Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-01-20 19:23

Geplaatst: 02-01-20 19:23

eridinges schreef:
Dit niet zomaar een fout maken hè. Deze fout hangt af van levens en valt niet onder gewone werkzaamheden. Dit betreft een dierenarts die net als een gewone arts hoort te weten in welke ader er geprikt wordt. Als het een mens betrof dan was diegene echt niet meer werkzaam.

Nee dit is niet zomaar een fout, dat klopt. Toch denk ik dat je misschien te makkelijk denkt over het aanschrijven van het tuchtcollege. Deze dierenarts heeft haar fout toegegeven en zit hier zelf zo te lezen ook heel erg mee, heeft eerlijk met de eigenaar en haar team gecommuniceerd en hier zelf ook wakker van gelegen. De DA komt in het verhaal niet over als iemand die systematisch fouten maakt of nalatig is. De dierenarts zal hier dus zeker van geleerd hebben en extra goed opletten bij het zetten van de injecties IV.
Het tuchtcollege zou voor deze dierenarts alleen maar een trap op de wond nadien zijn. Persoonlijk vind ik dat niet eerlijk en ik verwacht ook niet dat ze er meer van leert als ze ook nog voor de tuchtcommissie moet verschijnen (daarbij denk ik ook dat je je vergist in de straffen of schadevergoedingen die de tuchtcommissie oplegt, deze zijn namelijk over het algemeen niet zo hoog tenzij een dierenarts het echt bond maakt en dat is in deze situatie niet het geval).

Je praat er ook vrij makkelijk over. Ik neem aan dat het in dit geval gaat om een IV injectie in de hals? In dat geval wil je dus prikken in de vena jugularis maar is de injectie nu in de arteria carotis terecht gekomen. De dierenarts heeft waarschijnlijk zeker wel in de goede ader wíllen prikken maar door omstandigheden is dit waarschijnlijk mis gegaan. Als je de anatomie bekijkt zie je dat de vena voor de arterie ligt (zoals TS ook schrijft). Als je bijvoorbeeld door de ader heen prikt zou je zo al in de slagader kunnen komen.
Een dierenarts kan zoals elk mens fouten maken en heeft helaas geen ogen die dwars door alle weefsels heen kunnen kijken. Daarbij denk ik ook dat je het aantal medische fouten die humaan gemaakt worden (en niet eens altijd uitkomen) echt onderschat.

TS, ik vind het oprecht heel erg knap hoe jij met deze situatie om gaat. Voor jou, je paard en de dierenarts is dit een enorm nare situatie en ik kan me heel goed voorstellen dat het voor jou lastig is om dit een plekje te geven. Ik vind het enorm knap dat jij niet met een vingertje wijst of wrok koestert maar ook zo netjes met de dierenarts om gaat. Enorm veel sterkte met het verlies.

**Geplaatst**: 02-01-20 19:23

Geplaatst: 02-01-20 19:23

Sterkte topicstarter.

Ik weet hoe je je voelt.
Iets soortgelijk meegemaakt maar door bewuste keuze van de dierenarts. Hij wou namelijk niet komen toen hij opgebeld werd terwijl hij wist dat het paard koliek had want hij had het paar de dag voordien al behandeld ervoor. Het paard is 15 min nadat de dierenarts gebeld was en dus niet wou komen (want afspraken op andere stal waren belangrijker) voor mijn ogen neergevallen en stuiptrekkend heengegaan.
Inmiddels 3 jaar geleden maar zie het beeld nog steeds voor mij als ik eraan denk. Foto's bekijken van het paard doet ook nog steeds enorm pijn.
Het was niet eens mijn eigen paard maar van kennissen.
Dierenarts heeft zijn fout nooit toegegeven, uur later stond hij vrolijk op de wei en sleepte nog met zijn wagen het paard naar de poort.
Jammere is dat kennis niet eens boos was op dierenarts en gewoon alle kosten betaald heeft voor de koliekbehandeling.

