Geplaatst Voor ons "de bomma".
Ze had al 17 jaar cushing, maar zag er ondanks alles nog goed uit.
De laatste tijd kreeg ze echter meer en meer last van de symptomen die erbij horen.
Zo was ze op korte tijd blind geworden, waar ze wel heel goed mee om kon.
Moeilijker lopen was het volgende.
En daarna begon ze af en toe te wankelen.
Het ging allemaal héél snel bergaf.
Gelukkig hebben de kinderen het allemaal heel bewust meegemaakt.
Ze wisten en zagen ook waarom we die beslissing moesten maken.
Iedereen heeft er vrede mee, maar natuurlijk missen we haar heel erg.
Haar laatste foto's van twee maanden terug, toen het nog goed ging.
Haar grijzige snoetje, dat we erg zullen missen.
Haar oude, maar zeker nog heel mooie lijfje.
Het rollen waar ze dagelijks zo van kon genieten.
Lekker genietend van een partijtje rollen in het zonnetje.
Lieve Lady,
Dat alles tijdelijk is, snap ik wel.
Daarom kunnen we het wel aan, om jou rustig te laten gaan.
Maar jou op zo'n korte tijd zien aftakelen, was voor ons een hel.
De ene dag ging het niet, de andere dag weer wel.
Wat jij voor ons betekende, kan ik moeilijk omschrijven.
Je leerde onze 3 kinderen met je spelen en op je rijden.
Je gaf hun vertrouwen in dieren en liefde in overvloed.
Alles wat ze maar met je deden ... alles vond jij goed.
Je troostte hun met je snoetje, als ze huilend bij je zaten.
Als ze pijn hadden, of ruzie, of gewoon even niet wilden praten.
Je pikte gewoon een snoepje, als ze je eens vergaten.
Overal en altijd was jij er voor hun, al die jaren, vanaf het begin.
Je ging mee op picknick en graasde rondom ons.
Wandelen deed je ook graag, soms leek je wel een hond.
Je bracht de kinderen naar school op je rug, dan liep je vrolijk huppelend weer terug.
Je wist precies wanneer het tijd was om hun weer op te halen.
Dan stond je klaar aan de poort om het zadel en boekentasje te dragen.
Je ging mee in het klasje voor een les over paarden.
Gunde iedereen een ritje, een aaitje, een likje.
Iedereen in het dorp wist wie je was, sprak over je bezoekje in elke kleuterklas.
Zo kan ik nog uren verder gaan, over jou en al het moois in je bestaan.
Je hebt ons zoveel gegeven, waarvoor we dankbaar mogen zijn.
Jij mooie, kleine en dappere meid, het is nu voorbij, je laatste strijd.
Gisteren namen we de moeilijke beslissing om jou te laten gaan.
Maar we zijn allemaal blij dat we het hebben gedaan.
Het laatste gebaar dat we konden doen voor jou, was je los te laten, veel beter voor jou.
We zullen nog heel veel over je praten, want in ons hart zul jij ons nooit verlaten !
