Mijn gouden koningin, mijn ijsprinses, mijn eigenwijze trotse dame met geheel eigen mening, die je niet een eis kon opleggen, maar waarmee je een compromis sloot, de dame die alles maar dan ook alles voor me deed en meer dan je eigenlijk zou verwachten omdat ze het meest fantastische karakter had dat je je maar kon wensen. Een beter eigen eerste paard had ik me niet kunnen wensen, ook al was ze alles wat ik niet zocht, maar gelukkig heb ik op tijd gezien dat soms juist datgene wat je niet wilt hebben dat gene is wat je moet koesteren!
Je kwam als bos pony in 2002 je was toen 5, maar ik kende je al veel langer, nooit gedacht dat je van mij zou worden. Samen moesten we alles leren en werden we Z2+16 hadden plan die winter Z2 te gaan starten en we zouden klasse II endurance gaan starten, je liep voor de wagen, liep oefen sgw en deed eigenlijk alles wat er maar te bedenken was.. Totdat.. in sept 2009 je geblesseerd raakte, daar ging onze sporttoekomst, ook verloor je toen je veulen dat wat we al zolang geprobeerd hadden te krijgen.
Begin 2010 kreeg je versterking in Tobago, want uit de wedstrijdsport betekende niet dat je werd afgedankt, je mocht gewoon als recreatie pony blijven en genieten van het goede leven, met 1 afspraak, 1 belofte...
Een pijnvrij paardwaardig leven, dus als paard dat kunnen doen wat een paard moet kunnen doen, pijnvrij (dus niet kreupel) door de wei op paddock rennen.
We hadden nog gust reductie.. nog 1x proberen dan?? Nou vooruit.. Dat jaar werd je drachtig en ging je naar de hippiade!!! mennen in de lagere klasses betekende lang niet zo hard trainen als voor Z2 en dat ging prima! We reden nog vele buitenritten en af en toe een clinic.
In je "reserve" tijd, ben je wel diverse keren kreupel geweest (overigens niet aan het been waarvoor je uit de sport bent genomen, maar keer in hek gehangen en meer van dat soort gekkigheid), maar elke keer maar kort en minimaal, dus je bleef en ging maar door.
Je kreeg in 2011 een prachtig veulen, Hepsie (mijn hebbedingetje) dat voor de verkoop was, maar uiteindelijk is blijven plakken, want ook al is ze maar 2 turven hoog, ze heeft het karakter van een reus! Met je prachtige dochter aan de voet werd je op de keuring van model, ster merrie!
Jij ging nog 2 x naar de hippiade, we gingen nog op KNHS zomerinstructie kamp, dit keer had je gedeeld werk met Tobago. Je achterbenen bleken wel steeds slechter te worden, maar ja.. zolang het goed ging ging het goed, toch? Dit jaar ben je gestart met je bijrijder je hebt haar in 6 proeven 6 winstpunten bezorgd en diverse 1e en 2e plaatsen, je liep zoals ik je kende, als wijze oude dame, liet je haar zien hoe het moest, net zoals je deed in je jonge jaren toen je op de vereniging in de manege lessen meeliep en daar vele kinderen je veilige gevoel hebt doen ervaren.
Ik keek de hele zomer al argwanend naar je, ik zag dat je anders ging lopen, mijn vrienden (dierenartsen) die je van jongs af aan kenden ook.... Maar was nog niet zorgwekkend, wel weer tijd stilgestaan je rechterachterbeen, tja... die hak was met arthrose en flinke gewrichtsovervulling niet denderend meer, maar je liep na paar weken weer goed dus vooruit dan maar weer...
Tot kort geleden je samen met mijn bijrijder naar les was en ik in paniek gebeld werd, je liep ineens nog net niet op 3 benen, gewoon na half uur les, ineens..... Het was die donderdag nog even de vraag of je de zondag ging halen, want je moest vervolgens op je RA been staan, dat ook al slecht was en RV tja, die was al jaren slecht. Je knapte met ovedosis metacam wel weer op, maar je bleef been ook bij stilstaan ontlasten en stappen ging dan wel, maar draven niet... Je mocht van mij in je eentje... rolllen in de paddock, maar als je dan 1 gekke bokkesprong maakte en lande stond je te smekken en ging je niet verder met je malligheid.... En verbeteren deed het niet meer.. 3 benen niet goed, waarvan 1 met echt pijn.
En dan was daar mijn belofte... Als jij als trotse gouden koningin geen pijnvrij paard waardig leven meer kon leiden dan zou ik je laten gaan...
And I had to let you go, my Silver lining...
Nooit meer die lekkere grote signaal puntjes oren die aan het voerbedelen zijn, of me vertellen vooral te blijven zitten, want je hebt wat gezien...
Afscheid nemen ging hier niet met knuffels, jij als aards paard met eigen gedachten bent nooit van de knuffels geweest, heb je daar ook nu niet mee lastig gevallen. Wel nog met veel wortels en appel en mueslie en stalgenoten kregen diezelfde opdracht, geef d'r maar wat lekkers, daar doet ze alles voor!
Vrijdag 25 november viel het doek, weg sprookje... weg gouden koningin... weg mijn ijsprinses met eigen mening...
Mijn trotse dame.. zo heb ik je gelukkig ook kunnen laten gaan, nog met trots en levenskracht, dan heb je verdiend!
Het enigste dat rest zijn de miljoen prachtige herinneringen die we samen gemaakt hebben.....
Vaarwel Sjollie.... Je was fantastisch!
* 1997 R.I.P. 25 november 2016
Onze "reserve" tijd hebben we meer dan goed benut, alle foto's hieronder van na je blessure.
Fotoshoot in 2013 L en D duinen
Koninginnen dag optocht
Zonsondergang fotoshoot
Sjollie in 2016 op wedstrijd met haar bijrijder.
hippiade 2010
Zwemmen in de rivier, je hebt nog 2 paarden zwemmak gemaakt!
Mijn ijsprinses!!! Ongeschoren, want je was uit de sport.
Your most precious gift ever!! Hepsie!! 2011
wat zonde van je prachtige merrie maar wel sterk om je belofte te houden! heel veel sterkte en koester vooral ook de mooie herinneringen 
Ook bij mij heeft ze een speciaal plekje, ik wil je heel, HEEL veel sterkte wensen met dit enorme verlies 