Zonder de dierenarts was het paard sowieso gestorven, maar hij werd gebeld om het paard te laten inslapen zodat hij niet meer moest lijden door de koliek. Nu heeft het dier nog meer afgezien namelijk (kon plots niet meer fatsoenlijk stappen, begon overal tegenaan te lopen en dan ineens ging hij trillen en viel stuiptrekkend neer) ik liet de dierenarts bellen van het moment ik merkte dat het tandvlees erg bleek werd en toen begon dus ook dat lijden.

Heb er eigenlijk met niemand ooit over gepraat, ik ben nu wel een persoon die liever alles voor zich houd omwille van een verleden waarin ik alleen maar gepest werd en praten dus niet lukte.
Ik ben echter wel nog steeds boos op die dierenarts. Ik vond het sowieso al geen kundige maar kennissen blijven steevast bij deze arts en zien zijn fouten niet in.

Ik raad je aan om toch met een professioneel persoon hierover te praten. Mensen uit je omgeving gaat duidelijk niet als ik lees wat je typt dat het voor anderen "alweer 4 maanden geleden" is. Een professioneel persoon kan je helpen met je verdriet.

**Geplaatst**: 02-01-20 19:29

Geplaatst: 02-01-20 19:29

bonnie1998 schreef:
Het is bij mij gebeurd dat er antibiotica in het bloed kwam. Dus een zelfde reactie. Wonderlijk genoeg Niet met dodelijke afloop. Deze pony wel even later in moeten laten slapen. Dus ik snap dat het heel traumatisch is. Dit is een half jaar geleden gebeurd en heb nog steeds nachtmerries ervan. Het heeft denk ik vooral tijd nodig. En of je er ooit helemaal overheen komt is de vraag. Het beeld zit erbij nog net in als of het gisteren gebeurd is.

Dit is bij mij een paar weken terug ook gebeurt.. Echt niet tof om zoiets te zien, dus ik kan helemaal begrijpen hoe je je voelt TS. Die van mij heeft het ook wonder boven wonder overleefd en lijkt ook geen schade hebben opgelopen van het hele gebeuren. Ik was in eerste instantie ook woest op de dierenarts, nog nooit zo boos geweest in mijn leven. Maar uiteindelijk na veel gesprekken en goede opvolging vanuit hun kant heb ik het een plekje kunnen geven. Het is "gewoon" stomme stomme pech geweest en helaas waren wij daar slachtoffer van

**Geplaatst**: 02-01-20 19:32

Geplaatst: 02-01-20 19:32

genja schreef:
Vindt dit echt een trieste reactie!! Weet niet of je al werkt maar heb jij op je werk nog nooit een fout gemaakt ? Kan mij namelijk niet voorstellen .
Alleen een arts voor dieren of voor mensen heeft de pech als die keer een fout maakt dat dit meestal grote gevolgen heeft . Niemand is perfect en maakt wel eens een fout.
De manier waarop dan met de fout om gegaan wordt en dat is dit geval heel netjes geweest . Zorgt ervoor hoe je verder handelt . Wat is de meerwaarde van aangeven bij de tucht commissie. En schadevergoeding heb je echt ook niks aan je hebt je geliefde paard er niet mee terug .
Hoop dat je nog jong bent en je reactie uur gebrek aan levenservaring komt en niet dat je gewoon volwassen bent.

Ts heel veel sterkte en wat al gezegd wordt zoek hulp als het je belemmerd in fijn functioneren

Wat zeg je nou allemaal in die op een na laatste zin?
Wel een fantastische inschatting +:)+

Typisch ook om een ander zo persoonlijk aan te vallen als je het niet met argumenteren niet af kunt.

Je hebt fouten maken en fouten maken. En ja dat is menselijk, maar dit is maar tot op zekere hoogte goed te praten met die dooddoener.
Dit is geen klein foutje, dit is een gigantische fout met dodelijke afloop en ook nog eens een die voorkomen had kunnen worden als er een klein beetje meer secuur te werk was gegaan.
Zou voor mij reden genoeg zijn om zo iemand te melden.
Want als zo iets simpels al fout gaat dan wil ik niet weten hoe diegene verder functioneert.

