Geplaatst Het ging al een poosje niet zo goed met hem. Hij had last van zijn benen. Vorig jaar stond hij op, wat ik eufemistisch noemde, 'poeders'. Dat dit naast MSM en glucosamine in de winter ook een zakje buut per dag was zei ik er dan meestal niet bij.
In mei verhuisde Kevin naar Uddel, hij kon van alle poeders af en het leek relatief goed met hem te gaan. Goed, hij was nerveus bij tijd en wijle en lastig op gewicht te houden, maar dat was eigenlijk altijd al het geval. Het was toch een beetje een apart paard dus niets nieuws onder de zon.
In december ging het minder met hem. Hij had veel gewicht verloren (en voor een paard dat altijd al mager is te noemen is dat niet goed). Als hij 's avonds op stal kwam ging hij gelijk liggen, hij had duidelijk pijn. Met de winter in het zicht geen goed vooruitzicht. De laatste weken heeft hij weer op de buut gestaan en werd weer vrolijk. Een paard continue op de pijnstillers is voor mij een grens te ver en we hebben de knoop doorgehakt om hem in te laten slapen.
Hij is bijna 22 jaar oud geworden. In februari zou hij 11 jaar mijn eigen paard zijn geweest. Ik zal hem missen.
