Geplaatst Ik was de trotse eigenaar van moor een super lieve en mooie zwarte welsh a pony. Ik reed zelf natuurlijk niet meer op haar, daarvoor had ik een tof bijrijdertje. Ze reed erg goed op Moor en ook met veel plezier. de stal waar mijn paardjes staan beschikt over een grote cross gebied. Moor en haar bijrijdertje waren daar niet weg te slaan! geweldig vonden ze het (en zo konden er ook nog eens wat van) Helaas is het er nooit van gekomen dat ze aan een cross wedstrijd zouden meedoen terwijl die toch wel in de plannig stond...
want;
op 24 februari 2012 werd ik om half 11 s'avonds gebeld door de stal eigenaar Moor had hevige koliek de DA was er al bijgehaald maar had niet veel goede hoop meer voor moor. Ik scheurde als een gek in mijn pyama naar stal toe en heb daar nog net Moortjes laatste minuten mogen meemaken... Daarna is ze ingeslapen door de dierenarts
Ik werd gek totaal gek! ik ben een maand niet meer op stal geweest dus sundae werd ook neit meer door mij bereden... uiteindelijk ben ik door mijn beste vriendin weer overgehaald om toch maar weer naar stal te gaan. Samen zijn we erheen geweest en heb ik sundae helemaal kapot geknuffeld en hem gereden. Dat ging weer erg goed.
Daarna ben ik met diezelfde vriendin naar moors graf of de dierenbegraafplaats geweest. Haar bijrijdertje wou ook mee dus gingen we met z'n 3 en. Ik heb nog nooit 3 mensen zo hard horen huilen...
Voor haar bijrijdertje was het ook niet gemakkelijk moor was voor haar even belangrijk als voor mij. Ze heeft op haar leren rijden! gelukkig heeft ze een nieuwe verzorgpony gevonden. Eerst wou ze die niet verzorgen omdat ze dat zielig vondt voor moor. Net of ze haar aan de kant schoof zei ze. Dat vondt ik zo lief
!R.I.P. moor we zullen je nooit meer vergeten!