Zoals hierboven ook genoemd wordt; had het een ander diersoort betroffen dan was de arts direct uit functie ontheven. Er is geen reden om dit in de doofpot te stoppen en er niet dezelfde sanctie tegenover te stellen.
Of is een paard in jouw ogen minder waard? Dan begrijp ik je reactie (maar dat praat je standpunt nog niet goed).

**Geplaatst**: 02-01-20 19:36

Geplaatst: 02-01-20 19:36

pien_2010 schreef:
BarbaLala schreef:
Ik zou hem of haar aangeven bij de tuchtcommissie, expres of per ongeluk maakt niet uit een fout is een fout en dit gaat om levens. Mag toch hopen dat ze je in ieder geval op enige wijze gepoogd hebben te compenseren?
Kan me goed voorstellen dat je er moeite mee hebt en de beelden blijft zien, zo iets is traumatisch. Wellicht een idee om (als je er moeite mee blijft houden), daarmee naar een psycholoog te stappen.
Mijn broer heeft 1x een fout gemaakt als arts. In het buitenland gaat dat heel hard dus ook veroordeling. Het heeft zoveel met hem gedaan en zijn leven eigenlijk wel verpest. Hij is daar zeker geen beter arts door geworden en het land met groot artsentekort heeft 5 jaar eerder een kundig arts verloren daar hij niet heeft bij durven tekenen want na 30 jaar zou hij gemiddeld wel weer eens een fout kunnen maken.

Ts doet het goed om het hier bij te laten. Het is voor allemaal al zo verdrietig genoeg.

Sterkte voor je broer. Jammer dat 1 fout zijn hele leven heeft 'verpest'. Dit terwijl hij aan heel veel mensen het leven heeft gegeven. Helaas houden ze hier onvoldoende rekening mee. Hoe gruwelijk medische fouten ook zijn. Het moet op een andere manier worden opgevolgd (gesanctioneerd). Een arts (en verpleegkundige) is ook maar een mens. Ze mogen alvast beginnen met de werkdruk uit de sector weg te werken.

Heel veel sterkte TS :(:)

**Geplaatst**: 02-01-20 19:38

Geplaatst: 02-01-20 19:38

Wolken schreef:
misschien is contact opnemen met een psycholoog geen verkeerd idee, maar dat klinkt meteen weer zo heftig.

Erover praten is lastig, voor veel mensen is het "alweer" 4 maanden geleden.

Ten eerste: sterkte! :(:)

De situatie is toch ook heftig dan is contact met een psycholoog zeker een goed idee!
Je hebt hulp nodig om het een plek te kunnen geven, zodat je verder kunt en dat is niet gek na zo een traumatische gebeurtenis.

Het verdriet gaat niet weg en dat hoeft ook niet, verdriet mag er zijn. Maar na verloop van tijd wordt het minder rauw. Tijd verzacht!

**Geplaatst**: 02-01-20 19:53

Geplaatst: 02-01-20 19:53

Wat vreselijk!! Ik denk echt dat je baat zou kunnen hebben bij goede therapie. Ik zou denk ik ook gek worden van verdriet en onmacht.
De reactie van de DA is in mijn mening goud waard. Dat maakt al een hele hoop goed (voor mij).

Ik wens je ontzettend veel sterkte met dit tragische verlies

**Geplaatst**: 02-01-20 19:59

Geplaatst: 02-01-20 19:59

BarbaLala schreef:
Wat zeg je nou allemaal in die op een na laatste zin?
Wel een fantastische inschatting Typisch ook om een ander zo persoonlijk aan te vallen als je het niet met argumenteren niet af kunt.

Je hebt fouten maken en fouten maken. En ja dat is menselijk, maar dit is maar tot op zekere hoogte goed te praten met die dooddoener.
Dit is geen klein foutje, dit is een gigantische fout met dodelijke afloop en ook nog eens een die voorkomen had kunnen worden als er een klein beetje meer secuur te werk was gegaan.
Zou voor mij reden genoeg zijn om zo iemand te melden.
Want als zo iets simpels al fout gaat dan wil ik niet weten hoe diegene verder functioneert.
Zoals hierboven ook genoemd wordt; had het een ander diersoort betroffen dan was de arts direct uit functie ontheven. Er is geen reden om dit in de doofpot te stoppen en er niet dezelfde sanctie tegenover te stellen.
Of is een paard in jouw ogen minder waard? Dan begrijp ik je reactie (maar dat praat je standpunt nog niet goed).

