Nog nooit zo'n moeilijke beslissing moeten nemen, maar het kan niet anders. De strijd is gestreden. Jouw leven ging bepaald niet over rozen. Toch elke keer stond je er weer.
Nu moet ik jou rust gunnen, voor het leven lijden wordt.
Het laatste jaar was er één van ups en downs, veel onzekerheid, maar ook veel hoop. Een paar weken terug een duidelijke diagnose met nog veel hoop, helaas mocht het niet zo zijn. Nu moest ik voor jou kiezen.
Rust zacht, mijn allerliefste Maybel, nooit meer pijn voor jou.
Alweer ruim tien jaar geleden lag je daar in het stro, 10 juni 2003. Ik weet het nog goed, niemand was bij de geboorte geweest, maar alles was goed.
Drie jaar later werd je pas echt van mij.
Alles ging niet vanzelf en na een zware tijd als gevolg van zware hoefbevangenheid was ik trots dat je toch een mooie 1e premie en beste 3-jarige wist te worden op de keuring.
Altijd zette jij je vol overgave in.
We hebben gereden...
En gemend.
Maar een echte rij- en menpony was je niet. Misschien was een veulentje fokken wel een beter plan. Het kostte vele pogingen tot je eindelijk drachtig was van een tweeling, gelukkig lostte de natuur dit zelf op.
Je was prachtig met je dikke buik.
Een trotse moeder met een prachtige zoon.
Mijn mooie merrie.
Samen in actie.
Nog eenmaal een poging een goede rij- en menpony van jou te maken. Maar toen kwam het definitieve besluit in 2010, voor jou nooit meer een zadel, wat een rust gaf dat. Ondanks osteopaten en dierenartsen, niemand zag problemen waardoor het niet moest kunnen. Maar voor mij was er genoeg stress geweest. Zonder rijden/mennen konden wij ook samen genieten.
Uren bracht ik op de fiets door met jou naast mijn zijde, wat was dat heerlijk.
Al genoten we ook van grondwerken en wandelen.
En steigeren heb ik jou ook geleerd, zelfs op het strand deed je dat voor mij.
Die geweldige blik, dat zachte 'brommetje', wachtend achter het hek, wat zal ik die missen.
Het liefst wilde ik alles in een filmpje vatten, maar dat is onmogelijk. Al die jaren is teveel voor één filmpje, maar hier toch wat momenten uit ons leven samen.
Als het leven lijden wordt.. Na een jaar lang regelmatig naar de kliniek, onzekerheid, maar elke keer toch een sprankje hoop. Enkele weken geleden nog het laatste beetje hoop gekregen ondanks een duidelijke diagnose (spondylose). We konden je kreupelheid nog behandelen, die verbeterde dan ook goed. Helaas ging het verder slechter en nu moest ik voor jou kiezen.
Nesse's Maybel
10-06-2003 - 10-10-2013
Vaarwel mijn meisje..
10-06-2003 - 10-10-2013
