Ze is alleen maar verslechterd, en eerst kon ze nog prima vrolijk in de wei rondlopen, geen probleem. Maar nu, ze kan amper nog lopen, opstaan is een ellende. Soms komt ze niet eens overeind en als ze het probeert dan valt ze eerst een keer of 3 voor ze daadwerkelijk weer op haar benen staat. Soms moet ik haar helpen d.m.v. trekken en duwen. Nee, dit kan ik mijn meisje niet langer meer aan doen

En arme Polly moet z'n beste vriendinnetje gaan missen. Als ik haar uit de wei weghaal, dan is hij altijd aan het rondrennen tot ze weer terug is. Maar ze gaat niet meer terugkomen. En ik ga wel een nieuw maatje voor hem zoeken, want ik wil niet dat hij alleen komt te staan, maar hij is zo gehecht aan Saar. Ik vraag me af hoe dat gaat. Ik heb onwijs ook met hem te doen.
Ik weet nog niet precies wanneer ik haar ga laten inslapen, een week meer of minder maakt nu ook niet zoveel meer uit. Ik ga maandag bellen om een afspraak te maken. Vermoed dat het vrijdag zal zijn.
Pff, het is dan wel de juiste beslissing, maar wat is het toch ontzettend kl*te......

Mijn blonde schone is er dadelijk niet meer