Dikgedrukt: nu doe je eigenlijk hetzelfde.

Wie zegt dat de DA niet secuur aan het werk was? Nu doe jij allerlei aannames die echt geen enkel partij helpt. Zelfs TS help je er niet mee. Zij heeft de DA vergeven en probeert verder te leven en jij gaat haar keuze nog eens betwijfelen.

**Geplaatst**: 02-01-20 20:01

Geplaatst: 02-01-20 20:01

BarbaLala schreef:
Je hebt fouten maken en fouten maken. En ja dat is menselijk, maar dit is maar tot op zekere hoogte goed te praten met die dooddoener.
Dit is geen klein foutje, dit is een gigantische fout met dodelijke afloop en ook nog eens een die voorkomen had kunnen worden als er een klein beetje meer secuur te werk was gegaan.
Zou voor mij reden genoeg zijn om zo iemand te melden.
Want als zo iets simpels al fout gaat dan wil ik niet weten hoe diegene verder functioneert.
Zoals hierboven ook genoemd wordt; had het een ander diersoort betroffen dan was de arts direct uit functie ontheven. Er is geen reden om dit in de doofpot te stoppen en er niet dezelfde sanctie tegenover te stellen.
Of is een paard in jouw ogen minder waard? Dan begrijp ik je reactie (maar dat praat je standpunt nog niet goed).

wauw!
wat een aanname over het verdere functioneren van deze dierenarts.
En dan ook nog een sneer geven naar Genja of een paard in haar ogen minder waard is.
Maar goed, dat deze dierenarts er ook flink last van heeft en dit nooit meer zal vergeten is blijkbaar niet genoeg, ze verdient ook nog een flinke straf van de tuchtcommissie?

**Geplaatst**: 02-01-20 20:08

Re: Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst: 02-01-20 20:08

Het is 4 maanden geleden, als de TS tot nu toe geen reden zag om de dierenarts aan te geven, hoeft ze daar nu niet van overtuigd te worden. TS schrijft een schrijnend verhaal neer, je voelt bijna de pijn, en toch is men bezig met het eigen gelijk. Moet alles een discussie zijn? Kan je heel soms, heel heel soms niet gewoon zeggen: wat enorm verschrikkelijk TS, als je wilt praten mijn PB box staat open.

TS, ik begrijp het dat je er moeilijk met anderen over kunt praten omdat het al 4 maanden geleden is. Deels omdat mensen van je verwachten dat je er al "over" bent, maar deels omdat je zelf niet weer datzelfde verhaal tegen dezelfde personen wilt doen, omdat je bang bent als een zeur over te komen. Als je wilt praten, doe dat dan hier. Hier zitten mensen die je begrijpen, die ook van paarden houden en die dit heel erg voor je vinden. Mij mag je ook altijd een berichtje sturen als je wilt. :(:)

**Geplaatst**: 02-01-20 20:10

Geplaatst: 02-01-20 20:10

Hier ook verlies van een dier door ander zn schuld. Is 2 maanden geleden en voel me er nog vreselijk over. Zo iets heeft echt tijd nodig en ik denk als ik over een paar maanden er nog zo mee zit, ik er best hulp mee wil hebben.

**Geplaatst**: 02-01-20 20:10

Geplaatst: 02-01-20 20:10

Kinke schreef:
BarbaLala schreef:
Je hebt fouten maken en fouten maken. En ja dat is menselijk, maar dit is maar tot op zekere hoogte goed te praten met die dooddoener.
Dit is geen klein foutje, dit is een gigantische fout met dodelijke afloop en ook nog eens een die voorkomen had kunnen worden als er een klein beetje meer secuur te werk was gegaan.
Zou voor mij reden genoeg zijn om zo iemand te melden.
Want als zo iets simpels al fout gaat dan wil ik niet weten hoe diegene verder functioneert.
Zoals hierboven ook genoemd wordt; had het een ander diersoort betroffen dan was de arts direct uit functie ontheven. Er is geen reden om dit in de doofpot te stoppen en er niet dezelfde sanctie tegenover te stellen.
Of is een paard in jouw ogen minder waard? Dan begrijp ik je reactie (maar dat praat je standpunt nog niet goed).

