Geplaatst Vi is 24 jaar geworden..
Na 2,5 maand van frustratie, verdriet en niet weten wat te doen, heb ik twee weken geleden de definitieve keuze gemaakt om haar te laten inslapen.
Een ontzettend moeilijke beslissing, maar te gelijkertijd ben ik blij dat ik de beslissing heb kunnen maken.
Vi kreeg 2,5 maand geleden niet echt een beste diagnose op de kliniek. De kreupelheid die kwam en ging bleek te komen door botwoekering en botoplossing aan de sesambeentjes en daardoor een chronisch geïrriteerde sesamschede. Ze mocht gaan genieten van haar pensioen, lekker op de wei..
Helaas zag ik haar op de wei snel achteruit gaan. Ze wilde gewoon niet meer..
Ze kwam niet verder dan het begin van de wei en ze stond vaak maar een beetje te hangen in de paddock.
Het lopen werd gevoeliger en haar ogen steeds doffer..
Ik realiseerde me en voelde dat het tijd was om de keuze te maken..
De week van het afscheid was geen makkelijke week..
De dag dat we haar wegbrachten naar de kliniek was zwaar; alles wat we samen deden was de laatste keer..
Maar nu weet ik dat het voor haar het beste geweest is. Houden van is laten gaan..
Dappere merrie heeft alles voor mij gedaan. Ze verdiend hier een laatste eerbetoon..
dikke knuffel voor jou Iris 
