telkens weer het verdriet dat haar maag niet leeg was na een periode vasten, nog langer vasten.. En toen leek er een doorbraak te komen. Haar maag was leeg! Bij de volgende maagscopie was er een raar beeld. Uitstulpingen in de maagwand. Met 90% zekerheid een maagtumor zeiden ze.. De wereld zakte weg onder mijn voeten. Ondanks het vermoeden toch biopten genomen en toen bleek dat het puur ontstoken weefsel was.
We hebben haar alle kansen gegeven, na de uitslag van de biopten heeft ze een antibioticakuur gecombineerd met omeprazol gekregen. Het was een zware weg. Geen ruwvoer mogen eten buiten 4 uurtjes gras.. 6 kilo slobber op een dag.. Na een hoopvolle periode waarin ze bij kwam in gewicht gingen we voor de laatste gastroscopie op pad naar de kliniek. Tijdens de scopie zag ik het meteen. Haar maag was weer vol gelopen met de slobber die we haar voerden, dit had niet gemogen voor haar herstel.
Het was een niet om te keren proces. Ik had alle medicatie in de wereld voor haar willen kopen zodat ze nog langer bij me kon blijven, maar die medicatie bestaat niet. En als dat zo is, kun je niet egoïstisch zijn.
Ik mis haar ontzettend. Ze heeft me zoveel geleerd. Ik heb zoveel moois om op terug te kijken. Dressuurwedstrijden waar ze nóg beter haar best deed dan normaal, maar ook het springen en de cross die we een paar maanden terug hebben gereden. Drie jaar geleden had ik je uitgelachen als je me had verteld dat ik dit zou durven. Fie maakte het waar, ze gaf het vertrouwen waardoor ik het wel durfde. Ze had nog twintig jaar mee gemoeten, maar het mocht niet zo zijn.
Woensdag is ze met een grote zucht in de armen van mij en mijn vriendin ingeslapen. Nooit meer singelnijd, nooit meer onverklaarbare koliek, nooit meer vechten tegen het ondergewicht. Tot de laatste dag heeft ze door de pijn heen gebuffeld, tot de laatste dag is ze er voor mij geweest en was ze blij als we samen iets konden doen.
Mijn prachtmerrie heeft nu rust. Op een dag kom ik haar weer tegen.
'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
I'm gonna give you my heart
'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
'Cause you light up the path
I don't care, go on and tear me apart
I don't care if you do, ooh
'Cause in a sky, 'cause in a sky full of stars
I think I saw you
De wereld is 4 november even stil blijven staan. Na een proces van maanden waarin we alles uit de kast hebben getrokken om ervoor te zorgen dat mijn meisje beter zou worden zijn we erachter gekomen dat Fietje een neurologische afwijking had.
Het voedsel wat ze binnen kreeg bleef in haar maag staan, omdat haar maag niet genoeg peristaltiek (samentrekking) vertoonde om het voedsel af te kunnen voeren naar haar darmen. Hierdoor hoopte het voedsel herhaaldelijk op in haar maag en raakte haar maagwand ontstoken, waardoor haar maag nog minder deed.
Mijn knappe merrie heeft zoveel moeten doorstaan. Een rare gaskoliek, 2 gastroscopieën bij onze eigen kliniek, een maagimpactie, nog meer gastroscopieën bij de Lingehoeve, telkens weer het verdriet dat haar maag niet leeg was na een periode vasten, nog langer vasten.. En toen leek er een doorbraak te komen. Haar maag was leeg! Bij de volgende maagscopie was er een raar beeld. Uitstulpingen in de maagwand. Met 90% zekerheid een maagtumor zeiden ze.. De wereld zakte weg onder mijn voeten. Ondanks het vermoeden toch biopten genomen en toen bleek dat het puur ontstoken weefsel was.
We hebben haar alle kansen gegeven, na de uitslag van de biopten heeft ze een antibioticakuur gecombineerd met omeprazol gekregen. Het was een zware weg. Geen ruwvoer mogen eten buiten 4 uurtjes gras.. 6 kilo slobber op een dag.. Na een hoopvolle periode waarin ze bij kwam in gewicht gingen we voor de laatste gastroscopie op pad naar de kliniek. Tijdens de scopie zag ik het meteen. Haar maag was weer vol gelopen met de slobber die we haar voerden, dit had niet gemogen voor haar herstel.
Het was een niet om te keren proces. Ik had alle medicatie in de wereld voor haar willen kopen zodat ze nog langer bij me kon blijven, maar die medicatie bestaat niet. En als dat zo is, kun je niet egoïstisch zijn.
Ik mis haar ontzettend. Ze heeft me zoveel geleerd. Ik heb zoveel moois om op terug te kijken. Dressuurwedstrijden waar ze nóg beter haar best deed dan normaal, maar ook het springen en de cross die we een paar maanden terug hebben gereden. Drie jaar geleden had ik je uitgelachen als je me had verteld dat ik dit zou durven. Fie maakte het waar, ze gaf het vertrouwen waardoor ik het wel durfde. Ze had nog twintig jaar mee gemoeten, maar het mocht niet zo zijn.
Woensdag is ze met een grote zucht in de armen van mij en mijn vriendin ingeslapen. Nooit meer singelnijd, nooit meer onverklaarbare koliek, nooit meer vechten tegen het ondergewicht. Tot de laatste dag heeft ze door de pijn heen gebuffeld, tot de laatste dag is ze er voor mij geweest en was ze blij als we samen iets konden doen.
Mijn prachtmerrie heeft nu rust. Op een dag kom ik haar weer tegen.
'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
I'm gonna give you my heart
'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
'Cause you light up the path
I don't care, go on and tear me apart
I don't care if you do, ooh
'Cause in a sky, 'cause in a sky full of stars
I think I saw you
Dankjewel!! 
