Geplaatst 
Dus dit is zijn verhaal!
Toen ik negen jaar was zag ik jou staan in een stalletje. Je was een bruine pony met een witte bles.
Je had van die grootte mooie ogen. Die les mocht ik op jou rijden. Die les was geweldig ik reed geweldig met jou ! Maar ik mocht niet elke les met jou rijden. Op de manege waren ze niet vriendelijk tegen mij, ik werd gepest! Ik vertelde jou altijd wat er was gebeurd.
Je kenden mijn verhaal.
Je stond met nog een paardje in de stal, Devil genaamd. Maar opeens was Devil weg we wisten niet naar waar. Blijkbaar naar het slachthuis.
Op die ene dag kreeg ik te horen van de lesgever dat ik altijd met jou privé les mocht rijden.
De volgende keer les ging ik naar jou stal. Maar je stond er niet. Ze zeiden dat je mank stond. Elke keer als ik les had ging ik naar jou stal kijken maar tevergeefs. Je stond er niet in. Die ene dag storte mijn dag in. Ik kreeg te horen dat je naar een nieuw baasje was. Maar een week daarna kreeg ik te horen dat je naar het slachthuis was, en ja dat was ook zo.
Ik was zo hard aan het wenen je was weg opeens was je verdwenen.
Er waren veel mensen die van je hielden, maar ik denk dat ik de enigste was die echt om je gaf.
Morgen is dat dan weer al 4 jaartjes geleden, jullie denken zet je erover! Maar het paardje waar je het meest van hield, je om gaf, je voor het eerst mee gallopeerde dat vergeet je niet zomaar!
