Geplaatst Merlot
1 juni 2011 was het zover, ik kon eindelijk mijn mooie 3 jarige haflinger merrie ophalen! Klinisch door de keuring, helemaal in de wolken, liep ze zo de trailer op, op naar haar nieuwe plekje. Apetrots op mijn nieuwe uitdaging en vriendinnetje.
Vele poetsbeurten en wandelingetjes kwamen, en toen de winter kwam bleek mijn rustige merrie een pittige tante te zijn, en had ik mijn handen vol aan haar
Veel grondwerk gedaan en lange lijnen opgepakt, toen bleek dat ze niet helemaal zuiver liep achter. Poosje op rust, opnieuw oppakken, niks aan de hand. In het voorjaar 2012 toen zij 4 werd voor het eerst opgestapt en gaan doorrijden. Wat een lieverd was het, kon er zo op wegrijden!
Helaas na een paar maanden bleek zij weer niet zuiver te lopen en begon ook te protesteren onder het zadel, geen goed teken dus direct op rust. Dierenarts en osteopaat erbij, mijn mooie merrie bleek nogal vast te zitten in het bekken. Losgemaakt, paar dagen rust en opnieuw beginnen. Snel ging het weer beter, al was het nog niet 100% goed.
Tegen de winter werd ze weer onstuimig en hebben we voornamelijk grondwerk opgepakt, wat we beiden erg leuk vonden! Ook verhuisden we van stal, dichterbij huis, en werd ze snel broodmager en ziek
na lang zoeken en een nacht op de kliniek bleek maagzweren de dader te zijn.
Snel terug verhuisd naar onze oude stal en rustig opgeknapt.
Tegen het voorjaar 2013 af en toe opgestapt, dat ging erg goed, en aangezien we aan de duinen staan hebben we er een duinritje op gewaagd! Wow, een droom kwam uit, op mijn eigen pony de duinen in
en wat deed ze het braaf!!!
Al snel hadden we een leuk haflinger groepje bij elkaar, met mijn mooie Merlot helemaal links.
In de bak bleef ze erg protesteren, na haar nogmaals te hebben laten nakijken en mij is verteld dat ze gewoon nog wat zwak was van achter, besloten meer de duinen in te gaan en haar zo sterker te laten worden. Zo braaf als ze was, zo slecht begon ze ineens te lopen. Was het teveel voor haar geweest? Maar weer op rust dan en grondwerk.
In de winter weer opgepakt maar terugkerend niet fijn lopen en boos/nukkig, wederom de dierenarts erbij. Die dacht aan een stofwisselingsprobleem waardoor ze stijf liep, dus een detoxkuur. Helaas kwam daar de gevoelige maag weer opspelen en moesten we daar weer mee stoppen, tijdje op rust was het advies maar weer.
Na een poos rust en wat grondwerk rustig weer opgebouwd, weer werd ze slecht en was ik er wel klaar mee, er zat iets niet goed en ik wilde nu wel eens weten wat!
Na een uitgebreid onderzoek van weer een andere kliniek bleek mijn mooie (inmiddels) 6 jarige merrie een zware dubbele peesblessure te hebben aan een tussenpeesje. Gezien de duur van de klachten heeft ze dit waarschijnlijk al opgelopen voor ik haar kocht en is het alsmaar erger geworden, en dus chronisch. De wereld zakte onder mijn voeten vandaan
Na een periode van 10 weken boxrust was mijn lieve merrie veranderd in een ongelukkig bommetje waar ik niks meer mee kon, en stuiterend over het erf ging
pees werd er slechter van dus besloten haar op het land te zetten, zodat ze lichamelijk maar ook geestelijk rustiger zou worden en hiermee de pees ook zou herstellen, zo goed als we dat nog konden verwachten.Helaas werd mijn merrie op de wei moddervet en begon zwaar gevoelig te lopen, en heb ik haar na zo'n 6 weken terug naar stal gehaald. Boxrust was geen optie, weidegang ook niet, dan maar een kleine paddock met 1 maatje.
Merlot zou Merlot niet zijn als ze het daar niet mee eens was. Het dagelijks stappen bleef dus een drama. Na de hele zomer hebben we opnieuw gescant, helaas geen verbetering maar ondanks haar gekke capriolen ook geen verslechtering! Helaas zag ik haar met de dag geestelijk achteruit gaan, het was mijn pony niet meer, niet zoals ik haar kende. Wat andere mensen zagen was een jonge pony die lekker rond rent en geen seconde stil kon staan, wat ik zag was een ongelukkige gestreste pony die niet meer wist wat ze met zichzelf aan moest
Ook mijn dierenarts zag hoe ze achteruit ging, lichamelijk en ook geestelijk, en samen besloten we dat er echt iets moet verbeteren voor we er samen aan onderdoor zouden gaan.
We gaven het nog 6 weken. 6 weken dagelijks stappen en voorzichtig wat draven, in de hoop dat ze daar haar ei in kwijt kon en geen gekke sprongen meer zou maken en de pees rustig wat kon verbeteren, en tevens Merlot geestelijk weer oke zou worden.
Die 6 weken waren spannend en gingen niet goed. Lot bleef zwaar gefrustreerd, onze heerlijke poetsbeurten waren verleden tijd en rustig rondwandelen zat er niet meer in. Ook zag ik haar beroerder lopen, met de dag erger.
Na 6 weken kwam de dierenarts en die zag direct hoe slecht het geestelijk met haar ging. Na even te hebben zien lopen schrok zij hoe beroerd ze liep, ondanks dat we amper iets gedaan hadden.
De scan bevestigde dit alles. De pees was nog net zo slecht als 7 maanden ervoor, geen enkele verbetering, maar wel een slechter wordend paard.
En zo hebben we besloten dat het genoeg geweest is voor mijn meisje, en heb ik de zwaarste beslissing ooit moeten maken.
Merlot is vredig ingeslapen en mag eindelijk rusten.
Nu 5 weken later heb ik het een plekje kunnen geven, en weet ik dat het goed is zo, maar het gemis is onbeschrijfelijk
Lieve Lot, rust nu maar.. we'll meet again..
