Geplaatst Zo vaak heb ik topics van andere bokkers gelezen en gedacht 'jeetje, wat verschrikkelijk moet dat zijn,' en nu ben ik zelf aan de beurt.
Waar kan ik beginnen, ik kan zoveel vertellen over mijn allerliefste meisje. Mijn lieve Kayela, een geweldige pony merrie van 15 jaar.
En daarom begin ik maar bij het begin, onze paden werden als eerst gekruist zo'n 7/8 jaar geleden. Het was begin zomer en ik was 9 jaar oud, ik ging leren paardrijden op Manege de Brandenburgh (toen nog Stal Janssen) een kleinschalige manege met erg veel leuke pony's en instructrices. Maar een pony stal mijn hart, Kayela een lieve bruinbonte merrie. In de privélessen mocht ik al op haar rijden, Kayela was namelijk een van de beginnerspony's en ze was ondanks haar leeftijd mega braaf en lief.
Al snel reed ik samen met Kayela mijn eerste proefje, mijn benen kwamen nog nauwelijks onder de zweetbladen van het zadel uit en ik was mega zenuwachtig maar we werden eerste! Wat was ik trots.
De tijd ging snel, ik kreeg rond mijn 12de twee keer paardrijles per week omdat ik door een zware periode ging en mijn ouders inzagen dat ik bij de paarden lekker kon ontspannen. Inmiddels was het bij ieder bekent dat Kayela mijn favoriet was en reed ik dan ook twee keer per week op Kayela! Ik vond het super! Uren lang genoten.
Op mijn 13de kreeg ik een eigenpony, helaas werd Kayela niet verkocht en moest ik dus opzoek naar een andere pony. Ondertussen verliet Kayela de manege, ik was er kapot van ook al had ik mijn pony al bijna een jaar elke dag zocht ik marktplaats af of ik haar kon vinden, ik moest en zou Kayela terug vinden. Het verhaal met mijn andere pony niet zo fijn, de klik met de pony was er niet en ik werd bang van haar.. in mei 2013 is zij verkocht en ik wilde stoppen met paardrijden.
Maar! Gelukkig was daar Kayela! Ze was in februari 2013 terug gekeerd naar de manege en ze werd eindelijk verkocht! Mijn penny pony werd van mij, ik was (en ben als ik eraan terug denk) in de wolken!
Kayela leerde mij opnieuw te vertrouwen en het duurde niet lang of alles was vanouds, ik vertrouw Kayela blindelings. Ik vertrouw haar als geen ander.
Het was een feest ik heb elk uur gespendeerd met haar genoten, eind 2014 viel mijn oog op een ander paard een KWPN'er genaamd Gameboy hij sprak me aan maar ik mocht geen tweede paard van mijn ouders dus de keus was snel gemaakt dan blijft Kayela en heb ik pech, want zij gaat nooit meer weg.
Gelukkig vond ik een manier om zelf de stalling te kunnen betalen zodat ik Kayela gewoon zelf kon blijven betalen en zo werd Gameboy in januari 2015 alsnog van mij!
Het was fijn om een paard te rijden waar ik echt op paste want Kayela was wel aan de kleine kant voor een groot iemand als ik, gelukkig was ik geen zwaar persoon en reed ik nog regelmatig op haar. Hoe goed het ook met mij en Gameboy als combinatie ging, mijn liefde voor Kayela bleef.
Na de winter van 2015 ging Kayela achteruit, ze was somber.. In juni kwam de dierenarts en er bleek meer aan de hand dan ik had gedacht, 3 van de 4 benen waren slecht. Tevens zat ze in het grijs gebied van de cushing en er moest ergens nog iets zitten want de sloomheid kwam ergens vandaan. Kayela bleek veel pijn te hebben en toen moest ik een moeilijke keuze maken voor mijn beste vriendin, ik moest haar laten gaan.
Want een leven met pijn is geen leven.
Vandaag was het zover en is mijn lieve meid heen gegaan, het was prachtig en het was verschrikkelijk tegelijk. Ik ben tot het laatste moment bij haar gebleven, gekust, geaaid.. Voordat ik het in de gaten had was ze al vertrokken. Onderweg naar een plaats ver van hier. Maar ik zal haar nooit vergeten, ze heeft een diepe hoefafdruk achtergelaten op mijn hart.
Het is nu dat ik snap waarom mensen altijd zeggen dat je elkaar ooit weer ziet, het verzacht de pijn als je weet dat het niet de laatste keer is. Dat je elkaar altijd weer zult zien.
Ik hou van je, ik ben je onwijs dankbaar, ik zal je nooit vergeten en ik mis je.
Maar Kayela, zie ik je dan aan de hemelpoort?
✽ 01-05-2000
† 11-08-2015
Je hebt de beste keuze gemaakt voor je paardje, dat is het belangrijkste. Rust zacht op de eeuwig groene grasweides Kayela! 
Naar links gaan als je naar rechts moest, het was me een paardje 
