Het enige mooie aan jong sterven is dat je voor altijd jong zal blijven. Je leeft voor altijd in mijn herinnering als mijn stoere paard dat na het gevecht tegen een slopende ziekte te winnen alsnog het tijdelijke verruilde voor het eeuwige. Na twee jaar doet het niet minder pijn, de scherpste randjes zijn eraf, het ergste verdriet is weg maar het gemis blijft.
Iedereen zegt altijd dat het slijt maar volgens mij gaan alleen de scherpe randjes eraf maar de pijn, het gemis en verdriet zal altijd blijven.
Hele dikke knuffel, dit soort dagen blijven altijd extra moeilijk
Nick1963
Berichten: 1941
Geregistreerd: 29-10-05
Woonplaats: Hilversum
Geplaatst: 17-11-11 22:03
In het topic "met een lach en een traan herdenken wij onze maatjes" heb ik een tijd meegeschreven , en vond het fijn om te lezen hoe je verder kon gaan en in staat was weer te genieten.Natuurlijk het verlies van je ouwe trouwe maatje blijft op sommige dagen heftig Heel veel sterkte
Flew
Berichten: 19853
Geregistreerd: 11-01-05
Woonplaats: Op Zanzibar.
Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-11 00:27
s6801881 schreef:
Zanzibar? Meid wat naar voor je om weer een paard op zo'n nare wijze te verliezen
Neehoor, Zanzibar is in orde, het was gister echter 2 jaar geleden dat mijn vorige paard, Nans, overleed.
ydnew
Berichten: 1156
Geregistreerd: 27-10-09
Woonplaats: Gramundes-Oliveira do Hospital.
Geplaatst: 18-11-11 00:40
Heh bah.....de kachel was hier al uit, maar kreeg meer kippenvel....maar ik weet!!!!! je paardje heeft het nu goed! Klinkt heel zweverig, maar heb werkelijk waar een van onze overleden paarden gezien toen ik op buitenrit was. ze keek op van het grazen, keek.... en ging verder, daarna was ze verdwenen. Dit was op een hele heldere mooie lente dag! en ben niet para(ab)normaal begaaft! Ons luna was ook heel ziek...en heeft het nu beter! doordat ik haar weer heb gezien geeft dat een hele mooie plek en gedachte!
Claire_020
Berichten: 11
Geregistreerd: 18-11-11
Geplaatst: 18-11-11 06:32
Heel veel sterkte de komende tijd! Aankomende Maart is mijn lieverd ook al weer 5 jaar weg en ik mis hem nog iedere dag. Hij was pas 9 jaar toen hij ging en het enige dat het makkelijker maakt is te weten dat hij nu geen pijn meer heeft en weer lekker de hele dag kan rennen wat hij altijd zo fijn vond. Mensen zeggen dat de pijn slijt maar je leert er alleen maar mee om gaan weggaan zal het nooit