wauw!
wat een aanname over het verdere functioneren van deze dierenarts.
En dan ook nog een sneer geven naar Genja of een paard in haar ogen minder waard is.
Maar goed, dat deze dierenarts er ook flink last van heeft en dit nooit meer zal vergeten is blijkbaar niet genoeg, ze verdient ook nog een flinke straf van de tuchtcommissie?

Op die sneer ga ik nog niet eens reageren daar sta ik echt boven gelukkig .
Hoop gewoon dat ieder volwassen persoon als er een fout gemaakt wordt met vreselijke gevolgen . Net zoals ts kan kijken hoe degene die de fout heeft gemaakt er mee om gaat en wat voor gevolgen het heeft voor die persoon als mens. Zulke fouten kunnen er voor zorgen dat iemand zijn beroep niet meer durft uit te oefenen .

**Geplaatst**: 02-01-20 20:14

Geplaatst: 02-01-20 20:14

Mijn paard is ingeslapen, hij had zo'n pijn. Dat is ook nog steeds een nare film. Er zijn geen fouten gemaakt maar toch. Dus begrijp je goed dat het nog zo'n verdriet doet en je dit niet kunt accepteren. Heeft tijd nodig.

**Geplaatst**: 02-01-20 20:44

Geplaatst: 02-01-20 20:44

Hier lang geleden idem gehad. Paard overleefde het ter nauwernood maar gleed tijdens spuit geven onderuit, en viel ook spartelend en met neus hard tegen de grond, nog tijdens preventieve koliek spuit geven (wist ook niet wat het paard had - bleek later slokdarmverlamming- en kreeg via sonde koud water toegediend, dus koliekspuit preventief), tegen de grond. Paard krabbelde en wankelde toen de stal uit naar buiten. Hij heeft daarna buiten een andere spuit gegeven (geen idee wat) en het paard heeft dagen moeten herstellen. Andere dierenarts van die praktijk gaf later aan dat zijn collega verkeerd had gespoten. Ik heb er verder niks op uit gedaan maar je kunt een klacht indienen bij het Veterinair tuchtcollege. Sterkte...

**Geplaatst**: 02-01-20 20:55

Geplaatst: 02-01-20 20:55

Veel sterkte.
Het verlies van een dier kan best traumatiserend zijn, zeker als het op een plotse en shockerende wijze gebeurd.

Heb het zelf gehad met een kat. Was verdwenen toen ik terugkwam na vakantie en nooit meer teruggevonden. Door rondvraag bij de buren wist ik dat ze hoogstwaarschijnlijk aangereden was en 'opgeruimd'. Heb het lijfje nooit gevonden maar het heeft een jaar geduurd voor ik een foto van haar kon bekijken zonder een krop in de keel.

Paarden sterven helaas vaak op indrukwekkende wijze, ook bij inslapen (enkel het neergaan is al indrukwekkend). Als het dan onverwacht en brutaal gebeurd is dat echt moeilijk te verwerken.
Ook voor de DA trouwens, die verwacht het ook niet en moet er mee leven dat door zijn/haar toedoen een dier ongewild gestorven is. Dat gaat tegen alle basisprincipes in van verzorgende beroepen. Sterven is exact het tegenovergestelde van beter maken en kan voor de verzorgende ook een flinke impact hebben.

Het is fijn dat jullie met de DA rond de tafel hebben kunnen zitten. Als jij baat denkt te hebben bij therapie of een psycholoog moet je daar zeker niet terughoudend voor zijn.

**Geplaatst**: 02-01-20 21:42

Geplaatst: 02-01-20 21:42

Heel veel sterkte met het gemis van je grote vriend Beauty "Wolken".

