Geplaatst als 8 jarig meisje ging ik jou verzorgen. Ik was zo trots ik mocht een Arabier verzorgen. Ik was klein en nog onervaren in de paarden. jij was ook nog redelijk jong je was 7 jaar. Je maakte gebruik van mijn onwetendheid en was ook niet altijd even lief voor me. We groeide samen op, een keer per week (donderdag) kwam ik je verzorgen. Na verloop van tijd wist je het precies je hinnikte hard als ik het pad op kwam lopen. Toch na al die jaren bleef je onvoorspelbaar naar mij toe in de box. Je was heel erg op jezelf.
2012- Jou eigenaar kon niet meer voor je zorgen, ze vroeg of ik jou wilde hebben. Op dat moment was dit helaas niet mogelijk. Ik ging juist net op kamers en studeren. Ze had een ander goed tehuis voor je gevonden vertelde ze.
juni 2013- Ik hield het niet meer uit op de opleiding en besloot weer naar huis te gaan. Ik ben 3 juni langs de oude eigenaar van Medira gegaan om een bakkie koffie. Zij vertelde mij dat Medira er slecht aan toe was heel mager en zielig. Helaas bleek dit bericht waar te zijn. We hebben contact met die mensen van wie ze was opgenomen en ik heb voorgesteld om Medira over te nemen. Hier gingen deze mensen mee akkoord. Ik vroeg nog hoe kan het dat ze zo mager is? Als antwoord kreeg ik 'die poedersuiker knol wilt niet eten, wat kan ik daar aan doen'
8juni 2013- Medira werd gebracht. Heb haar in de wei gezet met een fjord en een shetlander. In de wei stond niet veel gras meer maar we voerden volop hooi en brok bij.
hier een foto van hoe medira er uitzag toen ze kwam
Medira kwam aan met vergroeide hoeven en haar benen zaten onder de mok, de hoefsmid is geweest om haar hoeven te fatsoeneren en we zijn direct begonnen met het behandelen van de mok.
foto van hoe haar hoeven er uit zagen
Het ging redelijk met haar ondanks dat alle botten er uit staken en ze helemaal onder de mok zat, na een kleine 3 wkn op een maandag zag ze er beroerd uit ik heb direct de dierenarts laten komen en heb haar helemaal laten onderzoeken. mest onderzoek kwam niks uit bloedonderzoek alleen wat verhoogde witte bloedcellen maar dit kwam door de mok zij de DA. Ze ademde zwaarder het was ook echt bloedheet toen. dus de dierenarts dacht dat er misschien een grassprietje vast zat in haar keel en dat we het even aan moesten kijken.
woensdagavond ging ik voor de 3e keer die dag naar de wei om ze eten te geven. Medira stond er zo zielig bij futloos en gewoon echt ziek. Met de DA overlegt die zou de volgende morgen komen. Zo gezegd zo gedaan. De DA constateerde een luchtweginfectie. En haar lichaam vocht erg hard tegen de mok alleen dit werd alleen maar erger door de zon. conclusie boxrust. Ze is met de trailer naar stal gebracht. Ze kreeg een kuur medicatie voor haar luchtwegen.
na 2wkn mocht ze weer uit haar box ze mocht voor de eerste keer naar buiten. Ze was zo blij dat ze weer buiten was en jullie raden het vast al mijn pechpony vloog door het hek heen met als resultaat een kapotte knie die gehecht moest worden en dus weer boxrust.
foto van de knie vlak voor het gehecht werd
Met haar luchtwegen leek het de goede kant op te gaan. Omdat Medira veel verzorging nodig had i.v.m. haar mok, knie en luchtwegen ik Medira toe ik een week op vakantie ging (20 tot 27 augustus) naar stal van eck gegaan hier zou ze een week lang verzorgd worden door marjoke en Liesbeth. Na een week kwam ik terug maar we hebben medira maar op stal van eck laten staan we hadden het geweldig naar ons zin. ze was inmiddels al een stuk dikker geworden.
foto van medira in de week van mijn vakantie
De dierenarts rade me aan om met Medira aan het werk te gaan zodat het laatste slijm in de luchtwegen los zou komen. Dit hebben we gedaan. rustig hebben we haar conditie beetje bij beetje opgebouwd het ging super met haar. Ze knokte door en het leek net of ze niks mankeerde.
foto van Medira tijdens het rijden
na 2 mnd dacht ik weer aan Medira te merken dat ze zich weer minder lekker voelde. De DA er weer bij gehaald. Die kwamen tot de conclusie dat Medira een chronische luchtweginfectie had. Dit kwam doordat ze bij haar vorrige eigenaar teveel kou gevat heeft.
