Geplaatst Vandaag (15 september) is het alweer drie jaar geleden dat die kleine rotzak in mijn armen stierf. Sinds ik weer les krijg van mijn instructrice (zij gaf mij en Nonts ook les, nu les ik met mijn bijrijdpaard), lukt het me stukje bij beetje om het weer wat verder te verwerken. Meer dan twee jaar lang barstte ik vaak al in huilen uit als ik haar naam hoorde. Misselijk, omdat ik haar zo mistte. Wat voel je je dan akelig klein en kwetsbaar. Nu leer ik het langzaamaan los te laten, zodat zowel ik als zij verder kunnen
Welke Fjord wil dat nu niet? Lekker tonnetje rond vreten in die eeuwige groene weides! 
Elke dag denk ik nog aan haar, en elke dag lijk ik me weer iets meer de realiseren wat voor een gigantische kanjer ze is. Omdat het vandaag drie jaar geleden is, heb ik weer eens een filmpje van haar gemaakt. Sommigen van jullie kennen deze haarbal van weet-ik-veel wat. Ik geloof dat meer mensen d'r kennen dan ik me realiseer
Het liedje kennen jullie ook allemaal wel, misschien een beetje uitgekauwd. Maar ik vind 'm perfect. Emotioneel maar toch ook hoopvol. Plus dat er gezongen wordt over de maand september, de maand waarin dit prachtige meisje in mijn armen stierf. Voor de geïnteresseerden: een uitgebreider verhaal staat in mijn profiel. Daar ga ik jullie nu niet mee lastig vallen