Ook ik denk dat EMDR je in dit geval zal kunnen helpen om de emoties te neutraliseren.
Wat ik een mooie quote vind om EMDR te beschrijven is "We don't change what happened, we change the way it lives in us
Je schrijft o.a. over de angst in zijn ogen die je altijd zal blijven achtervolgen en met EMDR kun je ervoor zorgen dat beeld minder op je netvlies blijft staan. Je krijgt je vriend er niet mee terug maar je kan het gebeuren wel voor jezelf verzachten.
Zelf geef ik ook EMDR en heb er zoveel mooie resultaten mee gezien dat ik echt vertrouwen heb dat het in dit soort situaties goed kan helpen.

Heel goed dat je dit topic gestart bent, daarmee zet je al een mooie stap in je verwerkingsproces. Hier kun je er in ieder geval over typen.
Het is een heftige gebeurtenis geweest dus helemaal niet "raar" of te heftig als je daar hulp bij nodig hebt om het te verwerken.

**Geplaatst**: 02-01-20 22:13

Geplaatst: 02-01-20 22:13

Poeh TS, wat enorm heftig om te lezen, ik schrik er oprecht van. Lijkt me enorm onprettig om hier getuige van te zijn, zeker bij een geliefd dier. Denk dat het voor jou ook/wel fijn is dat de DA later contact zocht en ook vanuit haarzelf kon reageren en met gevoel.

Ik snap dat 30 een mooie leeftijd is, heel mooi zelfs. 24 jaar samen kun je de komende 30+ jaar nog koesteren.

Wat betreft EMDR, ik zou ook zeggen doen. Iets zegt me dat het nu nog wat te vroeg is, maar dat is een/mijn gevoel. Het 'fijne' aan EMDR is dat je de, in dit geval, traumatische ervaring opnieuw zult beleven. Sterker nog, je 'stapt' op het meest heftige moment terug in dat trauma. Maar wel onder begeleiding van een professional en dankzij de behandeling zul je de ervaring opnieuw opslaan maar vrijwel zonder de emotionele lading. Klinkt wat zwaar en mentaal moet je het ook echt na iedere behandeling verwerken, but it works

Sterkte!

**Geplaatst**: 03-01-20 00:21

Geplaatst: 03-01-20 00:21

Ik schrik er idd ook wel van. Ergens vind ik dat de DA toch wel bewust een risico heeft genomen met je paardje. Ik vind zelfs de boeren veearts redelijk secuur met dit soort dingen en dat is niet voor niks natuurlijk. Ik kan mij de reactie van BarbaLala wel een beetje voorstellen, hoewel ik wel genoegen zou nemen met een excuses van de dierenarts. Deze dierenarts zou ik echt niet bij mijn pony hoeven..

**Geplaatst**: 03-01-20 00:35

Geplaatst: 03-01-20 00:35

Ik heb in 2019 mijn jonge paardje ook moeten laten inslapen omdat dit de beste keuze was voor hem.
Hij moest nog 5 j worden en was veel te snel gegroeid en had wobbler gekregen.
Ik heb hem maar 2,5j gehad. Ik had er ook totaal geen vrede mee.
Ik voelde mij een beul en ik ben 2 weken naar mijn paard toe gegaan waarbij ik dacht ik beslis over jou leven.

Ik heb er met verschillende mensen over gepraat. En de vraag waar ik mee zat was welke levensles zit erin voor mij. Ik bleef daar maar aan denken.
Uiteindelijk was er een collega van mij die moslim is en me zei. Je moet het om gaan buigen.

Ik kon het niet aanvaarden nog steeds niet. En ik weet zeker dat het als de dag van gisteren met me mee blijft gaan in alles wat ik doe.
Maar ik kon het gaan plaatsen doordat ik dankbaar kon zijn.
Dankbaar voor de 2,5j die ik heb mogen doorbrengen met dit paard. En de vreugde die ik daar bij had.
Ik had het nooit willen missen.

En toen ging het beter met mij. De dankbaarheid die in de plaats kwam.
Intussen heb ik een nieuw paardje waar ik zo blij mee ben. Het is een perfecte look a like van mijn overleden paardje maar ik ben zo blij dat ik hem nog dagelijks zie op deze manier. Hij si er nog altijd een beetje.

