Geplaatst Tot het einde heeft hij de touwtjes in handen gehad. Eigenlijk zou vandaag onze laatste dag zijn. Om kwart over vier stond de afspraak met de kliniek om jou te verslossen van je pijn. Alleen jij dacht daar anders over.
Gistere zat ik samen met Jodie in je stal en ik zei tegen haar: Het zou me niks verbazen als hij er vanavond tussen uit piept.
Nog geen kwartier later ging je bij ons liggen. Niet je knie heeft je je leven gekost. Het is een koliek aanval geworden. Iets waar we altijd bang voor waren.
We hebben met je gelopen. Door de regen, door de wind. We voelden allemaal de kou niet. Maar het was duidelijk. Lieve Joris, je was het zelf al aan het opgeven. Je hebt voor mij door gelopen. Het is goed zo.
We zijn na de buitenbak gegaan en Joris mocht gaan liggen. Hij is gelijk gestrekt gaan liggen en de dierenarts kwam aan.
Lieve Joris, lieve schat, tot het laatste heb jij de touwtjes in handen gehad. Je hebt de keuze niet meer aan mij over gelaten. Je bent zelf in mijn armen, in de stromende regen en harde wind gegaan.
Ik heb 5,5 jaar van je mogen genieten. Ik heb ontzettend veel van je gehouden en in mijn hart leef je altijd voort. Kleine stomme pony
.Ik heb mijn belofte waar kunnen maken. Joor je zou bij mij sterven. En de afspraak was dat ik de datum stil zou houden. Dat kon ik niet. Maar nu ben je op een stil moment vertrokken. Gone with the wind.
Joris is 1 november op de foto gezet en daar kwam verschrikkelijk nieuws uit wat ik nooit had verwacht. Een ernstige slijtage aan de achterste kruisband zorgde ervoor dat zijn knie elke pas ontwricht werd. Deze blessure had hij al zeker tien jaar. Lieve Joris heeft al die jaren alles gedaan voor mij. Die kleine gekke pony
.Het beste allerliefste vriendje! Ik ga je zo ontzettend missen.
