Geplaatst 2 week geleden hebben wij belinonsa moeten inslapen.. een mooie 7 jarige merrie die meer op mensen gefocust was dan op paarden. ik heb nog nooit z"n bijzonder paard ontmoet. Ik kan het niet eens uitleggen waarom, dat is een gevoel...
ik heb je leren kennen als veulen een prachtig beestje wat van spelen hield, Wanneer ik als meisje op stal was zat ik bij jouw stal. om met je te spelen.
jij groeide en ik groeide ook, We werden samen groot, Ik heb vreselijk gelachen met jou.
Toen was je 4 en ik 12, jij werd zadelmak gemaakt en ik werd echt serieus met paardrijden. Maar wat was jij een boefje zeg, Niemand hield het vol op jouw rug en je was vreselijk opstandig. Maar je bleef een schat. Je groeide en ik groeid weer mee.
En toen was je 5 en ik 13. Je was eindelijk niet meer opstandig onder het zadel. Je werd steeds mooier en groter.... na een half jaar kwam een droompje uit.. Ik mocht eindelijk op je rijden!
In de anderhalf jaar dat ik je mocht rijden genoot ik van je, we hadden de grootste lol en ik leerde van jou en jij van mij.
En toen toch die vreselijke dag... Je kwam vast te zitten met je achterbenen in de trailer. Wij direct gestopt maar toen was het kwaad al geschied. je achter benen waren kapot van buiten en van binnen je zou nooit meer zonder pijn kunnen lopen wat een klap. We hebben je nog laten genezen en je laatste weekjes heb je met je broertjes en zusjes in de kudde mogen lopen. tot we het besluit hebben genomen om er toch een einde aan te maken. Ik besefte het nog helemaal niet.
omdat ik de volgende dag een belangrijke afspraak had kon ik bij het inslapen zijn daarom heb ik Een dag voor het inslapen nog een mooi,klein en rustig ritje met je gemaakt. je nog een keer te voelen en meegenomen te worden op jou sterke rug.
Na een heerlijke rit heb ik je afgezadeld en nog een dik uur met je getut.. Nog steeds geen tranen. Toen klikte ik je los om je naar het weiland te brengen. Daar heb ik met je staan knuffelen en sloeg de bom in met het besef dat dit de laaste keer is dat ik je vast had ik je kon voelen en ruiken. jij had geen flauw benul. ik kon je niet losklikken de tranen begonnen steeds meer te stromen en heb je heel stevig vastgepakt. En het leek alsof je mijn verdriet doorhad ik voelde je kalmte en het voelde alsof jij je ook tegen mij aandrukte. een half uur verder nog steeds tranen met tuiten moest ik je toch los maken. Je ging er in volle galop vandoor naar je vriendjes en begon direct e spelen.. een mooi gezicht. Maar wat was het voor mij zwaar al die liefde die jij mij gegeven hebt in deze 7 jaar is niet te beschrijven. Daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Vergeten zal ik je nooit dat beloof ik je. Wat een paard met je kan doen is niet te begrijpen..
ons afscheid de laatste keer..huilen,huilen en nog eens huilen.
Rust zacht meisje van me.....Ik hou van je
Heel veel sterkte! 
zit met tranen te lezen.....