**Geplaatst**: 03-01-20 00:44

Geplaatst: 03-01-20 00:44

MIjn paard kreeg een toxologische reactie op iets simpels als zo'n spuit bij koliek. Want ze had dus geen koliek (inschattingsfout DA) maar een vergiftiging. Dus die reactie van die spuit kwam op de vergiftiging die ze al had. Mijn paard was 13 jaar. In topconditie, in de sport.
Mijn meest traumatische ervaring ooit bij paarden, ze stierf in mijn armen op de parkeerplaats van de kliniek in Utrecht.

Ook een DA is maar een mens. Mijn DA vond de hele gang van zaken afschuwelijk. Paar keer met hem over gesproken. Ook met Utrecht hierover gesproken.
Het is allemaal vreselijk wat er is gebeurd. Helaas was mijn paard ook als dit niet was gebeurd niet te redden geweest.

Tuchtcollege? Jouw DA heeft procedureel niets fout gedaan. Dit is er een in de categorie oliebol happens. Ik weet het het klinkt misschien koud, maar zo bedoel ik het absoluut niet. Het is vreselijk wat je hebt gezien en wat er is gebeurd. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten.

Het heeft bij mij jaren geduurd voordat ik een soort van over het verlies van dit speciale paard was. Maar de DA heb ik het toch best vlot 'vergeven'. Die man vond het zo vreselijk...

**Geplaatst**: 03-01-20 00:49

Geplaatst: 03-01-20 00:49

Wat verschrikkelijk TS! Heel veel sterkte. Ik denk dat het tijd nodig heeft voor je het een plekje kunt geven, maar je zult het nooit vergeten.
Respect voor hoe je tegen de situatie aankijkt. De DA heeft hier waarschijnlijk ook alle dagen last van.

Kennis van ons had een merrie drachtig van onze hengst. Met drie weken drachtig gescand bij hengstenhouder hier in de buurt. Met 9/10 weken is ze overgescand bij de da van de eigenaar, die heeft door haar darm gepikt. Die pony is ook ingeslapen. Deze mensen hebben hier na ruim anderhalf jaar nog steeds verdriet van, maar het heeft wel een plekje gekregen. Vergeten zullen zij het nooit.

Laatst bijgewerkt door Kimm4 op 03-01-20 00:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-01-20 00:52

Geplaatst: 03-01-20 00:52

TS, wat vreselijk voor je.

Het is niet terug te draaien en ik denk dat aanklagen ook niet meer gaat helpen in het proces. De excuses en het gesprek juist wel.

Mijn ervaring is dat bij een traumatische ervaring je daar ontzettend veel last van hebt en dat ook de overhand neemt. De film blijft zich afspelen en dat doe onwijs veel pijn. Soms zelfs fysiek.

Maar na verloop van tijd zakt het ergste wel weg. Het blijft rot en de film blijft, maar je kan er anders mee omgaan. Dan krijg je ook weer ruimte om aan de mooie herinneringen te denken.
4 maanden is heel kort, maar het is wel herkenbaar dat mensen om je heen er alweer klaar mee zijn.

Zoek hulp als je er echt in blijft hangen. Sterkte!

**Geplaatst**: 03-01-20 01:39

Geplaatst: 03-01-20 01:39

Jeetje ts wat erg. Maar respect dat je de da niets kwalijk nam.

