
9 januari heb ik afscheid moeten nemen van Kid, ik heb een groot gat in mijn hart.
In augustus 2007 ging ik kijken bij een paard, mijn eerste eigen paard, wat vond ik dat spannend. Hoe ze daar in de stal stond, staat op mijn netvlies gebrand, wat een prachtige merrie en die zou zo van mij kunnen worden.
Omdat ik een eigen paard had, ben ik lid geworden van Bokt, eerder las ik wel mee maar nu vond ik dat ook actief kon meepraten, ik heb ook een heel aantal jaren als lid van de BZC deel uit gemaakt van het Bokt team.
We hebben veel nieuwe mensen en paarden leren kennen, niet alleen via bokt maar ook via de stal waar ik met Kid stond.
Western rijden is echt wel moeilijk, we hebben dat samen geleerd.
Kid is allround gefokt en de echte reining onderdelen kon ze wel maar niet op wedstrijdniveau. En ik vind het wel heel leuk om te kijken maar zelf meedoen hoeft niet zo nodig. Ik heb haar wel altijd zo getraind dat ze haar lijf zo goed mogelijk kon gebruiken maar ze vond het maar stom





Samen met Ibbel hebben we op het Kootwijkerzand prachtige buitenritten gemaakt, dan reed ik s'ochtends eerst van Zeewolde naar Lelystad waar Kid stond en van daar naar Kootwijk en dan s'middags weer terug, en ik maar roepen; Kijk eens hoe mooi het hier is, kijk dan.



Sinds 1,5 jaar wonen we hierdoor zelf in Kootwijk en Kid is natuurlijk meeverhuisd en kwam vlak achter mijn huis bij de buurvrouw te staan, hoe bijzonder is het dat je dan je paardje op 3 minuten van je huis hebt staan ipv 30 minuten met de auto.
Gewoon je paard in de tuin


Ik had zo graag nog een paar jaar met haar over het zand en door de bossen willen galopperen

Maar ze liep niet meer altijd helemaal zuiver en het beslaan lukte niet meer, ze ging er dan bijna bij liggen.
Maar een poosje ijzerloos ging eigenlijk heel goed... dacht ik, ze is tenslotte al 19 dus ja dan word je wat stijf, toch?
Tot ze van de ene op de andere dag bijna op 3 benen liep en de volgende dag weer goed.
Eigenlijk wist ik toen wel dat het niet goed was en heb ik een afspraak bij de Lingehoeve gemaakt om verder te kijken dan alleen naar de voeten en de dunne zolen. Ibbel ging met me mee.
Dat was gisteren.
Het was erg, het was nog heel veel erger dan dat mijn lieve merrie met haar grote hart mij had laten zien.
Pas daar viel ze echt door de mand, het was hartverscheurend om met haar te draven en dat ze dat gewoon voor en met me deed terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet kon. Ook niet na uitverdoven.
De röntgenfoto's lieten zien dat ze helemaal stuk was, de voorknieën waren zo geregenereerd dat ze ze eigenlijk niet kon buigen, achter had ze spat en de zolen waren extreem dun. Ze had veel pijn.
We hebben ter plekke besloten dat we haar niet meer mee naar huis zouden nemen. We hebben haar op de kliniek laten inslapen.
We hebben een mooie reis gemaakt samen, ze heeft me zoveel gegeven en gebracht, ik ben haar dankbaar en had heel graag nog wat meer tijd gehad samen.
Dag lieve Kid
Ze zou dit jaar 20 zijn geworden.

