Geplaatst 
2,5 week terug zijn we verhuist naar een stal waar jij lekker 24/7 buiten kon op een ruim looppad met schuilstallen. Lekker dicht bij de bossen en strand en duinen. Daar zouden we deze winter je wat beter door gaan rijden zodat we volgend zomer lekker konden gaan genieten van alles om ons heen.
Na een week was jij helaas hoefbevangen geworden. 2 maal per dag was ik bij je en gaf ik je pijnstilling. Ene dag ging beter als de andere dag, maar is ook wel logisch als je pijn aan je voeten hebt. Afgelopen vrijdag had je een super dag. Je was zo vrolijk en weer helemaal jezelf. Ik dacht, yes, we gaan vooruit. Zaterdag had je weer moeite met lopen en heb ik gelijk met spoed de hoefsmid opgebeld en hebben we je op speciaal beslag gezet zodat we je wat konden verlichten van de pijn. Iom de dierenarts zouden we je wat langer op de pijnstillers zetten.
Met beslaan nog zo ontzettend om je gelachen. Je werd voor het eerst beslagen en ook warm beslagen. Nou dat begon ff te roken natuulijk en te ruiken en in plaats van bang te worden ging jij juist kijken en flamen. Wauw, vooral toen dacht ik, ja jij bent echt mijn maatje, echt het perfecte paard voor mij.
Afgelopen zondag werd ik vroeg in de morgen gebeld. Ik wilde net naar je toe gaan voor de pijnstillers. ik herinner me het gesprek alsof het 5 min geleden was. Mara, ik heb slecht nieuws over je paard, ze is overleden. Om kwart voor 8 had de buurman haar nog zien eten en om kwart over 8 is ze gevonden. De dierenarts denkt aan een bloeding. Vandaag word ze opgehaald.
Ik weet nog 2 mnd terug dat mijn hele fam even bij je kwam kijken (hebben verder niets met paarden, maar weten hoeveel ze voor mij betekenen) en min zwager zette mijn neefje van 1 op je rug. Deze begon van plezier te gillen. Jij maakte er niets van. Dit, terwijl er bij de oude eigenaar misschien 15 keer op je gezeten en bij mij nog maar 1 keer. Zo mooi karakter had je. Ook toen mijn zwager met mijn neefje even door de bak ging lopen ging jij er achteraan. Prachtig vond jij het. Was mijn stalgenoot de bordjes met letters op de balken aan het boren, stond jij er naast te kijken wat er gedaan werd.
Echt woorden kunnen dit niet omschrijven, de pijn die ik voel. De leegte. Elke keer hoop ik dat het een slechte nachtmerrie is, maar helaas... Elke keer vraag ik mij af, wat heb ik gemist. Juist ik, de persoon die altijd elk signaal probeert te zien, heb dit gemist. Maar goed, ze kreeg pijnstillers en als je een wat slechtere dag had, weet ik dat logischer wijs aan de hoefbevangenheid en de pijn.
Meis ik mis je, ik hoop met heel mijn hart dat je me niets kwalijk neemt en dat we elkaar weer eens zullen zien!!
Ook wil ik bij deze de oude eigenaar die haar gefokt heeft veel sterkte wensen, want ook zij heeft het er erg moeilijk mee.
Gekke staf
Het ga je goed!!
dus met een half uur tijd is ze overleden?
heel erg veel sterkte, ook voor Andrea 
