Geplaatst Na lang denken en afwegen hebben we ons 22 jarige paard Max gisteren in laten slapen. Max was het paard van mij en mijn moeder. Mam heeft altijd recreatief met hem gereden en ik wedstrijden. Nog nooit hebben we zo'n lief paard gehad. In de 12 jaar dat hij bij ons is geweest heeft hij nog nooit 1 stap verkeerd gezet... Echt ongelofelijk.
Een maand of 4 geleden werd Max kreupel. Maar goed hij speelt nogal graag in de wei met mijn jonge paard Flash dus we dachten dat hij zich gewoon verstapt had (max is wel vaker kreupel geweest). Dus op rust gezet. Ook ging Flash in de tussentijd naar een andere stal dus hij kreeg ook wat meer rust.
Maar de kreupelheid werd eigenlijk alleen maar erger in die weken erna. Dus de dierenarts erbij en na heel wat onderzoeken kwam hij tot de conclusie dat Max ernstige hoefkatrol had... nou dan stort je wereld even in. Dat geneest helaas niet meer. Maar we hadden zoiets van, als hij het redt met pijnstillers, is dat ook prima! Rijden is niet belangrijk. Helaas werkte niks.... spuiten van de dierenarts niet, poedertjes niet.... De kreupelheid werd alleen maar erger, hij had echt pijn, ook zijn eetlust verdween. Dus vorige week hebben we in overleg met de dierenarts de knoop doorgehakt en gistermiddag was het zover. Om 16.45 hebben mam en ik hem mee naar de rijbak genomen en het is allemaal heel rustig en netjes gegaan. Echt alle lof en respect voor mijn dierenarts. Ook al was ik het niet van plan... ik heb toch geholpen om hem mee aan de weg te leggen. Ik wilde het de stalhouder niet alleen laten doen en vond dat toch fijner en niet weg te gaan terwijl hij nog in de bak lag...
Mam en ik gaan hem gruwelijk missen! Onze beste vriend, beste maatje... Altijd 200% inzet en altijd 200% vertrouwen van beide kanten! Ik weet zeker dat hij door veel mensen gemist gaat worden. Zoveel mensen die graag een (eerste) ritje op hem maakte. Een allemansvriend... dat was hij.
Maar het is goed zo.
Dag vriend, dag maatje.... rust zacht
