Geplaatst Na bijna 8 jaar samen heb ik je moeten laten gaan.
We hebben veel plezier gehad en veel meegemaakt. Ook minder fijne dingen. Je hebt een peesblessure gehad en vorig jaar werd artrose geconstateerd. We zijn recreatief gaan rijden en hebben het afgelopen jaar zo veel lol gehad. Je fleurde weer helemaal op en kreeg weer veel te veel babbels. Een echte fjord!
Afgelopen vrijdagmiddag 1 uur kreeg ik telefoon, mn steleigenaresse. Ro leek koliek te hebben en ze waren met haar gaan stappen. Bel voor de zekerheid de DA maar, ik vertrouw er niks van zei ze nog. Ik heb gebeld en Ik ben er snel naar toe gereden. Was er net voor de DA. Ze kreeg pijnstiller en moest verbetering gaan tonen in een half uur. Na een half uur wilde ze nog steeds alleen maar liggen en rollen. Ze kreunde en ademde snel en zwaar. Ze had nog steeds geen verhoging en de hartslag bleef ook laag. Dus maar weer gebeld. De DA was er weer snel en heeft haar opgevoeld. Haar darmen waren gezwollen en het leek op dunnedarmkoliek. Dus een verstopping of een draaiing. Ze hebben een echo gemaakt en daaruit bleek hetzelfde. Ze heeft toen paraffine gekregen in de hoop dat het een verstopping was en dat het eruit zou spoelen. Enige andere optie zou een operatie zijn. Ik heb gelijk gezegd dat ik dat haar niet meer aan wil doen en de DA zei: ik zal je dat nu ook zeker afraden gezien haar kansen….
Ze kreeg nog een flinke pijnstiller en toen was het afwachten.
De hele middag en avond leek het een stuk rustiger. Ze keek naar haar buik en schraapte wat. Ze had zelfs een beetje gemest. Zo ben ik om 12 uur snachts naar huis gegaan. Mijn staleigenaresse zou om het uur gaan kijken of het niet verslechterde.
Om 5.15 ging toch mijn telefoon weer. Roëla was onrustiger geworden. Ik had nog een pijnstiller gekregen die ik in kon spuiten als het weer slechter zou worden. Een hele sterke, de laatste hoop.
Ik was met mijn man om 5.45 op stal.
Ik schrok hoe mijn meisje erbij stond. Ze zweette enorm. We hadden haar al onder 2 fleecedekens staan en toch rilde ze over haar hele lichaam. Ze had ook hele koude oren. Ik heb haar de laatste pijnstiller gegeven. Helaas had deze na 3 kwartier nog geen enige verbetering laten zien. Heel verdrietig was ik, je zit je meisje er zo ziek bij staan en je weet wat nu gaat komen…
Mij staleigenaresse was zo lief de DA te bellen want ik was bij ro, even samen. We hebben haar op de trailer gezet. (achteraf gezien verbaasd dat dat zonder moeite ging, ze is ook zo’n bikkel)
Op de kliniek was er inmiddels een andere da (weekenddienst) hij onderzocht haar nog even en zei nog dat ze er goed uit zag, maar fjorden zijn bikkelhard en dat werkt in zo’n geval meestal niet mee. Dat bleek helaas wel. Bij het opvoelen was duidelijk een draaiing te voelen. Haar temp was inmiddels 39.9 en haar hartslag over de 100.
Het was duidelijk dat ik haar moest laten gaan.
Ik heb je geknuffeld en gezegd dat ik van je hou. Je was zo ziek dat het heel snel gebeurd was. Je hebt in mn armen gelegen tot je laatste adem. We waren samen.
Nu kun je weer lekker galopperen over de grote groene weides. Met je grote vriendin natas!
Je bent en blijft mijn topper, mijn grote vriendin, mijn lieve kleine biggetje.
Voor altijd in mijn hart Ro!!!!
