Geplaatst 
ik begin maar helemaal bij het begin, ik was 10 jaar, ik was een best spontaan ruitertje, en kon al best goed paardrijden, alleen het probleem bij mij was,
als ik bang werd gemaakt, of iets niet durfde, was ik ook echt bang, ik ben moest toen op een gegeven moment op een pony die ik helemaal niet leuk vond,
ze heette Daphne en was altijd vervelend, en jahoor , die les ben ik 7 keer, in de zelfde bocht achter elkaar eraf gevallen. ik ben huilend naar huis gegaan, en heb een half jaar geen paard meer gereden, ik kreeg er toch wel weer zin in, en ben toen bij mijn tante langzaam weer begonnen op een oude hele lieve fjord genaamd Igor. Igor stond daar samen met Kelvin. ik heb op Igor een groot deel van mijn vertrouwen terug gewonnen, maarja, Igor werd oud, en mocht niet meer op gereden worden.. mijn ouders gingen die tijd ook scheiden , en ik kreeg van mijn vader een eigen pony .. we zijn naar veel plaatsen geweest, uit Utrecht hebben we Samara gevonden. ik vond haar meteen leuk en lief, en werd al snel helemaal gek op haar, en dat ben ik altijd gebleven, ik was 11 jaar toen ik haar kreeg. dat was in 2010. tot 2012 heb ik veel met haar gedaan, veel leuke dingen, wedstrijden, ( ze was m2 dressuur en L springen geklasseerd ) ik heb met haar ook mn eerste wedstrijden gereden. maar, in maart 2012 werd ze hoefbevangen, we zijn naar de dierenarts geweest, en uiteidenlijk is het weer helemaal opgelost, en toen.. nog geen week daarna kreeg ze koliek, het kwam door onze stal eigenaar, hij voerde haar veel te veel gesneden mais, wat voor onze andere paarden was, omdat die slecht aankomen. zij daar integen, ze werd super snel dik, en was ook al aan de dikke kant, maarja. toen ze koliek had, moest er een soort van middel ingediendt worden, dat via de neus naar binnen , naar de buik moest. en dat zou haar redden . zij onze dierenarts. alleen, deed hij het verkeerd, het slangetje kwam er in het andere neusgat weer uit, en Samara werd helemaal gek, het ,oet haar zoveel pijn hebben gedaan, ik had haar nog nooit zo gezien. ze begon te steigeren, pas toen de slang terug was, werd ze rustig, een paar weken later, moesten we haar toch echt laten inslapen, de dierenarts adviseerde ons dat, het was te erg geworden, en er kon niet veel meer aangedaan worden.. op 9-4-12 is ze uiteindelijk ingeslapen, en nog altijd mis ik haar, ze is en was de beste pony in mn hele leven, en eigenlijk kan ik niet zonder dr, ...
en weet iemand trouwens hoe ik hier foto's bij kan uploaden? bedankt! xxx
dat hept. jammer genoeg kan jij dat niet doen, ik leef met je mee 
