Geplaatst 
09.06.2010 ~ 17.02.2015
"One last hug and one last kiss,
you have no idea how much you'll be missed.
To look into your eyes this one last time,
you tell me it's ok...you know it's your time."
Nooit verwacht dat ik hier al zo snel een topic zou openen.. Mijn "grote kleine vriend" is er niet meer..
Hij heeft maar 4 jaar mogen worden..
Begin juli 2011 zag ik je advertentie op internet en ik was op slag verliefd. Ik heb gelijk een afspraak gemaakt om bij je te komen kijken..
O.a. met deze foto stond je op het internet.
Wat een heerlijke knuffelkont was je, met je punk manen, en een goede dosis humor..
Eind juli werd je gebracht en mocht ik je de mijne noemen.
De dag erop ontving ik allerlei veulenfoto's van je met je knappe moeder
En zo vloog de tijd voorbij.. Je 'groeide' op met nog steeds die eindelose aanhankelijkheid en dosis humor.
Je vond alles prima zolang je maar je knuffel en kriebel kreeg
Je probeerde altijd bij iedereen een lach op zijn gezicht te toveren.. En ook altijd lukte je dat..
Maar de afgelopen maanden kreeg je steeds maar weer opnieuw koliek.. We stonden voor een groot raadsel..
Ik heb toen zo onwijs veel steun en tips gekregen hier op bokt. Alles kan je hier terug lezen:
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=3&t=1822664
Je leek weer helemaal de oude te worden, regelmatig ging je bokkend en rennend door de bak heen.
Ook kwam je humor weer helemaal terug.. Je deed er weer alles aan om me te laten lachen..
Maar het mocht blijkbaar niet zo zijn..
Afgelopen zondag kreeg je weer heftige koliek, zo erg had je het nog nooit gehad..
Je kon nauwelijks op je benen staan, rolde continue om, je at niet meer en had al de hele dag niet gemest.
De dierenarts is gelijk gekomen en heeft je pijnstilling gegeven waardoor je weer even leek op te knappen.
Maandagmiddag ging het weer slecht met je.. Je had nog steeds niet gemest en je liet je steeds omvallen..
De dierenarts is weer gelijk gekomen en heeft je met een liter paraffine gespoeld en weer een behoorlijke dosis pijnstilling gegeven.
Nu moest en zou je wel binnen 24uur moeten mesten.. Anders was er weinig hoop meer...
Je werd in de nacht continue in de gaten gehouden.
En ik ben dinsdag 's ochtends vroeg gelijk naar je toe gegaan.. En heb de hele dag bij je gewaakt en gehoopt dat je maar zou mesten.
Maar er kwam maar niks, je leunde met je snoet in mijn handen.. Zo onwijs moe dat je was..
In de middag ging je steeds meer achteruit en ging je pijn dwars door de zware pijnstilling heen..
Het was genoeg geweest.. Je heb zo hard gevochten maar het mocht niet zo zijn.
Ik wou je niet nog langer met zoveel pijn laten staan..
De spuit van de dierenarts zat er nauwelijks in of je was er al niet meer.. Je was op..
“He looked deep into my eyes and he said you have always been the center of my universe, I have loved you always.
I pressed my head into his and assured him that I was here as I had always been here.
and he looked deep into my heart and he asked me "How much do you love me?"
and I stroked his face smoothing closed his eyes and I replied
"With all my heart"
and then, he looked deep into my soul and he asked me
"Do you love me enough to let me go?"
And I held him close and replied softly................. Yes...”
