Geplaatst Goodbye my lover
Goodbye my friend
You have been the one
You have been the one for me
Goodbye my lover
Goodbye my friend
You have been the one
You have been the one for me
Ruim drie en een half jaar geleden kocht ik mijn allereerste eigen paard. Een prachtige, super lieve, evenwichtige schimmel van 21 jaar. Een wellington nakomeling van 1.72 met de naam Kamulet. Na een vervelende val heb ik jaren niet meer durven rijden. Het was mijn bedoeling om met kamulet weer vertrouwen te kunnen opbouwen. Mijn allereerste foto van hem;
Langzaamaan begonnen we vertrouwen op te bouwen. Het eerste jaar was niet makkelijk. De keerzijde van een evenwichtig en zelfverzekerd paard is dat hij van mening was dat hij het zelf allemaal prima kon. Hij liet me dus niet echt toe. Na een jaar volhouden begon het te komen..
Als eerste hebben we meegedaan aan een workshop lange teugelen.
Dit was nieuw voor ons allebei en heel erg leuk.
Het is altijd mijn doel geweest om een evenwichtige relatie op te bouwen met mijn paard, gebaseerd op vertrouwen en wederzijds respect. Ik denk dat we dit uiteindelijk behoorlijk goed bereikt hebben..
We hadden geen touw nodig..
Schriktraining (meer voor mij dan voor hem)
Ik durfde zelfs met hem over de akker te crossen...
En als de rest raar doet? Kameeltje liep gewoon lekker door....
We mochten zelfs meedoen aan Equiday 2015!
Shoot in de sneeuw....
En foto's maken op een bloemetjesakker. Op dat moment nooit geweten, maar achteraf is dit de laatste keer geweest dat ik op hem zou rijden....
Mijn fantastische, lieve, mooie, betrouwbare paard heeft op 30 mei besloten dat het genoeg was. Lichamelijk prima in orde, geestelijk een jonge god, vond hij het blijkbaar toch genoeg geweest. Hij mocht 24 jaar worden.
Ik ben die avond nog op stal geweest om de stal schoon te maken. om half 10 ging ik naar huis. Nachts om kwart voor 1 belde mijn staleigenaar dat hij Kamulet in zijn box had gevonden. Hij was toen al een paar uur dood. Waarschijnlijk is hij niet lang na mijn vertrek overleden. Gelukkig is zijn dood snel gegaan. Hij heeft er niet tegen gevochten en is rustig heen gegaan. We denken dat hij niet veel pijn heeft gehad.
Op dat moment viel de wereld onder mij vandaan. Men wat ben ik er ziek van geweest. mijn fantastische vriendje had mij verlaten... zo plotseling. we hadden nog zo veel plannen. Hij zou mee op vakantie gaan en na de vakantie zouden we gaan starten.
Na een week kon ik het beter een plek geven. Het verdriet werd er niet minder van maar hij heeft een prachtig leven gehad, mij onbetaalbare lessen geleerd en hij is gegaan zonder dat hij heeft hoeven aftakelen. Achteraf is hij nog 2 maanden met pensioen geweest voor zijn overlijden. Niet omdat hij niet meer kon, maar omdat ik op dat moment niet in staat was tot rijden/longeren vanwege een dubbele hernia.
Ik werd gek. Ik had veel te veel tijd over en veel te weinig doel in mn leven. Ik miste onze connectie, verbinding en harmonie zo verschrikkelijk. Ik was leeg. Gewoon leeg en niks anders...
Ik MOEST een nieuw maatje en het liefst zo snel mogelijk. Deze leegte kon ik niet verkroppen. Tegelijkertijd wist ik ook dat kamulet de lat heel hoog had gelegd. hij heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten en ervoor gezorgd dat een ander paard bijna niet meer aan mijn eisen zou kunnen voldoen.
Hoeveel ik hem ook mis, ik begin inmiddels te geloven dat dit het lot was. 17 dagen na zijn overlijden kwam ik een ander, zelfde soort paardje tegen die mijn hulp ook heel hard nodig heeft... Door alles wat ik van mijn lieve Kameel heb geleerd ben ik nu in staat om met mijn nieuwe paard het traject opnieuw in te gaan. Zonder hem was ik er niet toe in staat geweest om dit paard te helpen... Ik heb een fantastisch nieuw paard gevonden, dat mooier is, beter loopt en meer talent heeft. En toch.... toch is het gevoel dat hij mij gaf niet te evenaren. Ik hoop heel erg dat ik met mijn nieuwe paard net zon mooie band mag krijgen als ik met Kamulet had. Kamulet heeft het geleerd hoe fantastisch harmonie kan zijn..
Rust zacht buddy! Ik mis je nog elke dag......