Ze kreeg weer medicijnen om het ergste weg te kunnen krijgen. de kuur zou 20 dgn duren. na 9dgn kwam ik op stal... stond Medira met een einschuss been ik wist niet wat ik zag. Dierenarts er weer bij. Om de dag kwam de dierenarts spuiten geven en kijken of het minder werd. Ik stapte 4/5x per dag met medira koelde het been 2x per dag en deed na het koelen de bandage er weer om. Het was een hele zorg maar naar 2wkn ging het stukken beter met haar.
foto van medira haar been in de bandage door het einschuss been
nadat al deze ellende achter de rug was heb ik besloten haar met pensioen te doen ze mocht lekker elke dag naar buiten en even lekker paard zijn. het ging redelijk met haar.
Na een aantal weken kreeg ze weer last van haar luchtwegen. We zijn puffers gaan gebruiken. Medira vond het vreselijk maar het ging wel redelijk met haar.
foto van Medira lekker los in de bak
jammer genoeg bleef ze telkens terugzakken qua gezondheid, haar mok kwam langzaam aan weer terug ook al smeerde we er droogzetters op of mokzalf van de DA. Ook zat er ineens een bult in haar neus. dit was gelukkig maar een ontsteking dus zo verholpen met medicatie.
We hadden besloten dat we haar niet vol kunnen blijven stoppen met medicatie. En dat als ze weer erg last van haar luchtwegen zou krijgen we afscheid van haar zouden nemen. Elke dag liep ik we een rondje met haar en genoot van haar omdat ik wist dat ze zeer waarschijnlijk toch weer snel last van haar luchtwegen zou krijgen
foto van het wandelen met Medira
Een aantal weken verder was dan het moment gekomen je werd weer zwakker. Ik heb de DA weer laten komen om je te controleren. Hij luisterde en zei dat het weer niet goed was. Ik wilde nog even heel even van je genieten. Ik maakte een afspraak om je in te laten slapen voor over een week. Ik kon niet anders zo had je ook geen leven. We hadden nog een fotoshoot geplant (afscheidsshoot).
Elke dag ben ik bij je geweest. ben ik in je stal gaan zitten je geaaid met je gelopen en je alles gegeven wat je lekker vond. Zaterdag hadden we de fotoshoot.
foto's van de shoot 2dgn voor mun meisje naar de eeuwige groene weide vertrok.
30-12-13 rust zacht lieverd. we hebben gevochten, alles in de strijd gegooid en toch verloren. liefie ooit zie ik je weer. ik hou van je </3
Better a week too soon than a moment too late, they say.Better while the eyes still sparkle than wait til they dull.Better while the good days outnumber the bad.Better when it's hard for us than hard for them.It will never be easy for us.As stewards of these great creatures,We have the opportunity to give one final gift.Peace.We grant them peace in lieu of our own.But granting peace, the end, when we wish for more time?Eventually becomes a gift to ourselves.Knowing that we gave a final gift to one we cherished.Knowing it will leave an empty spot in our hearts.Doing it anyway. Because we DO love. And "this it be right"?That is what makes us human.For the love of my horse, I know who I am.And I know love.This it be right
Een laatste kus, een traan
Ik wil je niet laten gaan
Het gaat gewoon niet meer
We hebben gevochten, keer op keer
Maar tot mijn grote verdriet
Beter word je niet
We hebben samen keihard gestreden
Nu is het klaar, je hebt genoeg geleden
Een laatste kus, een traan
Ik moet je nu echt laten gaan
Vergeten ga ik je niet
En straks verzacht mijn verdriet
En dan zie ik door de mist van tranen
Wat een geweldig team we waren
Dan overheersen alleen de mooie dingen
In de vorm van prachtige herinneringen
Aan mijn lieve, knappe pennymeid
Een laatste kus, je bent bevrijd!
