Mijn lieve, trouwe paard, we hebben hem moeten in laten slapen, want hij was hoefbevangen, erg rot, maar om nou
zo een lief braaf paard pijn te laten lijden, dat nooit!
Ik heb zoveel van jou gehouden, en dat doe ik nu nog steeds, en ook zo veel van jou geleerd, ik heb geen spijt van mijn
beslissing, ik weet dat het moeilijk is, het was beter voor jou, misschien niet voor mij, maar als ik terug denk aan onze
tijden, denk ik met geluk, en met een glimlach, ik heb er vrede mee, want als ik niet de beslissing had genomen, dan
was jij er nog steeds, maar wel met veel pijn, dat kan ik jou niet aan doen, en mezelf ook niet, dus soms is het juiste doen,
het pijnlijkste, maar toch, wie ben ik om jou pijn te laten lijden?
Lieve Comanche, ik denk nog elke dag aan je knul,
ik heb de beste tijden met jou gehad, en je was een
top paard, ik heb geen tikkeltje spijt van alles.
Rust zacht, mijn vriend.

Lekker op z'n gemakkie voor je stal.

Ondanks je leeftijd had je nog zoveel pit en energie. Bedankt Miriam, voor je prachtige foto's