Geplaatst Mijn lieve tinkermeid is in de paardenhemel.
Helaas is ze ingeslapen doordat ze het cauda equina syndroom had.
Je was mijn alles, mijn tut, mijn mevrouw dikbil, mijn rots in de branding.
Na een tijd op de kliniek gestaan te hebben waar jij het wel naar je zin had ben je nu weg.
Maar in mijn hart zal je altijd voortleven door de mooie herinneringen die wij samen hebben.
Je was niet makkelijk, stront eigenwijs, koppig maar lief.
Ja dat was je! en hoe soms bokkend door de binnenbak te gaan maar vervolgens weer een knuffel geven als het achter de rug was.
JIJ was MIJN meisje en dat zal niemand ooit van me afpakken.
hier een paar foto's om mijn meisje te herdenken.
Dag meisje<3