Ik kon dat toen niet, en toen ging het niet eens over mijn eigen paard maar een jaarling bij ons op school.
Hengstje en zal gecastreerd worden, liggend in het land.
Alles liep voorspoedig (dachten we) stond ook gewoon weer recht daarna.
Toen hij een half uurtje stond kwam er een rare sliert uit. Da gebeld en deze is opnieuw langs geweest.
Hij moest opnieuw onder narcose. De da zei dat het ging om een sliert vetweefsel. HIj heeft dit weg gesneden en deels gehecht.....
Ook toen kwam hij er gelukkig weer goed uit.
Als hij goed bij was moesten we de wonde koelen ivm zwelling na 2x opereren.
Tijdens het koelen zagen we dat er wederom iets uitkwam, maar dit voelde echt niet goed.
Wederom de kliniek gebeld dat er met spoed een da moest komen maar dat ze degene die reeds 2x was geweest niet meer welkom was.
Deze da was behoorlijk arrogant en kwam toch, gelukkig kwam er een collega mee.
Onze angst werd bevestigd, zijn darmen kwamen naar buiten.
Arm ding voor de 3e keer onder narcose. De da haalde eerst een groot deel van de darmen eruit om ze opnieuw terug te kunnen plaatsen. Helaas lukte dit hem niet en zei dat we hem moesten laten bijkomen en dan naar Utrecht. Dit was niet haalbaar omdat de darmen er te lang buiten zouden hangen, eer we daar waren, waren we minimaal 3 uur verder.
Da heeft zijn best gedaan en uiteindelijk lukte het om de darmen terug te doen.
De sliert die eruit gekomen was, was geen vetweefsel maar het darmscheil die de da met de eerste operatie al stuk had gesneden.
Deze da heeft zijn fout ook nooit willen erkennen en bleef volhouden dat het vetweefsel was. Al bevestigde de andere da en later Utrecht dit.
Helaas is hij alsnog eraan overleden.

Diezelfde da liet mijn oma met haar hond ook in de kou staan. Diertje was die dag geopereerd maar bleef steeds heel hard janken.
Ze hoefde niet te komen want het was een watje die wat piepte op napijn.
Andere da gebeld, inwendig bloede er wat, en hartfalen als gevolg van de narcose.
Arme diertje moesten ze helaas ook laten gaan.
Ook toen bleef hij volhouden juist gehandeld te.

Fouten kunnen er altijd gemaakt worden (welke overigens niet goed te praten zijn) maar hoe de da's er zelf mee opgaan maakt wel heel veel uit. Deze da hebben ik beide gevallen nooit vergeven. Wellicht als hij er heel anders mee om had gegaan dat dit wel uit zou maken.

Ik hoop dat je het tzt een plekje kan geven ts, heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 03-01-20 07:54

Geplaatst: 03-01-20 07:54

imaudy schreef:
Ik schrik er idd ook wel van. Ergens vind ik dat de DA toch wel bewust een risico heeft genomen met je paardje. Ik vind zelfs de boeren veearts redelijk secuur met dit soort dingen en dat is niet voor niks natuurlijk. Ik kan mij de reactie van BarbaLala wel een beetje voorstellen, hoewel ik wel genoegen zou nemen met een excuses van de dierenarts. Deze dierenarts zou ik echt niet bij mijn pony hoeven..

Wat bedoel je met: ''bewust een risico genomen??''. En niet om het een of ander maar de zogenaamde ''boeren'' veearts is natuurlijk ook gewoon een mens, ook die zal fouten kunnen maken.
BarbaLaLa's reactie kan ik dus totaal niet inkomen.

**Geplaatst**: 03-01-20 08:16

Re: Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst: 03-01-20 08:16

Sowieso is het vergelijken met een mens, hoe vervelend ook, niet reëel.
Als jij jouw paard wegduwd omdat ie vervelend is en hij verstapt zich waardoor ie kreupel is krijg je alleen je eigen schuldgevoel. Als jij je kind wegduwd en die breekt een arm is het toch iets anders.

Als jij tegen je paard staat te roepen hoor je er niemand over. Doe je dat net zo vaak tegen je partner dan gaan er ook vraagtekens op.

Enz.enz.
Een dier ga je toch iets anders mee om ook qua dood of leven. Dat zegt niks maar dan ook niks over of iemand dan niet zielsveel van zn dieren zal houden.

Ja dierenartsen maken fouten en ja sommige daarvan is de juiste stap naar de commissie. Echter als de dierenarts al meteen zo de fout erkent en er op die manier zo mee bezig is. Dan is dat imo een heel ander verhaal.

Ts ontzettend veel sterkte met het verlies van je maatje :(:)

ontzettend naar hoe het gegaan is voor alle betrokkenen.