Dat dit moment zou komen, wisten we allemaal. Maar ik had nooit verwacht dat het zo vroeg zou komen.
5 juli 2009- Ik was bijna 16 jaar, en omdat Boris, mijn andere shetlander, alleen stond, vond ik
het tijd dat er eentje bij zou komen. Een haflinger, was de bedoeling, eentje waar ik op kon rijden.
Maar toen zag ik jou op Marktplaats, een stoere blik, enorm mooie gangen en een manenbos waar je u tegen zei. We zijn gaan kijken, en hebben je direct meegenomen. 16 jaar, dekhengst en helemaal onbeleerd.
Wat was ik blij

Met Boris ging het direct goed, twee hengsten, maar jullie konden niet met en niet zonder elkaar.

Je stond amper een paar maanden bij mij, en je werd ziek. Diarree, afvallen en slecht eten. We haalden de tandarts erbij, die haken weghaalde, we haalden de dierenarts erbij. We hebben je binnenstebuiten gekeerd, maar nooit een oorzaak gevonden. Met iedere dag een flesje Yakult (dankzij een tip van een Bokker die ik daar nog steeds dankbaar voor ben) en dagelijks prednisolon, ging het goed. Bij gebrek aan een diagnose, gingen we daarmee door. Gelukkig knapte je weer aardig op. Je bent altijd mager gebleven, wat we weten aan het tekort aan gras.
Intussen gaan we aan de slag met vrijheidsdressuur, en beleer ik je voor de sulky, dat laatste vind je niet echt leuk, maar voor het eerste ga je door het vuur. Vooral flehmen en steigeren zijn favoriet.
Het uitzicht van de foto hieronder, was mijn dagelijkse uitzicht. Johnny fleemde te pas en te onpas, als je dingen aan hem vroeg die hij niet wilde doen, ging hij flehmen, begreep hij iets niet, ging hij flehmen, en dan het liefst in je gezicht, zodat je wel móest lachen.


Eind 2013 verhuisde ik naar Loosdrecht. Jullie gingen dus mee. Jullie kwamen samen te staan met Mellow, mijn grote stippelvriend, in het begin even wennen, maar eenmaal vrienden waren jullie de hele dag aan het rennen, spelen en vreten. En een gelukkige Johnny. Je ging mee naar de heide, of naar het bos, om gewoon lekker te wandelen, of mee als handpaardje naast Mel.

Al een tijdje had ik het niet zo ruim. Eigenlijk kon ik geen twee paarden betalen, en toen Boris gecastreerd werd, bleef er echt nog heel weinig over. Ik vond alleen niet dat ik een, toen, 22 jarige ex-dekhengst Shetlander, 'zomaar' weg kon doen.
Toen was daar Jildou, zij wilden jou wel opvangen, op Ameland, dan kon je nog lekker genieten van je pensioen, beetje merries dekken, beetje de macho uithangen, beetje vrijheidsdressuur, perfect dus.
Ik heb de pijnlijke, maar goede beslissing gemaakt om jou daarheen te brengen.
Ik heb daar veel verdriet van gehad, maar toen ik je ben komen opzoeken, en jou daar zag, tussen de merries die jou allemaal geweldig vonden, in een groot weiland met zeelucht, wist ik dat ik me geen zorgen hoefde te maken, jij vermaakte je wel, en er werd goed voor je gezorgd.
Voordat je weg ging hebben we nog een fotoshoot laten doen door S&Z fotografie, die deze prachtige foto heeft gemaakt, zoals Johnny echt was.
28 juli 2014 ben jij naar Ameland gegaan.

6 maanden heb jij kunnen genieten van het eilander leven. 6 maanden ben je vertroeteld, zijn er tekeningen van je gemaakt door kinderen en heb je de macho uit kunnen hangen.
Het had alleen nooit zo kort mogen zijn. Dat jij niet oud zou worden, was altijd al duidelijk, je was een zorgenkindje, maar dat je maar 22 jaar zou worden, had ik niet gedacht.
23 jaar zou jij dit jaar worden. Maar 20 januari 2015 heb jij het leven opgegeven.
Je bent ziek geworden, viel af, werd zwakker en stortte in, je kon niet meer opstaan. De enige juiste keuze was om je te laten gaan, en dat hebben ze gelukkig gedaan.
Daarvoor ben ik Jildou en haar familie ontzettend dankbaar, dat ze jou hebben opgevangen, verzorgd, en op het laatst jou uit je lijden hebben verlost. Ook zij hebben nu verdriet om jou.

Ondanks dat je niet meer hier was, is de klap er wel.
Het is een enorme troost dat je de laatste 6 maanden zo verwend bent, en dat je nu weer samen met Mel kan rennen, spelen en iedereen zijn bloed onder de nagels vandaan kan halen.
Lieve Johnny, rust zacht kleine pony..
